PRINTBARE VERSIE

WEER VEEVERMINKING IN PONDERA COUNTY, MONTANA (USA)

Door Linda Moulton Howe, © 2006.

Vertaling: Rachel Mertens voor ufowijzer

Bron: www.earthfiles.com

“De verminkte koe zag eruit alsof ze uit de lucht was gevallen, de grond had geraakt en richting het noorden was gestuiterd, maar het stoppelveld onder haar lichaam was in zuidelijke richting gebogen.”

Sheriff van Pondera County, Tom Kuka, uit Conrad, Montana.

Het geel gearceerde geeft gebieden aan van dierverminkingen in het verleden tussen Great Falls en Pondera Counties. Conrad is de provinciehoofdstad van Pondera. De recentste koeverminking vond plaats in Valier, 25 mijl ten Noordwesten van Conrad. Van de vroege jaren 1970 tot 2006 komt om de zoveel jaar een golf van verminkingen voor. In 2001 heeft het bureau van de sheriff van Pondera County 14 gevallen onderzocht waar officieel aangifte van was gedaan en had wetenschap van nog eens een half dozijn gevallen waar geen melding van was gemaakt.

17 Oktober 2006, Valier Montana - Dertig jaar geleden in 1975-1976, vonden er zoveel veeverminkingen plaats in Montana, Wyoming, Colorado, New Mexico en andere delen van de Verenigde Staten, dat sheriffs berichtten dat sommige verminkte karkassen nog warm waren bij aanraking. Alle koeien, ossen, stieren en vaarzen misten doorgaans een oor, oog, vlees op de kaken, genitaliën en rectaal/vaginaal gebied. Ordehandhavers beschrijven de insnijdingen vaak dat ze eruit zagen alsof ze met een “koekjesvorm” of “chirurgisch” waren gedaan. Een ander gebruikelijk kenmerk was de afwezigheid van bloed en sporen van een worsteling rond de dode lichamen- zelfs niet de afdrukken van het dier zelf. Deze feiten brachten zoveel sheriffs en deputies ertoe naar de hemel op te kijken en zich af te vragen wat de verminkte dieren omhoog tilde en op de één of andere manier weer terugbracht, of terug liet vallen in hun eigen weide?

Eén van de hot spots door de jaren heen was Great Falls, Montana en aangrenzende gewesten zoals Pondera. In 2001, tussen juni en december, onderzocht het bureau van de sheriff van Pondera 14 veeverminkingen. Bovendien waren er mogelijk nog een half dozijn andere gevallen waar een boer ten westen van Conrad over sprak, maar nooit officieel aangifte van deed.

Recentelijk, in de ochtend van 9 oktober 2006, werd weer een klassiek verminkte koe gevonden op een ranch in Valier, ongeveer 25 mijl ten noord-westen van Conrad. Deze 1300-pond zware, gezonde koe maakte deel uit van een kudde van ongeveer 200 stuks. Op 8 oktober was het vee het stoppelveld in gedreven, nadat daar gerst was geoogst. De eigenaren verklaarden dat alles in orde was toen ze rond 17.00 uur die dag het hek afsloten en naar huis gingen.

De volgende ochtend echter zag een buurman het eerst de dode koe, zo’n 50 feet van de provinciale weg. Uiteindelijk bereikte het bericht de eigenaren en de sheriff van Pondera, Tom Kuka. Hij is 23 jaar werkzaam op het Conrad Sheriff’s bureau en gefrustreerd door alle onopgeloste gevallen van dierverminkingen. Hij en een deputy gingen de dode koe bekijken op de avond van 11 oktober. Sheriff Kuka heeft inmiddels een hoop afgestroopte kaken, chirurgisch verwijderde uiers en uitgeboorde rectums gezien. En dat was precies wat hij zag bij de koe.

Hij besloot de ochtend van 12 oktober terug te komen met een Geiger-teller en vertelde me deze week wat hij overdag had gevonden.

