WAAROM GEEN MILITAIRE REACTIE TEGEN ONBEKEND RADAROBJECT KOERSEND RICHTING BUSH’s CRAWFORD RANCH OP 8 JANUARI 2008? Door: Linda Moulton Howe © 2008 Vertaling: Paul Harmans Deel 2 Bron: www.earthfiles.com “We vonden mogelijk een AWAC die op een hoogte bleef van 13 km, wat hoger is dan de meeste burgertoestellen vliegen. Het was daar gedurende de gehele tijd van onze radargegevens en het vloog achten boven het gebied, het bestreek het gebied tot aan het noorden van Texas tot aan het zuiden van het gebied bij Austin.” Robert Powell, MUFON Directeur onderzoek “Ik denk dat het logboek van Carswell betreffende de 10 F-16’s onleesbaar is gemaakt omdat het leger wil dat er zo weinig mogelijk bekend wordt over wat hun F-16’s die dag deden.” Glen Schultze, Electrical Engineer and Radar Expert
Maar tussen de 2,5 miljoen radarreturngegevens die Glen Schulze van de FAA kreeg op zijn Freedom of Information Act (FOIA), zit radarbewijs dat er op zijn minst 10 straaljagers tot aan 20:00 die avond van 8 januari 2008 vlogen en daarbij ongewone manoeuvres maakten waarbij sommige jagers over de regio Stephenville kwamen. De radargegevens die Glen en Robert van de FAA kregen liggen tussen 16:00 en 20:00 uur, dus wat er na die tijd gebeurde weten zij niet.
INTERVIEWS Linda Moulton Howe: Het feit dat u om 20:00 uur een onbekend radarobject hebt dat 20 km van de Bush Crawford ranch zit nadat het langer dan een uur (tussen 18:51 en 20:00) in rechte lijn daarheen vloog, kan dat één van de eerdere objecten zijn geweest die gezien zijn boven Selden en Stephenville? Robert Powel, een gepensioneerd chemicus vanuit de halfgeleiderindustrie en tegenwoordig directeur onderzoek van MUFON (Mutual UFO Network), Austin, Texas: Het enige dat ik kan zeggen is dat het object dat ik zie gedurende een uur op een rechte koers zat. Het verdwijnt af en toe van de radar gedurende die periode, maar de koers is altijd constant. Ik kan niet zeggen dat het wel of niet gerelateerd is aan de eerste radarwaarneming die we ontvingen om 18:15 toen Steve Allen en zijn vrienden iets zagen. Linda Moulton Howe: Hebt u de snelheden van dat onbekende object gedurende dat uur? Robert Powel: Ja, de gemiddelde snelheid ligt rond de 80 tot 90 km per uur. Dat is erg langzaam. De radar detecteerde het in elke 10 secondendraai en er is 1 periode dat het object op 950 km per uur vliegt en 10 seconden later vliegt het weer op 90 km per uur. Bij deze 10 seconden radardraaien (in plaats van 4,7 seconden) verlies je wat aan nauwkeurigheid, maar als een object dergelijke plotselinge bewegingen maakt is dat de enige manier waarop je dat kunt vangen. Het enige ding dat in staat is om zoiets binnen 10 seconden te doen - en ik weet eigenlijk niet eens of het dat kan, ik weet dat het zo snel en ook zo langzaam kan vliegen - is of een Harrier-type-straaljager of, denk ik, de nieuwe F-35 die de capaciteiten van een Harrier heeft. Dus, het is mogelijk dat deze vliegtuigen dat kunnen. Het probleem zou alleen zijn om die lage snelheid een uur lang vol te houden, ik denk dat ze zonder brandstof zouden komen te zitten, maar ik ben geen expert op het gebied van dergelijke vliegtuigen.
