InLeague15

PRINTBARE VERSIE

DEEL 14

IN WISSELWERKING MET EEN UFO

Auteur: Lou Baldin

Vertaling: Hans Jochems

(Ik heb Mr. Baldins persoonlijke toestemming om het te vertalen en op Ufowijzer te publiceren. Hiervoor ben ik hem zeer dankbaar. Lou Baldin laat tevens weten dat het non-fiction is. Hans Jochems.)

Deel 15

~ “De buitenaardsen hebben mensen zoals Tim en Bill Smith gedurende duizenden jaren op aarde gebruikt als tussenpersonen” - De auteur ~

Het boek ‘In League With A UFO’, geschreven door de Amerikaan Mr. Lou Baldin,
uitgegeven op 25 juni 1997.

Schrijver Lou Baldin, toen en nu
Voor de geïnteresseerden, Lou Baldin’s site vind je hier:
http://loubaldin.blogspot.com

* * * * *

Vervolg hoofdstuk 9

Voorbereid voor een Missie
De buitenaardsen vertelden Tim dat zijn drie collega-wetenschappers, die eerder al voor de lichamen waren voorbereid, op dezelfde nacht in het buitenaardse toestel waren als toen Tim daar was. Tijdens die ontvoering hielpen de buitenaardsen hen hun angst te overwinnen om de opdracht te kunnen uitvoeren die zij aan het voorbereiden waren.

Nadat de vier wetenschappers de nieuwe lichamen waren binnengegaan, laadden zij het busje en vertrokken naar hun bestemming. Tim was de enige van de groep die wist waar zij heen gingen. Het was een 3 uur durende rit vanaf de basis.

Ze hadden twee tussenstops gemaakt voordat ze aankwamen. Hoewel hun nieuwe lichamen geen voedsel nodig hadden, vertelden de buitenaardsen Tim dat de groep kon eten en functioneren net zoals alle andere mensen op aarde. Eén deel van het experiment was om zich onder het publiek te begeven en zich comfortabel met de lichamen gaan voelen. Nadat de wetenschappers in de stad van hun bestemming waren aangekomen, huurden zij een kamer in een motel. De volgende dag gingen zij wat door de stad toeren.

De plannen van de missie werden tijdens die dag aan Tim geopenbaard. Dit was een geheime operatie binnen een geheime operatie. De commissieleden en hun superieuren die op de basis achterbleven hadden geen idee waar Tim en de andere drie leden naar toe gingen en wat zij gingen doen als zij daar waren.

Alle commissieleden, evenals iedereen die bij het programma was betrokken, had een chip onder de huid zitten. Die chip was een belangrijk hulpmiddel om te weten waar alle mensen van die afdeling op ieder moment waren (hun verblijfplaats was altijd bekend). Maar in de lichamen waar Tim en de andere drie in zaten was geen opsporingsapparaat geplaatst.

Het begon bij Tim door te dringen dat hij en zijn bemanning voor de eerste keer in vele jaren eindelijk vrij waren van het waakzame oog van zijn departement. Er was geen ‘opruimploeg’ die hen overal volgde. De wetenschappers waren vrij om alles te doen wat zij wilden. Indien Tim en zijn bemanning de zaak verknoeiden of bij een ongeval betrokken raakten, zouden de buitenaardsen hen in een flits van die plek verwijderen.

Tim werd verteld zichzelf vertrouwd te maken met de aangrenzende straten en poorten van het huis dat zij later die avond zouden binnengaan. Het was nog steeds licht buiten toen de groep het huis lokaliseerden. Dat gaf hun wat tijd om plannen te maken hoe zij het huis zouden kunnen benaderen zonder ook maar de minste aandacht te trekken.