De 1200-pond zware Angus koe die dood en verminkt werd aangetroffen op de ochtend van 9 oktober 2006 in Valier, Pondera County, Montana. Om 17.00 uur de dag ervoor was ze nog gezond en wel met de kudde van 200 dieren in het gerst stoppelveld. Foto gemaakt door het bureau van de sheriff van Pondera County.

Interviews:

Tom Kuka, Sheriff, Pondera County, Conrad, Montana: “We begonnen een mijl ten noorden van het dier foto’s te maken en het gebruiken van de Geiger-teller. We kregen waarden van ongeveer 8 tot 12 op een kwart-mijl afstand. Toen we dichterbij kwamen piekte de teller naar 16 oostelijk vlak naast het dier en viel toen weer terug naar 8. We kregen nergens hogere waarden dan daar. Het was alsof er geen straling was, of erg weinig We bewogen ons weer richting het dier en fotografeerden het, terwijl we er omheen liepen. Het was zeer kenmerkend voor alle andere verminkingen die we in dit gebied hebben gehad. Er waren geen sporen van een worsteling. Er waren geen sporen van enig bloed.

Linker kaak, bloedeloos ontvleesd, zoals in de meerderheid van dierverminkingsgevallen sinds de jaren 1960. Anders dan in veel andere gevallen was de tong niet uit de keel gesneden.
Alle foto’s © 2006 door het bureau van de sheriff van Pondera County

 

Mysterie van de “stuiterplek” en de gerststoppels.

Op ongeveer 4 tot 5 feet ten zuidoosten van het dier was een plek waarvan het leek alsof het daar de grond had geraakt en verder gestuiterd was naar de plek waar het lag. Dit was tegengesteld aan hoe de stoppels eruit zagen onder de koe. (Opmerking van de redacteur: Sheriff Kuka wacht nog op het ontwikkelen van zijn eigen 35mm afdrukken en ik zal mijn Earthfiles “updaten” met foto’s waarvan hij denkt dat ze het stuiteren weergeven.) De verminkte koe lag in een geoogst gerstveld. De stoppels waren ongeveer 3 tot 4 inch hoog. Het leek alsof de koe de grond had geraakt en richting noorden van gestuiterd, maar de stoppels eronder waren verbogen naar het zuiden. En ik weet nog steeds niet hoe - ik heb geprobeerd uit te knobbelen hoe het op een dergelijke manier verbogen kon zijn. Maar ik ben er nog steeds niet achter hoe het is gebeurd.”

Gerst stoppels onder de zwarte Angus koe zijn platgelegd richting het zuiden, terwijl de stuiterplek die de sheriff heeft onderzocht op ongeveer 4 tot 5 feet van het lichaam van de koe aangeeft dat het dier eerst naar het noorden ging.

Linda Moulton Howe: Als het zo is dat één of andere energie betrokken is in het vervoeren van de dieren, zou het kunnen zijn dat de energie zelf iets gedaan heeft met het stoppelveld voordat de koe werd neergelegd?

Sheriff Tom Kuka: Zou kunnen, maar alleen daar waar het dier feitelijk lag. Je kon ook zien waar het was met haar rechterzijde op de grond. De linkerzijde lag naar boven en dat was de zijde waar de huid was verwijderd op het gezicht tot op het kaakbeen. De tong was nog intact.

Linda Moulton Howe: Oren en ogen?

Sheriff Tom Kuka: De ogen en oren waren nog intact, ja.

Linda Moulton Howe: Dus wat was er nog meer weg?

Sheriff Tom Kuka: De hele uier was weg. De huid was netjes verwijderd van een plek met de grootte van een basketbal.

De uier van de koe is verwijderd met een schone, gladde snede. Sheriff Kuka zei dat er geen bloed in de snedes zat, maar in de buikholte had zich bloed verzameld (het rode hierboven).

Linda Moulton Howe: En de rectale en vaginale plekken?

Sheriff Tom Kuka: Ja, dat was gedaan alsof het allemaal in één keer uitgeboord was. Maar door de tijd die inmiddels was verstreken sinds de ochtend van 9 oktober (toen de buurman de dode koe voor het eerst zag, maar niet meldde), begonnen de ingewanden er uit te komen.