Linda Moulton Howe: Zou elk vliegtuig dat laag en op een snelheid van 90 km per uur vliegt, niet een hoop lawaai moeten maken dat door iedereen gehoord kan worden? En toch vertelde iedereen dat wat zij zagen compleet stil was. Robert Powel: Juist. En voor wat betreft dit object dat we volgden gedurende een uur, hebben we slechts 1 getuige, de dame nabij Alexander, en zij hoorde niets van het object. Wij hebben getracht geen verklaring te geven over wat het onbekende object is geweest omdat er voor ons geen manier is dat te weten of waarom het daar was. Onze hoofdgedachte was: als er een object is en dat beweegt in die richting, wat zou dan de reactie van de vliegtuigen van de luchtmacht zijn op een dergelijke indringing? Daarvoor keken we natuurlijk naar de radargegevens en we zagen geen enkele reactie van het leger aangaande het onbekende object op de radar. Dat was misschien nog wel het meest verrassende voor ons. Of het onbekende object nu een militair-, burger- of ander toestel was, het lijkt gewoon vreemd dat het leger er niet op reageerde. Dus dat betekent dat of het leger al wist wat het was en dat ze niet bezorgd waren. Of het leger heeft het onbekende object niet op de F-16 radars gezien (die, zoals wordt beweerd, die avond aan het oefenen waren). Linda Moulton Howe: U heeft dus vastgesteld dat er op zijn minst één onbekend luchtvaartuig in de nabijheid van de Crawford ranch van Bush was. Hij is de president van de Verenigde Staten. Dit is een tijd van oorlog waarbij nationale veiligheid betreffende terroristische aanvallen de hoogste prioriteit heeft bij deze regering. Dus, hoe konden er van 18:15 tot 20:00 uur (waar uw gegevens stoppen) onbekenden rondvliegen zonder militaire respons en dan speciaal in de buurt van het terrein van Bush? Robert Powel: Dat is een goede vraag, maar daar heb ik geen antwoord op. Glen Schulze: Ik was verbaasd dat die rechte koers rechtstreeks naar Crawford leidde! Gedurende het uur dat dat doel werd gevolgd, berekende Robert verschillende snelheden en hij stelde vast dat de gemiddelde snelheid in dat uur 90 km per uur was. Maar tussen de sweeps van de radar gedurende die periode, waren er gevallen waarbij de snelheid duidelijk soms naar nul terugging! Dit object hing soms gedurende tien of twintig seconden stil om dan plotseling weer te gaan bewegen, maar altijd in een rechte lijn. Waarom vloog dit object zonder baken? We weten dat het iets fysieks was er waren 200 returns in een uur tijd, allemaal in een rechte lijn. Je weet dus zeker dat er daar iets is. De vraag is waarom het niet gecontroleerd werd door onze militairen?
Vertaling
bovenstaand krantenknipsel
Majoor Karl Lewis, NAS JRB Fort Worth, verandert zijn verhaal en bevestigt dat er op 8 januari 2008 F-16’s boven Stephenville vlogen
Negen dagen na de aanvankelijke ontkenning dat er straaljagers boven Stephenville vlogen, kwam er op woensdag 23 januari een ander persbericht van majoor Karl Lewis, woordvoerder van het 301 jager squadron, gevestigd op het Joint Reserve Base Air Station in Forth Worth, ook wel bekend als het Carswell Field. The Dallas Morning News meldt dat majoor Karl Lewis een herziening heeft gegeven van zijn eerdere bewering en bevestigt nu dat er die avond van 8 januari 2008 tien F-16’s in de regio van Stephenville vlogen. National Public Radio toonde het herziene militaire bericht op haar website en op 24 januari 2008 bracht het nieuws de melding: ‘Luchtmacht wijzigt Texas UFO-verklaring’. Glen Schulze was in staat de radarsignalen te bevestigen van tien straaljagers in zijn FAA radargegevens van 8 januari 2008, maar wat hem voor een raadsel plaatste, zijn de bijzondere vluchtpatronen die de gegevens impliceren.
Bevestigde straaljagervluchten tussen 18:00 en 20:00 op 8 januari 2008 Glen Schulze en Robert Powell vertellen dat binnen een minuut of twee de straaljagers opstegen van het Naval Air Station Joint Reserve Base Fort Worth Carswell en wel om:
Glen ontdekte dat de volg F-16’s om veiligheidsredenen ongeveer 30 seconden na de leider en elkaar opstegen. Glen en Robert bevestigen dat de eerste vlucht de luchtmachtbasis Carswell om ongeveer 18:00 verliet en de tweede vlucht om ongeveer 18:15 met een foutmarge van één tot twee minuten omdat we de straaljagers pas zien als ze een hoogte bereiken van zo’n 100 meter. De derde vlucht bestaande uit twee straaljagers zette koers naar Oklahoma en doken pas op de radar op om 18:29 en ze keerden kort na 20:00 terug. Glen Schulze, semi-gepensioneerde elektrotechnicus en radarspecialist, Littleton, Colorado: De eerste vier straaljagers stegen van luchtmachtbasis Carswell op rond 18:00 en gingen via de militaire trainingsroute recht naar Stephenville en toen gingen ze naar de Brownwood Military Operations Area (MOA ten zuidwesten van Stephenville), ze deden daar hun ding en kwamen terug over Stephenville en gingen direct terug naar Carswell en weken daarbij een paar mijl af naar het oosten. Dus, deze eerste vier straaljagers stegen op van Carswell met één baken bij de leider en ze keerden alle vier daar terug.