Het werken in de gastheerlichamen was een ongelofelijke ervaring. De lichamen hadden geen slaap nodig en behielden desondanks de meest gunstige energieniveaus. Toen zij alle vier met elkaar aan het praten waren, was het enige dat ze jammer vonden, dat zij de lichamen die zij gebruikten niet konden behouden. Deze lichamen waren oprecht tempels van God. Terwijl zij in hen waren, voelden de wetenschappers geen pijn, geen vermoeidheid en hadden geen zeurende verlangens voor aardse dingen waar mensen behoefte aan hebben of aan verslaafd waren. Voedsel, drank, roken of seks hadden hen niet in hun macht. Een dergelijke ervaring was er niet op aarde, het was ‘volledige vrijheid’.

Later op die avond, ondanks dat geen van de vier mannen wist wat precies hun missie was, begonnen zij aan hun opdracht. Het was drie uur in de ochtend toen hun busje de oprit inreed van het bewuste huis. Het was rustig in de wijk en de meeste mensen sliepen. Zij zorgden ervoor geen onnodige geluiden te maken. De mannen gingen door de muur (buitenaardse technologie) die naast de oprit en het busje stond het huis binnen. Zodra zij in het huis waren volgde de groep Tim, die hoe dan ook wist waar zij allemaal naar toe moesten gaan.

Tim leidde hen de trap op en ging bij de tweede slaapkamer die hij tegen kwam naar binnen. Tim instrueerde twee van zijn metgezellen om in de hal te blijven om uit te kijken naar bewoners die uit bed konden komen. Indien iemand uit zijn bed kwam was het hun taak om hem of haar te ‘verdoven’. Alle vier droegen zij speciale schoenen die deel uitmaakten van de uitrusting die de buitenaardsen Tim hadden geïnstrueerd mee te nemen. De schoenen maakten geen geluid en absorbeerden alle geluiden rondom hen, zoals het kraken van de vloer en dergelijke. De mannen communiceerden telepathisch om mogelijke mondelinge geluiden te elimineren.

In de slaapkamer vonden zij een kleine jongen. Hij was één jaar oud en sliep rustig. De wetenschappers hadden de taak om een klein voorwerp in de neus en in het oor van het kind te plaatsen. Omdat het een pijnlijke procedure was, moesten de mannen de jongen eerst verlammen. Tim wist dat als hij de voorwerpen implanteerde, de jongen wakker kon worden en kon gaan gillen. Maar omdat hij was verlamd kon de jongen niet gillen, ook al voelde hij pijn. De jongen werd inderdaad wakker. Nadat de mannen met de procedure klaar waren ging de jongen weer slapen. Het kind herinnerde zich niets van wat er had plaatsgevonden.

Aan Tim werd onthuld, terwijl hij nog steeds in die slaapkamer was, dat sommige mensen de neiging hebben een soort allergische reactie te ontwikkelen wanneer zij in contact komen met buitenaardsen, en voornamelijk als het zeer jonge mensen betreft. Wanneer de buitenaardsen een mens met een dergelijke gevoeligheid hadden geïdentificeerd, zetten zij mensen zoals Tim in. Door bij het eerste contact gebruik te maken van mensen die hen dan één of ander antihistaminicum toedienden, zoals Tim en zijn collega's deden, zijn daarna de buitenaardsen vrij om in de aanwezigheid van die individuen te komen zonder hen onnodig kwaad te berokkenen. De buitenaardsen hebben mensen zoals Tim en Bill Smith gedurende duizenden jaren op aarde als tussenpersonen gebruikt. De meeste mensen die worden ontvoerd hebben die procedure niet nodig, maar die dat wel hebben beloopt in de duizenden.

Seconden nadat Tim het implanteren van de voorwerpen had voltooid, verschenen er drie buitenaardsen in de kamer. Tim had al een voorgevoel dat de buitenaardsen konden binnenvallen, maar nog steeds raakte hij door hun plotselinge verschijning een beetje uit zijn doen. Er was geen repetitie, er waren geen plannen of blauwdrukken. Alles wat er gebeurde vond spontaan plaats.