Op de ochtend van 12 oktober, drie dagen nadat de buurman de dode koe voor het eerst zag, kwamen de ingewanden naar buiten uit het grote vaginale en rectale gat dat er waarschijnlijk heeft uitgezien als de afbeelding van een typische dierverminking, hieronder.

Koe die gevonden was in de week van de 4e Juli in 2002 door BLM-medewerkers onder prikkeldraad op een boerderij in Christmas Valley, Oregon. Vagina en rectum zijn bloedloos uitgeboord en de linkervoorpoot gebroken en steekt in het lichaam van de koe, alsof ze recht uit de lucht is komen vallen.
Alle foto’s © 2002 door Keith Bumpass, Deputy Sheriff van het kantoor van Lake County, Oregon.

Linda Moulton Howe: Er was geen bloed in de excisies?

Sheriff Tom Kuka: Op de plek van de uier zat geen bloed in de excisie, maar binnenin had zich bloed verzameld.

Linda Moulton Howe: Wat was de leeftijd van de koe?

Sheriff Tom Kuka: Het dier was 7 jaar oud.

Linda Moulton Howe: Was ze drachtig?

Sheriff Tom Kuka: Dat zou ze moeten zijn, ja.

Linda Moulton Howe: Was er enig bewijs dat ze een foetaal kalf droeg?

Sheriff Tom Kuka: Nee, we dat hebben we niet kunnen zien. Daar zou ik een veearts voor moeten laten komen. Als ze gedekt was dan zou het afgelopen lente geweest moeten zijn en er zou een veearts aan te pas moeten komen om dat vast te kunnen stellen. Maar ze zou het moeten zijn en ze zag eruit als een goed doorvoed dier, dus ik denk dat ze hoogstwaarschijnlijk gedekt was.

Linda Moulton Howe: Als u een onderzoek als dit doet, is er dan een reden voor dat u niet in alle gevallen een veearts een lijkschouwing laat doen?

Sheriff Tom Kuka: Ja, de kosten. We hebben simpelweg geen geld om het te doen. En de meeste veeartsen zouden het sowieso niet doen. Ze lijken geen tijd te hebben voor zulke dingen (als onderzoeken naar dierverminking).

Linda Moulton Howe: Maar u als sheriff in Conrad, die met dierverminkingen te maken heeft gehad door de jaren, vindt dat het belangrijk is om te onderzoeken, toch?

Sheriff Tom Kuka: Ja.

Linda Moulton Howe: Kunt u iets in detail gaan over hoe de afdruk in het stoppelveld eruit zag?

Sheriff Tom Kuka: Het is alsof een stuk hoekstaal daar was neergezet. Het was erg symmetrisch, als iets dat was gemaakt met een rechte hoek, of een hoek van 90 graden.

De gele lijn geeft een rechte afdruk in de grond aan “als gemaakt door een hoek van 90 graden” ongeveer 3 feet lang en op ongeveer 5 feet afstand van de dode koe.

Het was alsof je een hoekstaal neemt met een hoek van 90 graden, het omdraait zodat het met de rand neerkomt en je dat in de grond drukt - de afdruk die dat zou maken. En de afdruk was ongeveer 36 inches, zo’n drie feet lang.

Linda Moulton Howe: U bedoelt dat de hoek zelf was gemaakt door iets dat 3 feet lang was?

Sheriff Tom Kuka: Inderdaad.

Linda Moulton Howe: Dat is groot!

Sheriff Tom Kuka: Dat klopt. En het was in de grond gedrukt. Dat is ook nog iets. Waar dit dier lag hebben we het omgerold zodat we de onderkant konden zien en we wilden vloeistof uit het onderliggende oog halen want in het bovenliggende oog zat geen vloeistof meer. De grond - ik weet niet of je wel eens op landbouwgrond bent geweest waarop lage graangewassen verbouwd worden - het laat een ploegspoor na. Dat was allemaal platgeduwd, maar er was geen grote krater als wanneer het dier van grote hoogte gevallen was.