Waarom verbraken twee F-16’s de formatie? Glen
Schulze: De derde en de vierde straaljager van die eerste
vlucht verbraken de formatie met de eerste en tweede straaljager met
het leidende baken en zij zetten een ander baken bij. Dus, ondanks dat
de vier straaljagers van Carswell vertrokken met één van
hen als leider met het baken, toen zij terugkeerden waren er twee bakens
in die eerste vlucht van vier toestellen. Linda Moulton Howe: Waarom zouden ze dat gedaan hebben? Glen Schulze: Omdat, toen ze de formatie verbraken, weg bij het leidende toestel, ze niet langer veilig waren. Ze hadden alleen een skin-paint return. Ze vlogen nabij een grote luchthaven en ze werden niet meer beschermd door het baken van de leidende straaljager. Ze hadden geen andere manier om te laten weten waar ze waren, dus om veiligheidsredenen zou ik als de leidende piloot niet zonder baken bij die grote luchthaven willen vliegen. Linda Moulton Howe: Maar wat niet verklaard is, is waarom deze straaljagers de formatie verbraken en naar Stephenville gingen? Glen Schulze: Precies! In feite was de tweede groep straaljagers dat de formatie verbrak slechts gedurende 10 minuten in het oefengebied, ze deden dus weinig oefeningen die dag, niet waar? Deze toestellen vlogen bij de leider weg en gingen terug naar Stephenville na slechts 10 minuten boven het oefengebied te zijn geweest.
Waarom vlogen twee F-16’s naar Oklahoma en cirkelden terug over Stephenville? Pagina 25, MUFON Speciaal Onderzoeksrapport, Stephenville, Texas:
Glen Schulze: Welnu, laten we eens kijken naar de straaljagers 9 en 10 die naar het noorden, naar Oklahoma gingen. Het volgtoestel bleef kort achter het leidende en deze twee straaljagers deden het op de juiste wijze. Ze bleven dicht genoeg bij elkaar achter dat ene baken, gedurende hun hele missie, ondanks dat ze helemaal naar Oklahoma vlogen en ze een wijde bocht op de terugweg namen over Stephenville. Ze kwamen met hetzelfde baken terug als waar ze mee opstegen. Maar de eerste acht straaljagers kwamen daar niet mee terug. Nogal verwarrend niet? De straaljagers 9 en 10 die naar Oklahoma gingen zijn werkelijk een verrassing voor mij, omdat, toen ze bij Oklahoma kwamen, was alles wat ze deden twaalf cirkels maken in de lucht - geen duikvluchten, geen wing-overs, niets van dat alles. Maar de andere acht straaljagers die naar het Brownwood militaire trainingsgebied gingen, deden allerlei soorten manoeuvres. Hun grondsporen lijken wel spaghetti. De twee Oklahoma toestellen maakten twaalf conventionele cirkels en gingen toen recht naar het zuiden, naar Stephenville en kwamen terug naar Carswell op hetzelfde naderingspatroon dat de acht anderen gebruikten. Dus, ik weet niet wat er aan de hand was.
Het logboek van Carswell is onleesbaar gemaakt betreffende de informatie van de tien F-16’s op 8 januari 2008
Glen Schulze: Het Carswell logboek is onleesbaar gemaakt voor wat betreft de tien F-16’s. Degene die op Carswell het logboek bijhoudt wil ons niet laten weten wat de bakens waren toen ze opstegen en wat ze waren toen ze landden. Linda Moulton Howe: Wat denk jij dat er aan de hand was? Glen Schulze: Het scenario schijnt zo te zijn dat er een verandering in de planning kwam toen de toestellen al in de lucht waren. Dat deed zich voor om redenen die aan ons niet bekend zijn, maar het is duidelijk dat de grondcontrole van Carswell moet hebben geweten wat er aan de hand was. Dus ik denk dat het opbreken van de twee vluchten met vier straaljagers en de vlucht van twee toestellen die naar Oklahoma ging, werd opgedragen vanaf de grond op de luchtmachtbasis Carswell. Waarom dat gebeurde? Wat de beweegreden was voor die actie? Dat weet ik niet. Linda Moulton Howe: Waarom zou Carswell het logboek onleesbaar hebben gemaakt? Glen Schulze: O jee! Ik denk dat het logboek van 8 januari 2008 onleesbaar is gemaakt omdat het leger zo weinig mogelijk bekend wil maken over wat hun F-16’s die dag deden. Ze waren al beschaamd door in eerste instantie te verklaren dat zij niets in de lucht hadden en niets van de waarnemingen afwisten. En dat Karl Lewis een herzien bericht voor de pers uitgaf, iets minder dan twee weken later, deed men omdat het bij hen daagde: “Oeps, enkele mensen vragen de FAA radarbanden op. We kunnen beter schoon schip maken en het volk vertellen dat we op 8 januari 2008 wel F-16’s in de lucht hadden.”