Het was het beste beveiligingssysteem in de Melkweg; niemand kon informatie laten uitlekken omdat er geen informatie was om uit te laten lekken. Tim ontving de informatie telepathisch, en het kwam naar hem toe op het allerlaatste moment dat hij het nodig had. Hoewel Tim voelde dat zij konden verschijnen, maakte het geen deel uit van de informatie die aan hem was gegeven; het was meer dat Tim een voorgevoel had. Tim wist dat op het moment dat de buitenaardsen verschenen, zijn opdracht was vervuld en dat hij en zijn metgezellen naar de basis moesten terugkeren. Tim wist niet wat er plaatsvond in de kamer van de jongen nadat hij en de anderen die hadden verlaten. Hij nam aan dat de buitenaardsen de jongen meenamen naar hun ruimteschip waar hij zijn eerste buitenaardse ontvoering zou ervaren.

Op de terugweg naar de basis vertelde Tim zijn drie metgezellen dat de buitenaardsen in de slaapkamer waren verschenen toen zij vertrokken. Tim vroeg de anderen of zij zich er bewust van waren geweest dat de buitenaardsen verschenen. Zij waren zich daar niet van bewust geweest, maar zij hadden tijdens de laatste minuten van de operatie allemaal een golf van energie in hun lichaam gevoeld.

Nadat de vier mannen waren teruggekeerd op de basis werd hun nabespreking overheerst over hoe veel de wetenschappers die nieuwe lichamen zouden missen. Over wat zij op hun missie bereikt hadden werd zelfs niet eens gesproken. Toen zij weer in hun eigen menselijke lichamen zaten, voelde dat net zo aan als dat je een fijn afgestemde sportwagen had ingeruild voor een ‘ouwe rammelkast’, zoals de wetenschappers nu hun eigen lichamen noemden. Zij hadden enige tijd nodig om weer aan hun oude lichaam te wennen dat zo snel vermoeid leek te zijn. Terwijl zij in de andere lichamen zaten waren hun eigen lichamen in de incubatorkamer geplaatst en aan een systeem gekoppeld dat leek op een koelsysteem, behalve dat het lichaam niet werd ingevroren. Het systeem hield het lichaam in leven, maar hield alle functies buiten werking.

Tim vroeg de buitenaardsen of hij voor een langere tijdsperiode in het gastheerlichaam mocht blijven: “Voor een paar maanden of zo?” Zij vertelden hem dat, indien hij of ieder ander mens voor meer dan enkele dagen in een gastheerlichaam zou verblijven, de terugkeer naar hun eigen lichaam verwoestend zou zijn. Hij vroeg hun of hij of andere mensen permanent een gastheerlichaam konden hebben? Indien dat niet kon, was het dan bij hun mogelijk om met één van die buitenaardse organen uitgerust te worden die in de gastheerlichamen zaten?

De buitenaardsen legden Tim uit dat indien dat de mensen werd toegestaan, de aarde een heilstaat zou worden! En om van de aarde een heilstaat te maken stond nog niet in hun programma en of het ooit één van hun taken zou zijn was niet aan hen om te onthullen.

Klonen
Tim vroeg ze over klonen en of zij mensen kloonden? Ze vertelden Tim dat er vele klonen op aarde zijn. Buitenaardsen die de menselijke vorm aannemen gebruiken niet de lege lichamen van dode mensen, maar gebruiken gekloonde mensen. Zij klonen door gebruik te maken van cellen die zijn weggehaald bij mensen die zijn ontvoerd, zoals hijzelf en Bill. Tim vertelde hun dat hij nog nooit een gekloonde kopie van zichzelf was tegengekomen en was er niet zeker van hoe hij daarop zou reageren (dubbelganger syndroom). Zij stelden Tim gerust aangezien er meer dan 5,5 miljard mensen op deze planeet rondlopen, en daarom de kans daarop uitzonderlijk klein is, in het bijzonder omdat de buitenaardsen die in dergelijke gekloonde menselijke lichamen zitten weten wanneer zij in de buurt van een mens komen waarvan zij een dubbelganger zijn.