Linda Moulton Howe: Maar u had de indruk dat op de één of andere manier, hoe het dier ook op het stoppelveld terecht is gekomen, het gewicht van het dier zelf zowel de indruk van het stoppelveld als van het ploegspoor had veroorzaakt en het vreemde dat de stoppels tegengesteld aan hoe het lichaam van het dier lag gebogen waren?

Sheriff Tom Kuka: Ja.

Linda Moulton Howe: Hoe ver weg was de 90 graden hoek van de dode en verminkte koe?

Sheriff Tom Kuka: vier tot vijf feet.

Linda Moulton Howe: In welke richting?

Sheriff Tom Kuka: zuid tot zuid-oost. En de stoppels waren naar het zuiden gebogen. Het leek ons dat meteen aan de andere kant van die hoekstaal-indruk een plek was waar iets de grond had geraakt. De verminkte koe zag eruit alsof ze uit de lucht was gevallen, de grond had geraakt en richting het noorden was gestuiterd, maar het stoppelveld onder haar lichaam was in zuidelijke richting gebogen. Ze lag naar het noorden, wat betekent dat haar lichaam de stoppels naar het noorden zou moeten hebben verbogen. De modder lag opgehoopt tegen haar maag, die naar het noorden lag. Dat betekent dat de koe naar het noorden moet zijn geschoven. Toen we haar echter omdraaiden waren de stoppels naar het zuiden gericht . De aarde, de manier waarop de aarde was opgehoopt tegen de rechter achtervoet, was voor driekwart bedekt met aarde toen het daar kwam te liggen.

Linda Moulton Howe: Wat weer onderstreept dat dit dier van boven naar beneden is gegooid.

Sheriff Tom Kuka: Ja, maar vreemd genoeg was de aarde naar het zuiden geduwd en de stoppels naar het zuiden verbogen, alhoewel het eruit zag alsof de koe naar het noorden was gevallen. De stoppels wezen richting het zuiden, precies het omgekeerde van hoe het zou moeten zijn.

Linda Moulton Howe: Heel raadselachtig.

Sheriff Tom Kuka: Ja, ik weet het. Er zijn zoveel dingen rond dit gedoe die ik niet kan verklaren. Ik denk dat dat het is dat me zo frustreert.

U.S.Army Lt.Col.Philip J.Corso (Luitenant-Kolonel Phlip J.Corso, leger van de Verenigde Staten)
Wereldwijde Dierverminkingen begaan door Buitenaardsen.

Linda Moulton Howe: Precies, en niemand is met antwoorden gekomen, behalve Philip J.Corso die zei dat onze regering wist vanaf de vroege jaren 1950 van documenten die hij gelezen had waarin stond dat buitenaardse biologische entiteiten over de hele wereld dieren aan het doden en verminken waren. En hij verklaarde dit publiekelijk in een boek en op televisie. Dat is de krachtigste publiekelijke verklaring van een insider inzake dit fenomeen.

Sheriff Tom Kuka: Nou, het moet zoiets zijn. Ik kan niet - er is daar verder niets. De stoppels waar ik het over heb - die zijn erg teer. Als er een vrachtwagen was, of een pick-up, die groot was om dit dier mee te slepen dan had het sporen achter gelaten. Het was de grond in gezakt en had sporen achter gelaten. Er is daar niets.

Linda Moulton Howe: Dit is erg interessant. Linksom of rechtsom, wat u beschrijft is wat de ordehandhavers de laatste 50 tot 60 jaar hebben beschreven. Namelijk dat het bewijs impliceert dat dit dier van boven naar beneden is gevallen.

