LMHTexasUFO1

PRINTBARE VERSIE

GIGANTISCH LUCHTVOERTUIG BOVEN DUBLIN, TEXAS

“Langer dan drie voetbalvelden”

Vertaling: Paul Harmans

Deel 1

“Ik heb geen idee hoe je een dergelijk groot stuk van metaal kan maken zonder bouten, klinknagels, voegen of lasnaden. Ik heb nooit eerder iets als dit gezien.”

Ricky Sorrells, lasser en monteur, Dublin, Texas

Een driehoek bestaande uit drie kleine stadjes ten zuidwesten van Fort Worth: Stephenville, districtshoofdplaats van, en gelegen in Erath County, Texas, inwonertal 14.921 (in 2000). Dublin, dertien km ten zuidwesten met een inwonertal van 3754. Pal ten westen van Dublin, op ongeveer zestien km afstand ligt Selden, met een inwonertal van slechts 7.

Voorwoord ufowijzer
Er zijn op verschillende dagen in de eerste weken van 2008 door een behoorlijk aantal mensen in de staat Texas gigantische luchtvoertuigen waargenomen. In eerste instantie vertelden bij navraag de woordvoerders van de verschillende luchtmachtbases in Texas, dat er op de bewuste dagen en nachten niet met toestellen van de luchtmacht was gevlogen. Nadat er echter veel aandacht voor de waarnemingen van de pers kwam (onder andere Larry King op CNN heeft er verschillende uitzendingen aan besteed) kwam de luchtmacht opeens met de melding dat er in die weken grootschalige oefeningen waren gehouden en dat wat de ooggetuigen hadden gezien, gewoon vliegtuigen en straaljagers van de eigen luchtmacht waren geweest. In de uitzending bij Larry King beweert de geïnterviewde gedreven scepticus Michael Schermer een paar maal dat mensen nu eenmaal slechte waarnemers zijn. Ja hoor Michael, mensen zien nu eenmaal heel snel een straaljager aan voor een gigantisch luchtvoertuig met afmetingen van honderden meters, dat op 100 meter hoogte lange tijd boven hen zweeft, geen geluid maakt en totaal afwijkende lichten toont, zo slecht is dus het menselijk waarnemingsvermogen als we de sceptici mogen geloven. Zouden dergelijke sceptici (als ze tenminste in hun eigen bewering geloven) nog wel een drukke verkeersstraat durven oversteken?

18 januari 2008 Dublin, Texas - De eerste week van januari 2008 begon met een schok voor ten minste een 40 tal mensen die wonen in Dublin, Stephenville en Selden, ten zuidwesten van Fort Worth in de staat Texas. De schok bestond uit gele, rode, blauwe en witte lichten die net na zonsondergang opdoken, lichten zo fel dat de ooggetuigen ze vergeleken met een lasvlam.

Enkele van de rode lichten bewogen tezamen in paren. Andere rode, blauwe en gele lichten bewogen rond alsof ze met elkaar ‘dansten’ en veranderden daarna allemaal in een helder wit licht dat verdween.

Zelfs piloten waren er ooggetuige van en schatten dat de ongeïdentificeerde lichten op een snelheid van op zijn minst 5000 kilometer per uur bewogen.

Eén van die piloten is Tim Allen uit Selden, Texas, niet ver van Glen Rose. Mr. Allen is eigenaar van L & S Enterprises en Texas Freight in Glen Rose. Het was dinsdag 8 januari, rond 18:15, toen hij flitsende witte lichten waarnam op ongeveer 1000 meter hoogte. Hij vertelde het ABC netwerknieuws dat de lichten een rechthoekig patroon vormden dat de afmetingen had van ongeveer 1500 meter lang en 700 meter breed en dat het patroon in de richting van Stephenville vloog op een snelheid van 5000 km per uur.

Terwijl hij toekeek zag hij de witte lichten veranderen in twee sets zeer grote rechthoekige patronen in de lucht en dan verdwijnen. Maar 10 minuten later keerden de lichten terug en twee militaire straaljagers, mogelijk F-16’s, waren in de achtervolging.

