COME-BACK VAN DE UFO
Door: Tonie Mudde
Artikel in Quest magazine augustus 2004
UFO’s bestaan, dat weten we zeker. Maar of ze ook van buitenaardse makelij zijn?
Na een lange radiostilte doken ze dit voorjaar weer op. Elf vreemde objecten omsingelden een Mexicaans vliegtuig. Het is een nieuwe bladzijde in het dikke Ufo-archief vol mysterieuze foto’s, videofilms en getuigenverklaringen. De jacht naar buitenaardse bolides is heropend.
‘Ik zag een helder licht, op een zonnige onbewolkte dag. Het zweefde doodstil aan de hemel. Even later verscheen een tweede lichtpunt. Het vloog recht op het grote licht af en leek ermee te versmelten. Toen schoten ze samen recht omhoog de ruimte in, met een ongelooflijke snelheid.’ Paul Harmans weet nog precies wat hij zag, die oktoberdag in 1974, vanaf zijn olietanker voor de kust van Marseille. Harmans verdiept zich nu al dertig jaar fanatiek in het UFO-fenomeen. Inmiddels weet hij ‘negentig procent zeker’ dat buitenaardse wezens regelmatig door ons luchtruim scheren. Ook denkt hij dat inlichtingendiensten zoals de CIA er meer vanaf weten, maar dit voor ons verborgen houden. Via zijn website www.ufowijzer.nl zoekt hij lotgenoten en medestanders.
Ufo
is een besmet woord
Wie zegt dat hij een Ufo heeft gezien, wordt al snel uitgelachen. (‘En
de marsmannetjes hebben je zeker ook ontvoerd?’) Het woord Ufo
is besmet geraakt, door steeds absurdere verhalen over graancirkels,
ontvoeringen door groene mannetjes, dierverminkingen en buitenaardse
implantaten. We zouden bijna vergeten dat Ufo staat voor Unidentified
Flying Object: we zien iets in de lucht, maar weten niet wat het is.
Dat gebeurt ieder jaar, op vele plaatsen in de wereld. De Verenigde
Staten kende aan het begin van het ‘Ufo-tijdperk’ een aantal
beroemde incidenten, zoals Roswell in 1947, en de minder bekende ‘Lubbock
Lights’ boven Texas in 1951. De Ufo-golf raasde van België
naar Nederland tussen 1989 en 1994, nadat in Wallonië foto’s
van mysterieuze vliegende driehoeken de kranten haalden. Dit jaar was
Iran aan de beurt, met vele meldingen van bezorgde burgers. De Iraanse
staatstelevisie toonde in april beelden van een glimmende witte schijf
boven Teheran. Conclusie: een Ufo mag dan mysterieus zijn, zeldzaam
is hij zeer zeker niet.
Spookvliegers
boven Zweden
De meeste Ufo’s veranderen na onderzoek al snel in Ifo’s:
Identified Flying Objects. Een weerballon, glinsterend in de zon, wordt
bijvoorbeeld regelmatig voor een ‘voertuig met buitenaarde vliegprestaties’
aangezien. Toch zien ook de getrainde ogen van piloten, astronauten
en luchtverkeersleiders wel eens iets onverklaarbaars vanuit hun cockpit,
of op de radar. Dit begon al in 1934, toen het Zweedse, Noorse en Finse
leger jacht maakte op ‘spookvliegers’. Gigantische toestellen
die zonder motorgeluid door de zwaarste stormen vlogen. Ook toen gingen
de Ufo-meldingen al gepaard met mysterieuze verdwijningen. Een zekere
Noorse luitenant Wanberg ging op zijn ski’s op verkenningstocht
in het gebied waar de spookvliegers vaak werden gezien. Zijn bevroren
lichaam werd weken later gevonden, vlakbij zijn tent.
‘We voelen ons alleen in het heelal, daarom geloven we graag in
buitenaardse wezens.’
Stipjes,
vlekken en echo’s
‘We zijn niet alleen! Dit is zo raar!’ riep een Mexicaanse
piloot naar de luchtverkeersleiding, afgelopen maart. Op de infraroodfilm
die de Mexicaanse luchtmacht later aan de wereldpers toonde, is te zien
hoe elf Ufo’s een patrouillevliegtuig naderen. Sceptici denken
dat het gaat om een bolbliksem, of om de motoren van andere vliegtuigen.