De buitenaardsen onthulden aan Tim hoe de menselijke klonen worden gebruikt. Zij lieten hem zien hoe één buitenaardse meerdere klonen tegelijkertijd kon aansturen door gebruik te maken van telepathie. Elke kloon verrichtte een afzonderlijke taak of zij konden worden aangestuurd om als één groep te functioneren. Zij worden gebruikt als arbeiders om alledaagse en gevaarlijke werkzaamheden te verrichten zoals het graven van geulen of werken in en rond nucleaire en andere exotische bronnen van energie waar de buitenaardsen afhankelijk van zijn. Het bouwen van een functionele infrastructuur voor dorpen en gemeenschappen is nog een ander gebied waar zij voor zijn gebruikt.

Zij gebruiken ze ook voor enorme legers, in het bijzonder in de oudheid, maar ook nu in moderne tijden. Omdat de klonen lijken en zich gedragen zoals de inheemse mensen, zijn de buitenaardsen in staat hen overal in de wereld te plaatsen zonder dat ook maar iemand het in de gaten heeft.

De klonen zijn geen robots; zij kunnen niet op zichzelf werken. De klonen staan onder invloed en begeleiding van één of meer buitenaardsen die in de buurt zijn. Het is mogelijk om ze te gebruiken en te laten functioneren als robots, maar het is eenvoudiger om mensen te gebruiken. Mensen worden in het programma opgenomen zoals dat met Tim was gedaan, omdat zij uit zichzelf kunnen functioneren - of indien nodig, voor de discretie van de buitenaardsen. Mensen passen perfect in die categorie; dat is waarom zij worden gebruikt.

Tim zei tegen de buitenaardsen dat zij maar eenvoudige antwoorden op al zijn vragen gaven, vragen waarvan Tim dacht dat ze veel te diepzinnig waren voor eenvoudige reacties. De buitenaardsen bevestigden zijn bedenkingen, maar voegden er aan toe dat vele diepzinnige vragen een bescheiden verklaring hebben. Anderen zijn veel ingewikkelder dan een menselijke geest ooit kon hopen te begrijpen. Daarom geven buitenaardsen eenvoudige antwoorden op diepzinnige vragen vertelden ze hem.

De voornaamste buitenaardsen, ‘zij die het voor het zeggen hebben’, hebben noch mannelijke noch vrouwelijke kenmerken. Tim vermoedde dat de buitenaardsen aseksueel waren. Onder hen zijn wezens die eruit zien alsof zij behoren tot de ene of de andere sekse, maar het werd Tim niet duidelijk gemaakt of zij functioneren als seksuele wezens of dat het alleen maar ‘voor de show’ is. Tim wist te vertellen dat de lichamen die hij en de anderen hadden ‘geleend’ (hoewel anatomisch echte mannen) onvruchtbaar waren. Zij waren niet in staat geweest om dat uit te testen omdat die lichamen seksueel niet konden worden gestimuleerd.

Buitenaardsen die eruit zien alsof ze zijn samengesteld uit meer dan één lichaam bestaan, net zoals korte en lange, grote en kleine – zij herinnerden Tim aan het circus. Sommigen van de buitenaardsen waren bleek van kleur, anderen waren gitzwart en sommigen waren zonnebruin. Er waren metaalachtige die liepen, terwijl anderen vlogen en sommigen zweefden. Er waren mensachtige die de kenmerken van mensen hadden, maar overduidelijk niet van deze planeet waren. Er waren er die heel veel op mensen leken en dat ook konden zijn, maar zij communiceerden nooit met Tim, zodat hij daar niets over kon zeggen.

De buitenaardsen vertelden Tim dat hun soort slechts één van vele verschillende typen van buitenaardse soorten zijn. Er zijn lagen van andere buitenaardsen die qua rang boven en onder hen staan, allemaal met hun eigen specifieke taken om uit te voeren.

DEEL 16