Dat was op dinsdag 8 januari. In de week voor of rond nieuwjaar wilde de 37 jarige lasser en monteur Ricky Sorrells op herten gaan jagen in de bossen achter zijn huis in Dublin, Texas. Hij woont daar samen met zijn vrouw en dochter. Dublin ligt slechts dertien kilometer vanaf Stephenville. Beide kleine steden vormen een driehoek met het dichtbij gelegen Selden.

De zon ging net schuil achter enkele eikenbomen in de buurt van zijn huis en Ricky vond dat hij nog voldoende tijd had. Hij trok zijn camouflagepak aan, greep zijn geweer waarvan de telescoop nog stond op een 9x vergroting voor het jagen op herten en ging op weg om zijn voerbakken te vullen een lokspoor uit te zetten. Op dat moment wist hij nog niet wat hij werkelijk tegen zou komen, vlak boven de bomen en zo groot dat hij er de randen niet van kon zien. Deze waarneming rond nieuwjaar is tot nu toe tevens de enige waarneming bij daglicht en is misschien hetzelfde dat in het donker rondvliegt en alleen zichtbaar is vanwege de vreemde patronen van de veranderende intense lichten.

INTERVIEW:

Ricky Sorrells: Om de een of andere reden keek ik omhoog, ik weet niet waarom ik dat deed, maar ik keek omhoog en daar was dat ding. Het bestreek… ik kon de randen ervan niet zien omdat ik omgeven was door bomen. Ik kon ook de voorkant ervan niet zien. Ik dacht er niet aan om achterom te kijken om te zien of ik daar een rand kon zien.

Linda Moulton Howe: Maar je bedoelt dat de lucht boven je compleet was bedekt door iets dat volkomen onbekend was voor je?

Ricky Sorrells: Ja mevrouw. Hoe ver ik eronder zat weet ik niet, maar ogenschijnlijk liep ik onder dat ding. Toen ik mij dat voor het eerst realiseerde en ik omhoogkeek, dacht ik: “Wat voor de wereld is dit?”

Ik richtte mijn geweer omhoog en de telescoop stond nog op 9x vergroting voor het jagen en dat gaf een vertekend beeld. Ik stelde het onmiddellijk bij naar 3x en keek er weer door omhoog. Wat ik kon zien was dat er trillende lucht vanaf kwam. Het was geen stoom. Ik weet het niet, het leek op een hete snelweg waarop je in de verte door de warmte de lucht ziet trillen, maar dit kwam naar beneden.

Ik wist echt niet wat ik ervan moest denken. Ik was niet bang, dus ik richtte mijn geweer weer naar beneden. En toen begon ik mij te realiseren hoe groot dat ding was. Het viel mij ook op dat er ronde indrukken in zaten. Ze zaten in een roosterpatroon, van links naar rechts en van voor naar achter. Ze zaten allemaal op ongeveer 15 meter afstand van elkaar en ze liepen 1,5 tot 2 meter diep in het voertuig. Het leek op een plaat staal die geperst is. Ik kon geen moeren, bouten, nagels, geen lasnaden, geen overlappingen zien. Ik bestudeerde de constructie ervan en probeerde mij in te denken hoe het gebouwd was.

Rick Sorrells tekende voor Earth Files hoe het eruit zag toen hij door de bomen omhoog keek naar het tingrijze metaal dat hittegolven uitstootte en waarin zich over de gehele oppervlakte ingebouwde conisch gevormde indrukken zaten, die volgens hem gelijkmatig waren verdeeld in onderlinge afstanden van 15 meter. Ricky schatte dat het toestel zo’n 100 meter boven hem en de bomen zat. Hij schatte ook de diameter van de conische gaten, die waren aan de oppervlakte ongeveer 2 meter in diameter en zaten zo’n 2 tot 2,5 meter diep naar binnen waar ze een diameter van ongeveer 1 meter hadden.
Tekeningen © 2008 door Ricky Sorrells voor Earthfiles.com.

Close-up van één van de conisch gevormde gaten die in de bodem van het luchtvoertuig zaten gebouwd.