Maar eigenlijk valt er geen zinnige conclusie te trekken uit de dansende
lichtpuntjes op het scherm. Het Ufo-archief zit vol met dergelijke foto’s
en video’s van schimmige vlekken en vage lichtpunten aan de horizon.
Het is de frustratie van iedere Ufo-onderzoeker: de foto is altijd bewogen,
onscherp, onbruikbaar voor onderzoek. Zij die geloven dat buitenaardse
wezens ons bezoeken weten waarom: de aliens beschikken over technieken
die wij pas over duizenden jaren zullen ontdekken. Hoe zouden ze anders
uit een ver zonnestelsel naar de aarde kunnen afreizen? En met die superieure
techniek is het storen van onze primitieve camera’s natuurlijk
een koud kunstje.
Ufo’s
spelen verstoppertje
Maar als de buitenaardse wezens de moeite nemen om helemaal naar de
aarde te vliegen, waarom stellen ze zich dan niet netjes voor? Close
encounters of the third kind (ontmoetingen met buitenaardse wezens)
lijken alleen voorbestemd voor Amerikaanse boeren op afgelegen ranches.
Waarom landen de Ufo’s niet op de middenstip van een volgeladen
Amsterdam Arena? Waarom melden de buitenaardse inzittenden zich niet
bij CNN, of bij VN-baas Koffi Annan? Ook hiervoor hebben de ‘believers’
een aardige theorie bedacht. De beste manier om een primitieve beschaving
te bestuderen – in dit geval wij, de aardbewoners – is door
hun levens zo min mogelijk van buitenaf te beïnvloeden. Vandaar
dat Ufo’s het liefst boven verlaten gebieden vliegen. En vandaar
dat vooral die eenzame boer op zijn uitgestorven ranch het grootste
risico loopt om met een kosmische krachtstraal uit zijn bed gelicht
te worden.
Aliens
zijn onze cipiers
Sterrenkundige Marcel Hulspas grijnst bij dergelijke speculaties over
de motieven van onze buitenaardse buren. ‘Misschien is de aarde
wel een gevangenis’, zegt hij, ‘en zijn de aliens onze cipiers.’
Hulspas is hoofdredacteur bij Folia, het weekblad van de Universiteit
van Amsterdam. In de jaren negentig onderzocht hij voor de Stichting
Skepsis honderden Ufo-meldingen. Politiekorpsen, sterrenwachten en luchtverkeersleiders
hadden zijn telefoonnummer. Zo’n beetje elke UFO-melding in Nederland
belandde op zijn bureau. Hulspas: ‘De politie was blij dat ze
het werk aan mij konden overdragen. Zelf hadden ze geen geld en tijd
om elk mysterieus licht aan de hemel te onderzoeken.’ Natuurlijk
ontdekte Hulspas dat de meeste Ufo’s weerballonnen zijn, of lichtshows,
of vliegers met fietslampjes. Maar ook de Nederlandse Ufo-detective
kon voor een handjevol meldingen geen aardse verklaring vinden...
We
‘geloven’ in E.T.
Een automobilist rijdt op 7 maart 1994 langs de rivier de Lek nabij
Bergambacht en ziet een fel pulserend wit licht met blauwige rand. Het
hangt stil, schiet omhoog, achtervolgt de automobilist. Bij navraag
blijkt dat ook de kapitein van een veerpont het vreemde licht heeft
gezien. Dit is één van die zeldzame Ufo-waarnemingen waar
Hulspas geen verklaring voor kon vinden. Het was geen lichtshow, en
ook geen helikopter met een zoeklicht. Zat hier dan wellicht wel een
buitenaards wezen achter de stuurknuppel? Hulpas: ‘We weten nog
maar zo weinig van aardse natuurfenomenen. Waarom zouden we dan eerst
naar buitenaardse verklaringen gaan zoeken?’ Het zal duidelijk
zijn: Hulspas ‘gelooft’ niet dat E.T. de aarde al met een
bezoek heeft vereerd. Waarom worden vreemde lichten of voorwerpen aan
de hemel dan wel vaak geassocieerd met buitenaards intelligent leven?
Hulspas: ‘De mens voelt zich eenzaam in het heelal. Daarom willen
we graag geloven dat er meer is tussen hemel en aarde. De conclusie
dat sommige Ufo’s worden gestuurd door buitenaardse wezens heeft
dan ook niets met de feiten te maken, maar alles met onze diepste verlangens.’