Sheriff Tom Kuka: Ja, er zijn geen andere sporen aanwezig. Deze akker - niemand is op deze akker geweest. De landbouwer en familie van de rancher waren er eind augustus tot begin september om de gerst te oogsten. Ze zijn er weer weggegaan en niet meer teruggekomen. Niemand anders moest daar verder nog zijn. Toen hebben ze het vee er gebracht en precies de volgende ochtend is deze koe dood en verminkt. Op dat moment (ochtend van 9 oktober) kon niemand nog zien dat ze verminkt was. Anders hadden de buren wel gebeld. Toen we er kwamen, was het nog steeds - we hebben genoeg koud weer gehad zodat ze niet zo erg opgezwollen zou moeten zijn alsof het vroeg in de zomer was. Wat betreft vliegen of zoiets, die waren nauwelijks aanwezig.

Linda Moulton Howe: In veel gevallen is de afwezigheid van vliegen één van de anomalieën.

Sheriff Tom Kuka: Vijf jaar geleden was er een andere verminking binnen twee mijl van deze. Toen verklaarden die mensen dat hun honden gingen kijken en terug renden naar de pick-up en erin sprongen alsof ze bang waren en er niets mee te maken wilden hebben.

 

Verscheidene buren, maar niemand zag of hoorde iets

Linda Moulton Howe: Dat soort dingen die verschillen en contradicties lijken te zijn komen veelvuldig voor in de meldingen van dierverminkingen. Het is lastig erachter te komen waarom, maar het brengt een vraag naar voren: Hoeveel buren wonen er rond die akker en hoe dichtbij?

Sheriff Tom Kuka: Meteen een halve mijl ten noorden van de lokatie van het dode dier bevindt zich een bewoonde woning. En een halve mijl naar het oosten bevindt zich een andere bewoonde woning. En hemelsbreed drie-kwart mijl een beetje ten noord-westen van de dode koe bevindt zich nog een bewoond huis. En bijna recht ten westen, een klein beetje noord-westelijk bevindt zich het terrein dat deel uitmaakt van de familieleden die eigenaar waren van de koe. Allemaal bevinden ze zich op minder dan een mijl afstand.

Linda Moulton Howe: Dus er staan ten minste 4 huizen binnen een mijl. Hoorde of zag iemand iets ongewoons?

Sheriff Tom Kuka: Nope, helemaal niets.

Linda Moulton Howe: Dat is op zichzelf al bizar als dit dier vanuit de lucht is gegooid.

Sheriff Tom Kuka: Ik zou zeggen met die luchtmachtbasis, “T.O.”, in de buurt vliegen er een hoop helikopters hier rond. Dus het zou niet heel ongewoon zijn, maar er vliegen er niet zoveel ’s nachts.

 

Coyotes bleven weg bij de verminkte koe.

Sheriff Tom Kuka: Nog iets, coyotes. Er zijn verschrikkelijk veel coyotes in dat gebied en honden blaffen ‘s nachts vaak en blaffen als de coyotes aan het huilen zijn. Het is niet ongewoon dat honden blaffen. Dus tenzij ze lichten zagen of iemand voorbij rijden of iemand naar de deur komen, zouden ze (de buren) niet veel achter de geluiden van helikopters of het geblaf van honden zoeken.

Linda Moulton Howe: Over roofdieren gesproken, natuurlijke roofdieren zoals coyotes en wolven, vindt u het niet vreemd dat vandaag op 12 oktober, het daar nog helemaal intact ligt en blijkbaar niet verscheurd is door roofdieren, terwijl het op 9 oktober is gevonden?

Sheriff Tom Kuka: Ja, inderdaad. En het was ook nog zo dat gisteravond, toen de sheriff die het eerst gereageerd had op de plek aankwam, er een coyote binnen 50 yards van het dier was en de coyote zat deze ochtend nog steeds niet achter het dier aan. De coyote was een kwartmijl van het dier verwijderd deze ochtend.

Linda Moulton Howe: Dus eigenlijk bleef de coyote weg bij het lichaam van deze verminkte koe?

Sheriff Tom Kuka: Ja.

Linda Moulton Howe: Nou, dat heb ik zeker eerder gezien. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien in het Mora en Las Vegas, New Mexico-gebied, toen ik met een boer naar een verminkt dier liep en we een coyote zagen ijsberen alsof er een onzichtbare muur was op ongeveer 12 tot 15 feet van het lichaam van die verminkte koe. Gedurende de hele tijd dat we daar liepen, liep de coyote heen en weer en benaderde het lichaam niet.