Linda Moulton Howe: Kun je de diameter van de gaten schatten? Is het juist als ik begrijp dat deze gaten in de bodem van dat gigantische object boven je zitten en ze zitten in rechte lijnen?

Ricky Sorrells: De gaten leken voor mij geplaatst op strategische punten en zaten op gelijke afstanden van elkaar. Ze waren groot. Ik weet niet hoe groot ze waren, ik zal er naar raden. Ik denk dat vanaf waar ik op de grond stond, ze ongeveer 1 meter breed leken, maar ik weet zeker dat ze groter waren, misschien wel 2 meter.

Linda Moulton Howe: Dus ze zijn ongeveer 2 meter in doorsnede, gaten die doordringen in de bodem van deze verder gladde metaalachtige oppervlakte?

Ricky Sorrells: Ja mevrouw. Ze gingen omhoog totdat ze eindigden in een andere kleinere cirkel (dieper in de oppervlakte van het voertuig). Ze zaten naar binnen. De binnenste diameter was de helft van de buitendiameter aan de oppervlakte.

Linda Moulton Howe: Ze waren conisch?

Ricky Sorrells: Ja.

Linda Moulton Howe: Ze hadden een diameter van 2 meter en liepen naar beneden en hadden daar een diameter van ongeveer 1 meter en waren ook daar rond. Hoeveel afstand zat er tussen de conische gaten onderling?

Ricky Sorrells: Jongens, ik weet het niet. Nogmaals, ik kon geen naden, bouten of lasnaden zien die mij enigszins een indicatie konden geven van hoeveel afstand er tussen zat.

Linda Moulton Howe: Hoe diep denk je dat die gaten waren?

Ricky Sorrells: Ik denk dat die 1,5 tot 2 meter diep waren. Ongeveer, het was een kort en stomp gat. Het was geen langgerekt gat. Het was in de juiste proportie, als dat je iets zegt?

Linda Moulton Howe: Waren de gaten verbonden door iets van lijnen of groeven die tussen hen liepen?

Ricky Sorrells: Nee mevrouw. Dat waren ze niet, voor zover ik het kon zien. De gaten zaten op gelijke afstanden van elkaar van links naar rechts en van voor naar achteren. Maar er was niets dat ze onderling verbond.

De kleur van het gigantische luchtvoertuig was ‘tingrijs’

Linda Moulton Howe: Was de kleur van de gaten die op ongeveer 15 meter van elkaar zaten verschillend van de kleur van de oppervlakte?

Ricky Sorrells: Nee, alles had dezelfde kleur. Ik heb hier een stuk tin dat dof is geworden, het is niet geërodeerd, en het is die kleur, die grijze vage kleur.

Linda Moulton Howe: Is dat ongeveer de kleur van een stoeptegel of donkerder?

Ricky Sorrells: Donkerder denk ik.

Ricky Sorrells maakte samen met zijn collega die verstand van computers heeft het bovenstaande grijze plaatje. Dat is de kleur die heel dicht in de buurt komt van het tingrijze voertuig.

Het gehele voertuig leek afkomstig uit één enkele gietvorm

Ricky Sorrells: Ik heb geen idee hoe je een dergelijk groot stuk van metaal kan maken zonder bouten, klinknagels, voegen of lasnaden. Ik heb nooit eerder iets als dit gezien.

Op nieuwjaarsdag 2008 zag Ricky Sorrells de zonnige lucht bedekt door een tingrijs en plat metalen oppervlak bedekt met conische gaten zover hij kon zien.
Computerillustratie gemaakt op aanwijzingen van Ricky Sorrell door © 2008 Gregory Watters voor Earthfiles.

Linda Moulton Howe: Lijkt het oppervlak waarnaar je met je telescoop op je geweer kijkt en met jouw ervaring als monteur op metaal?

Ricky Sorrells: Is het metaal of niet? Ik weet het niet. Ik kon het niet aanraken om het te voelen. Ik denk dat het dat wel was. Ik weet het niet. Ik zou niet weten hoe je zoiets kunt maken, dat is wat mij maar achtervolgt, ik weet niet hoe je een dergelijk stuk van metaal kunt maken dat zo groot is en dan zonder bouten, groeven en lasnaden. Ik heb zoiets nooit eerder gezien.