De frustratie van iedere Ufo-onderzoeker: vage foto’s, nooit een
tastbaar bewijs.
Ufo
haalt kruisraket neer
Maar hoe zit het dan met al die getuigenissen? De Amerikaanse Ufo-onderzoeker
dokter Steven Greer startte in 1993 het Disclosure Project, met als
doel alle informatie over Ufo’s en buitenaards leven openbaar
te maken. Een van zijn kroongetuigen is professor Robert Jacobs, die
in de jaren ‘60 meewerkte aan Amerikaanse oefeningen met kruisraketten.
In 1964 zag hij hoe een bolvormige Ufo uit het niets verscheen en met
een lichtstraal een kruisraket uit de lucht schoot. De videofilm van
het incident is volgens prof. Jacobs in beslag genomen door mannen in
grijze pakken, die hem nadrukkelijk adviseerden om te vergeten wat hij
had gezien. Bewoners van Roswell moet dit verhaal bekend in de oren
klinken. In dit kleine plaatsje in New Mexico zouden Amerikaanse inlichtingdiensten
namelijk al in 1947 Ufo-brokstukken en buitenaardse lijken hebben geborgen.
Ooggetuigen moesten zwijgen, want anders...
De
CIA weet van niks
Inlichtingdiensten hebben allang contact gelegd met buitenaardse wezens,
maar zwijgen hierover. Kennis over superieure buitenaardse technologie
mag immers niet in handen van de vijand vallen. Het is één
van de bekendste complottheorieën over Ufo’s. En tegelijkertijd
de meest ongeloofwaardige. Want als de Amerikanen al in 1947 over superieure
buitenaardse technologie beschikten, waarom vliegen ze nu dan nog met
‘primitieve’ toestellen als de Space Shuttle? Als inlichtingendiensten
als CIA, NSA of AIVD al ‘iets’ meer van buitenaardse technologie
weten dan wij gewone stervelingen, dan kunnen ze hier in de praktijk
blijkbaar weinig mee uitrichten. De Nederlandse Ufo-onderzoeker Marcel
Hulspas gelooft niet in welke Ufo-doofpot dan ook. Politie en luchtverkeersleiding
speelden hem vele Ufo-meldingen door en vroegen dan gretig: Laat je
ons weten wat je vindt? Hulpas: ‘Iedereen is reuze nieuwsgierig
naar hoe het nou precies zit met die Ufo’s. Wie een buitenaards
Ufo-brokstuk of lichaam vindt, zal dit dus nooit lang geheim kunnen
houden.’ Dat zal dan ook het enige zijn wat de sceptici kan overtuigen:
tastbaar bewijs. En voorlopig lijken onze buitenaardse buren dat nog
niet te willen leveren.
Tekst in de kaders
De
‘eerste’ vliegende schotel
De term ‘vliegende schotel’ duikt voor het eerst op in 1878.
In een lokale krant beschrijft de Texaanse boer John Martin een vreemd
voorwerp in de lucht als ‘schotelvormig’. Het duurt bijna
zeventig jaar voordat het woord ‘vliegende schotel’ het
grote publiek bereikt. Dat gebeurt als de Amerikaanse piloot Kenneth
Arnold in juni 1947 negen Unidentified Flying Objects spot boven Mount
Rainier (in de staat Washington). De Ufo’s vlogen in een acht
kilometer lange formatie, met snelheden die voor vliegtuigen van die
tijd onmogelijk waren. In zijn eigen woorden: ‘Ze bewegen zoals
een schotel zou doen als je die over het water zou keilen’. Hij
bedoelde dus de bewegingen van de Ufo’s en niet de vorm. Hoewel
Aliens in SF-films het liefst in vliegende soepkommen rondzweven, spreken
‘echte’ Ufo-getuigen zelden over schotelvormige objecten.
Mysterieuze lichten worden vaker gerapporteerd.
Ufo
of optisch bedrog?
De meeste Ufo’s hebben een bijzonder aardse verklaring. De spotlamp
van een lichtshow kan bijvoorbeeld vage ronde ‘schotels’
op het wolkendek projecteren. Ufo-waarnemingen vanuit de auto zijn zelden
betrouwbaar. Lichten van vliegtuigen en helikopters kunnen in het raam
reflecteren, waardoor het lijkt alsof je achtervolgt wordt door een
mysterieus licht. Ook zilveren feestballonnen kunnen Ufo-spotters flink
op het verkeerde been zetten, vooral als ze worden beschenen door de
ondergaande zon.