Sheriff Tom Kuka: Er zat wel wat vogelpoep op de koe, maar heel weinig. We hebben geen vogels gezien. Er waren er geen op 12 oktober, de ochtend dat we er arriveerden.

Linda Moulton Howe: Wat gaat er met het lichaam van de koe gebeuren?

Sheriff Tom Kuka: We hebben het vrijgegeven aan de boer, John Peterson en hij wil het daar een tijdje laten liggen omdat hij benieuwd is of er roofdieren op af zullen komen”

De eigenaar van de ranch, John Peterson, terwijl hij zijn dode en verminkte Angus koe onderzoekt. Op 19 oktober, tien dagen nadat het dier voor het eerst werd gevonden, was het nog steeds niet aangeraakt door coyotes of andere natuurlijke roofdieren.

 

Rancheigenaar verbaasd over coyotes

John Peterson en drie andere generaties van zijn familie hebben al meer dan 100 jaar op het Valier, Montana-landgoed geboerd. John is daar 47 jaar geleden geboren en getogen. Hoewel sommige van zijn buren te maken hebben gehad met veeverminkingen, was het hem nog nooit eerder gebeurd. De bloedloze precisie van de sneden hebben hem geschokt. Hij was ook verbaasd te zien dat coyotes op de akker niet in de buurt van dode koe kwamen. Dus besloot hij haar te laten liggen waar ze was gevonden. Tien dagen later, toen ik met hem sprak op 19 oktober, had nog geen roofdier een hapje genomen.

John Peterson, familie-ranch eigenaar, Valier, Pondera County, Montana: “Dit is de eerste verminking die hier ooit heeft plaatsgevonden. Mijn broer, mijn neef en nicht en ik hoeden de koeien hier. Het zijn mijn broers kinderen. Dit is de eerste keer dat wij, Petersons, er één zijn kwijtgeraakt door een verminking.

Linda Moulton Howe: Sheriff Kuka zei dat u het dier zou laten liggen om te kijken wat er zou gebeuren. Kunt u me bijpraten over wat er is gebeurd met roofdieren vanaf het moment dat u het daar voor het eerst zag op 11 oktober?

John Peterson: Uit nieuwsgierigheid ben ik er net vanmorgen langs gereden en er is nog niet van gegeten. Er zat wel een raaf op de koe. Maar ik geloof niet dat die ervan aan het eten was. De andere koeien trekken eindelijk op. Dat heeft even geduurd. Ik weet niet of u bekend bent met hoe andere koeien zich gedragen rond dode koeien - dat ze gewoon bijna gek worden en de grond omwoelen. Deze koeien zijn dat eindelijk gaan doen bij deze dode koe.

Linda Moulton Howe: Met andere woorden, de kudde was zo geschrokken van wat gebeurde rond 9 en 10 oktober dat ze de verminkte koe niet durfde te benaderen?

John Peterson: Nee. Ik heb het van een afstandje bekeken en de andere koeien graasden gewoon om haar heen. Ik zou zeggen tot zondag of maandag (15 en 16 oktober), toen begonnen ze eindelijk om haar heen te lopen en te loeien. En nu zijn ze eindelijk bezig de grond om haar heen om te woelen en te vechten.

Linda Moulton Howe: Maar tot zover zijn er in tien dagen, sinds uw buurman de koe voor het eerst dood zag liggen op 9 oktober, geen coyotes, wolven of zulks geweest?

John Peterson: Nee. Mijn neef heeft daar zelfs op een avond een coyote gezien. De coyote liet haar met rust. Er kwam ook een coyote bij ons huis. Ik deed niets omdat ik nieuwsgierig was. Hij liep in de richting van (de verminkte koe), maar er is niet van gegeten.

Linda Moulton Howe: Hoe ongewoon is het in uw buurt dat een coyote of wolf een dode koe nog niet fysiek gedecimeerd heeft?