Glen Schulze: Dus, ik denk dat mijn FOIA aanvraag bij de FAA, welke acht dagen na de gebeurtenissen van 8 januari daar arriveerde en dat doorgespeeld werd naar het leger en dat het leger dacht: “Laten we maar toegeven dat we op 8 januari tien F-16’s boven Stephenville hadden, ze komen er anders toch wel achter.” Linda Moulton Howe: Dus je denkt dat het jullie aanvraag voor de FAA banden was waardoor zij opeens hun verhaal veranderden? Glen Schulze: Exact! En de tijdslijn bevestigd dat scenario omdat er slechts vier dagen zaten tussen het moment dat de FAA ons verzoek kreeg en Karl Lewis naar voren kwam met: “Kijk, mensen, we gaan eerlijk tegen jullie doen.” Linda Moulton Howe: Maar waarom dan dat onleesbaar maken van het radarlogboek? Glen Schulze: Ik denk dat ze zo min mogelijk informatie aan het publiek wilden geven over de identificatienummers en wat de codes waren. Ze wilden niet dat men hun vliegtuigen die op die dag vlogen zouden natrekken. Ze wilden niet dat mensen zoals Robert Powell en ik hen te slim af zouden zijn en zonder een spoor van twijfel konden bewijzen waar deze vliegtuigen waren nadat ze waren opgestegen, en nadat enkele uit de formatie waren gebroken en er andere bakens werden aangezet. Ze willen niet dat dat allemaal openbaar wordt gemaakt omdat het volgens mij op een chaosmissie lijkt. Linda Moulton Howe: Alsof zij door iets waren gealarmeerd? Dat de activiteit van de straaljagers ongebruikelijk was gefocust op de Stephenville regio op de avond van 8 januari 2008? Glen Schulze: Dat is juist. Van wat ik heb gehoord van mensen die ook hebben gekeken naar normale vluchten over Stephenville, was er op 8 januari een abnormaal niveau van militaire activiteit boven Stephenville.
Radargegevens bevestigen ook een AWAC op 13 km hoogte Linda Moulton Howe: De gevolgtrekkingen zijn voor mij verwarrend omdat als het leger niet weet wat het onbekende object is, men kreeg geen transpondersignaal ervan, waarom zouden ze dan opstijgen en er een kijkje bij gaan nemen? Robert Powell: Dat zou een vraag kunnen zijn als het leger inderdaad geen radarbevestiging van het object zou hebben gekregen, maar Glen en ik zijn in staat geweest radarbevestigingen te verkrijgen van een locatie die verder weg van de F-16’s lag. Wat we aan ons rapport hebben toegevoegd is dat wij denken dat er mogelijk een AWAC (Airborne Early Warning Aircraft) in het gebied was gedurende het gehele tijdsframe van 16:00 tot 20:00 uur.
Robert Powell: We vonden mogelijk een AWAC die op een hoogte bleef van 13 km, wat hoger is dan de meeste burgertoestellen vliegen. Het was daar gedurende de gehele tijd van onze radargegevens en het vloog achten boven het gebied, het bestreek het gebied tot aan het noorden van Texas tot aan het zuiden van het gebied bij Austin. Deze AWAC toestellen hebben de capaciteit om met radar 450 kilometer ver te kijken. Dit soort types worden gebruikt als men iets tracht te controleren, het zijn in principe vliegende hoofdkwartieren. Linda Moulton Howe: Jouw suggestie is dat als dat een vliegend hoofdkwartier was, iemand mogelijk voorkennis had van iets dat in de regio van Stephenville en Crawford was dat geobserveerd moest worden gedurende die periode van 16:00 tot 20:00? Robert
Powell: Wat ik ervan kan zeggen is, als dat een AWAC was,
dan denk ik dat ze alle objecten hebben gezien die in dat gebied vlogen
toen zij er ook waren.
GIGANTISCH LUCHTVOERTUIG BOVEN DUBLIN, TEXAS Deel 1 GIGANTISCH LUCHTVOERTUIG BOVEN DUBLIN, TEXAS Deel 2 DRIE OOGGETUIGEN UIT SELDEN, TEXAS, ZAGEN ‘WITTE VLAMMEN’ IN DE LUCHT POLITIEAGENTEN BESCHRIJVEN ONGEÏDENTIFICEERD, VAN VORM VERANDEREND LUCHTVOERTUIG
|