Ontvoerd
door E.T.
Het zal je maar gebeuren. Buitenaardse wezens lichten je ’s nachts
uit bed, nemen je mee in hun ruimteschip en gebruiken je als menselijk
proefkonijn. Het is een traumatische ervaring die vergelijkbaar is met
die van Vietnamveteranen, bleek uit onderzoek van de universiteit Harvard.
Hierbij werden lichamelijke reacties, zoals zweet in de handen en hartkloppingen,
gemeten terwijl proefpersonen hun herinneringen beschreven. Dit bewijst
volgens onderzoeksleider Richard McNally niet dat sommige van de proefpersonen
daadwerkelijk ontvoerd zijn door buitenaardse wezens. Een hardnekkig
geloof in een fantasie kan zich namelijk in het geheugen nestelen als
een feitelijke gebeurtenis. Op www.iwasabducted.com chatten lotgenoten
over hun (vermeende) buitenaardse ontvoering.
Vliegende
driehoeken boven België
Ufo’s vliegen niet alleen boven de militaire basis Area 51 in
de Verenigde Staten. België staat namelijk ook hoog in de top-tien
met beroemdste Ufo-incidenten. Van 1989 tot begin jaren negentig zagen
een aantal Belgen (vooral Walen) vliegende driehoeken aan de hemel,
met witte lichtbundels op elk hoekpunt. Op 30 maart 1990 bereikte deze
Ufo-golf haar climax. Toen een grondradar onverklaarbare echo’s
oppikte, stuurde de Belgische luchtmacht twee F-16’s het luchtruim
in. In juli 1990 toonde kolonel Wilfried de Brouwer een radarfilm van
één van de F-16’s aan de pers. Hierop is te zien
hoe een stipje de meest onvoorstelbare vliegcapriolen uithaalt.
Auguste Meessen, natuurkundeprofessor aan de Katholieke Universiteit
van Louvain-La-Neuve concludeerde na een eerste analyse dat de Ufo’s
waarschijnlijk van niet-aardse herkomst waren. Een later onderzoek hield
het op weerkaatsing van radargolven in de lucht. En die lichtgevende
driehoeken dan? Wellicht waren het testvluchten van de F-117 Nighthawk,
beter bekend als de Stealth Bommenwerper. Dit hoekige toestel was tijdens
de Belgische UFO-golf al wel operatief, maar nog onbekend bij het grote
publiek.
Buitenaardse
lijken in Roswell
‘De vele geruchten over vliegende schotels werden gisteren werkelijkheid
toen de inlichtingenafdeling van de 509de bommenwerpersgroep van de
achtste luchtdivisie, Roswell Army Air Field, het geluk had in het bezit
te komen van een schotel, dankzij de medewerking van een van de plaatselijke
veehouders en het bureau van de sheriff van Chaves County.’
Dit is de eerste zin van het militaire persbericht dat de aanleiding
vormde voor het wereldberoemde Roswell-incident. Diezelfde middag (8
juli 1947) kwam de luchtmacht met een tweede persbericht: excuses, de
schotel was geen schotel, maar een ordinaire weerballon. Onzin, zei
later onder andere majoor Jesse A. Marcel, die de brokstukken zelf in
handen had gehad. Jaren later bekende de luchtmacht dat de Roswell-brokstukken
afkomstig waren van het geheime Mogul-project. Hierbij moesten ballonen
met akoestische apparatuur op grote hoogte Sovjet-atoomproeven detecteren.
Is dit dan wel de waarheid? Of zijn er toch lijken van buitenaardse
wezens afgevoerd naar Area 51, de militaire basis die zo geheim is dat
hij officieel niet bestaat?
Meer
informatie
The UFO Investigator’s Handbook, Craig Glenday (Running Press,
1999): Handboek voor kritische Ufo-onderzoekers.
www.ufowijzer.nl Website van Nederlandse ervaringsdeskundige Paul Harmans
Vliegende schotels in de doofpot: www.disclosureproject.org
Op www.iwasabducted.com chatten lotgenoten over hun (vermeende) buitenaardse ontvoering.
Dit artikel is geplaatst met toestemming van de Quest redactie
Quest magazine augustus 2004
Website Quest: www.questmagazine.nl