John Peterson: Nou, we hebben een hoop koeien binnengehaald voor een buurman en hij heeft er een verloren aan trommelzucht. Ze stierf. Mijn neef - ik heb nog een neef die daar vlakbij woont - zei dat de koe bijna tot op het bot was afgevreten.

Linda Moulton Howe: Dit dier van u lag daar 10 volle dagen onaangeraakt?

John Peterson: Ja. En er komen hier heel veel coyotes voor. Vijftien of twintig coyotes die ’s nachts keffen en huilen rond het huis is niets.

Linda Moulton Howe: Wat betekent dat iets het lichaam van de verminkte hoe heeft besmet of nog steeds aanwezig is wat de roofdieren nerveus maakt.

John Peterson: Ja. Er is daar iets waar ze gewoon niet van houden. Ik weet niet waarom er wel vogels landen. Misschien kunnen die niet ruiken zoals coyotes en vossen dat kunnen. Maar die coyotes moeten in ieder geval niets van die koe hebben en dat is vreemd.”

 

Dichtbij de “T.O.”-raketbasis

De zwarte Angus-koe ligt nog steeds dood en verminkt in het gerst stoppelveld, met sporen om haar heen die erop wijzen dat ze uit de lucht naar beneden is gegooid en verder is gestuiterd. Welk luchtobject vervoerde de koe en liet haar vallen? Slechts op een mijl afstand van de koe ligt de “T.O.”-raketbasis, één van de vele ondergrondse raketbunkers die er waren, of nog steeds zijn, in Pondera en Great Falls Counties in Montana. “T.O.” staat voor “Tango-Zero Launch Control Facility (Tango-Zero Lanceerbasis). Tango was de Squadron Command Post (Squadron Commando Standplaats) in het 564e SMS (564th Strategic Missile Squadron) ten zuiden van Valier, Montana, ongeveer 100 mijl ten noorden van de Malmstrom legerbasis in Great Falls, Montana. [Voor meer informatie aangaande dierverminkingen in de omgeving van “Minuteman”-raket silos kunt u terugvinden in mijn boek, An Alien Harvest, in de Earthfiles Shop en het herdrukte Mystery Stalks the Prairie in de Earthfiles Archives.]

Ik vroeg John Peterson wat hij nu vond van het hele dierverminkingsmysterie?

John Peterson: “Tjonge, ik heb gemengde gevoelens over de overheid en buitenaardsen. Ik wil niet diegene zijn die roept dat er hier Marsmannetjes zijn, maar ik kijk ook naar de T.O. raketbasis daar en die zeggen niets. Nou, ze moeten er iets mee te maken hebben, zelfs als het buitenaardsen betreft. De overheid moet er op de een of andere manier in betrokken zijn door niet iets te zeggen - zelfs als ze het niet kunnen waarnemen. Ze moeten er toch iets van interesse in hebben.

Tango-Zero Launch Control Facility

Linda Moulton Howe: Als de regering verminking in de doofpot stopt, zullen ze niets zeggen.

John Peterson: Ja. En als ze het in de doofpot stoppen zijn ze erbij betrokken.

Linda Moulton Howe: Bij de doofpotaffaire, inderdaad, want ze weten dat het gebeurt en ze hebben een beleid van ontkenning.

John Peterson: Ja en elke keer als je iets ontkent ben je erbij betrokken, vind ik.”

Als die koe op de grond is neergegooid door UFO straaltechnologie, heeft dat “T.O” raketpersoneel dan iets gezien op de radar? Zoniet, wat is dan de aard van E.T’s verhullings-techniek? Hoe dan ook, misschien is het opwaarderen en verlagen van dierlijk leven op deze planeet door buitenaardse biologische entiteiten zo’n oude wetenschap voor onze regering - een nationaal beveiligingsprobleem, dat de Verenigde Staten niet kunnen beheersen of stoppen. Dus het enige uitvoerbare beleid is dat van volledige stilte - en ontkenning.

Vervolg: LMHveeverminkOkt06b

DIERVERMINKINGEN PAGINA

Pagina Laatst Toegevoegde Artikelen