Linda Moulton Howe: Je bedoelt dat je elke vorm van lassen en het werken met metaal hebt gezien, maar je hebt nog nooit iets gezien dat lijkt op zo’n gigantisch gietstuk?

Ricky Sorrells: Precies, het leek op een groot, enkel gietstuk. Dat is het exact mevrouw.

Groter dan drie voetbalvelden

Linda Moulton Howe: Ricky, hoe hoog zat dat ding boven je?

Ricky Sorrells: Ik denk dat het 100 meter boven mij zat. De reden waarom ik dat denk is omdat ik bij mijn vader op graansilo’s heb gewerkt. Wij hadden een graansilo van 30 meter hoog. Dus ik zette in gedachte drie van die silo’s op elkaar en dat was de hoogte.

Linda Moulton Howe: Als het 100 meter boven je zit en het neemt al je zicht van de lucht weg, heb je dan een idee hoe groot het voertuig geweest moet zijn?

Ricky Sorrells: Het was gigantisch. Ik ben teruggegaan naar de bossen en gekeken. In mijn geheugen nam ik de afmetingen van een voetbalveld en ik weet zeker dat het groter was dan drie voetbalvelden.

Linda Moulton Howe: Dat zou dan 300 tot 350 meter lang zijn?

Ricky Sorrells: Ja.

Linda Moulton Howe: Er is een schatting van een andere ooggetuige in jouw omgeving en die zei geloof ik dat zij schatten dat wat ze zagen de grootte had van 1,5 km bij 700 m.

Ricky Sorrells: Ja mevrouw, dat is wat ik ook heb gehoord.

Linda Moulton Howe: Denk jij dat het mogelijk is dat wat boven jou was op de eerste januari daar in het bos, anderhalve kilometer lang was?

Ricky Sorrells: In relatie tot de andere twee die ik daarna heb gezien op bijna dezelfde plek, zou het mij niet verbazen als dat zo was. Ik heb geen randen van dat ding gezien. Ik heb alleen een plat oppervlak gezien. Als het zo groot was, dan verbaast mij dat niets. Ik ben teruggegaan naar waar ik onder de bomen stond en ik heb gekeken hoever ik naar de ene kant kon kijken en hoe ver naar de andere. Ik berekende dat het ongeveer 300 meter was.

Terwijl ik naar dat voertuig keek, bewoog ik ongeveer 30 meter naar rechts en ik kan mij herinneren dat ik naar links keek en dat ik niet de rand van dat ding kon zien. Ik keek naar rechts en ik dacht: “Wauw, dat is te gek.” En nu zit ik met die vreemde gevoelens: “Wat was het? Wat is het volgende dat het gaat doen? Moet ik nog wel daarheen gaan?”

Het gigantische voertuig beweegt van stationair naar de verte in een seconde

Ricky Sorrells: Ik vraag mij af of ik veilig ben, moet ik op mijn hoede zijn? Op dat moment, als ik met mijn ogen had geknipperd dan had ik gedacht dat het gewoon verdwenen was. Maar ik knipperde niet, ik keer ernaar. Het vloog weg onder een hoek van 45 graden, maar het was nog steeds plat. Ik hoorde op geen enkel moment een geluid, voelde geen warmte. Ik ben later teruggegaan om te kijken of er brandsporen aan bomen waren, maar er was niets te zien.

Linda Moulton Howe: Toen het wegvloog, als zoiets met een lengte van tussen de 300 en 1500 meter, we weten niet hoe groot het was, maar het was gigantisch. Zag je op dat moment enige verandering in licht of voelde je warmte?

Ricky Sorrells: Nee mevrouw, het was zo snel, ik denk niet dat iemand zich kan voorstellen hoe snel het was! Het ging zo snel dat ik niet eens de vorm kon zien. Het ene moment was het hier, het andere was het weg. Ik zag geen lichten. Ik hoorde geen geluid. Ik rook geen geur anders dan normaal. Het vloog zo snel weg dat ik u kan garanderen dat als ik met mijn ogen had geknipperd, ik gedacht had dat het compleet was verdwenen.

DEEL 2