911RodriguezSept2011

Laat je in deze dagen niet misleiden door de gevestigde media (zoals ze dat overigens al vanaf de eerste dag na 9/11 doen), lees het onderstaande verhaal en verbaas je over de details die blijkbaar niet bekend mogen worden. Details die worden verteld door een eerstehands getuige. Het is een lang artikel, maar het is beslist de moeite waard. Als er al een journalist of programmamaker van de oude media is die over een geweten, gezond verstand en niet te vergeten over moed beschikt, dan zou hij/zij eens de moeite moeten nemen dit soort mensen ongecensureerd aan het woord te laten komen, want dames en heren van de mainstream media (en alle anderen die nog niet beter weten): onderstaand verhaal is namelijk onderdeel van het werkelijk ‘complete 9/11 verhaal’!!!

Print het artikel eventueel uit om het op je gemak te kunnen lezen en geef het door aan familie of bekenden. Overigens zijn de feiten die onderstaande getuige brengt slechts een heel klein deel van het bewijs dat 9/11 heel anders in elkaar steekt dan men ons heeft doen geloven. Ga op onderzoek uit en begin bij de beste bron die we in Nederland hebben:

http://www.waarheid911.nl

******

EXCLUSIEF: ‘LAST MAN OUT’ DOET SCHOKKENDE 9/11 OPENBARINGEN

Dit verhaal is een wake-up call voor de bewoners van planeet aarde

Door: Richard Roepke

woensdag 10 augustus 2011

Vertaling: Paul Harmans

Bron: http://beforeitsnews.com/story/931/331/Exclusive:_Last_Man_Out_Makes_Shocking_9_11_Disclosure.html

William Rodriguez, 9/11 held en de laatste man die uit de towers kwam, links met president George W. Bush tijdens een award ceremonie op het Witte Huis en links met de Maleisische premier Mahathir Mohamad tijdens een privé 9/11 presentatie.

~:~ ‘Er was een gigantische explosie in de kelder - enkele seconden voordat het vliegtuig de toren raakte!’ ~:~

William ‘Willy’ Rodriguez is de 9/11 held die hielp bij het redden van honderden levens en hij was de laatste persoon die levend uit de World Trade Center (WTC) torens ontsnapte. Aangezien de moraal van dit verhaal de bedoeling heeft te gaan over de eer, de bewonderenswaardigheid en de goedheid van heldenmoed, moet ik u vooraf toch waarschuwen, bij de inspanningen om de essentiële goedheid te onthullen die in het hart van elk mens zetelt, legt het ook meedogenloos de verachtelijke slechtheid bloot die woekert in de geest van enkelen.

Eenmaal voorbij het heldendom begint dit verhaal te snijden door de slijmerige onderbuik van een walgelijk, ziekelijk beest dat onze levens beheerst, en geeft ons een kijkje in de ingewanden van dit wezen dat grijnst om onze lichtgelovigheid en eenvoudige onschuld terwijl het onze meest fundamentele mensenrechten vertrapt.

Dit verhaal is een wake-up call voor de bewoners van planeet aarde

Gedecoreerde held
Gedurende 19 jaar werkzaam als onderhoudsman voor het WTC was Rodriguez verantwoordelijk voor het onderhoud en de veiligheid van de trappenhuizen binnen de 110 verdiepingen hoge North Tower. Op de morgen van 9/11 was Rodriguez de enige persoon met de masterkey (de sleutel die op alle deuren past) voor de deuren van de trappenhuizen van de North Tower. (NB. vanwege brandvertragende doeleinden waren alleen de deuren om de vier verdiepingen niet afgesloten.)

In de onmiddellijke nasleep van de aanslagen, redde Rodriguez persoonlijk vijftien gewonde personen van het WTC door hen naar buiten te leiden, vaak droeg hij hen. Nadat hij de gewonden vanuit de kelderverdiepingen naar buiten had gebracht, haastte hij zich weer de toren in en leidde de brandweerlieden via het trappenhuis omhoog. Door, terwijl ze omhoog gingen, de deuren op de verschillende verdiepingen te openen, hielp hij bij de succesvolle evacuatie van honderden onbekende overlevenden.

Met groot risico voor zijn eigen leven ging Rodriguez drie keer opnieuw de toren binnen en redde zelfs mensen die vast zaten in liften door ladders in de schachten te plaatsen. Nadat hij iedereen die hij kon vinden in veiligheid had gebracht, besloot hij uiteindelijk zelf het gebouw te verlaten. Rodriguez is waarschijnlijk de laatste persoon die de instortende North Tower levend kon verlaten.

Hij overleefde de instorting van het gebouw door onder een brandweerwagen te duiken, daar lag hij vastgeklemd, compleet bedolven onder een berg stof en rommel meer dan twee uur. Bijna niet in staat te ademen dacht hij dat hij onder die vrachtwagen, waaronder hij letterlijk was begraven, ‘zeker zou sterven’. Als agnosticus bad hij voor de eerste maal in zijn volwassen leven. En zoals hij nu rotsvast gelooft, God luistert naar oprechte gebeden en wonderen vinden plaats.

Een politieman die aan de andere kant van de straat stond, had een glimp van Rodriguez opgevangen toen hij onder de vrachtwagen dook, een onderdeel van een seconde voordat de toren instortte in een lawine van puin. Het was deze agent die later met hulp terugkeerde omdat hij dacht dat de man onder de vrachtwagen mogelijk nog in leven was.

Rodriguez is door deze ervaring spiritueel getransformeerd en heeft zijn nieuwe geloof met diepe eerbied aanvaard. Voor zijn markante heldendom gedurende Amerika’s verschrikkelijkste uren, ontving William Rodriguez tijdens een speciale ceremonie op het Witte Huis een speciaal eerbewijs van president George W. Bush.

En tot zover gaat het officiële verhaal in relatie tot William Rodriguez’s betrokkenheid bij de reddingswerkzaamheden volgend op de 9/11 aanvallen. Maar, zoals je zal zien, zijn ongelooflijke heldendom was slechts het topje van de 9/11 ijsberg.

“Bommen! Bommen!”
Heldendom en lofbetuiging terzijde, wat werkelijk ongelooflijk is aan Rodriguez’s verhaal is een schokkend feit dat verborgen is gehouden voor publiekelijke kennis en dat tot op de dag van vandaag nog steeds op grootschalig wijze onbekend is. Rodriguez en een handvol medewerkers die ten tijde van de aanslag beneden in de kelder waren, hoorden en voelden onder hun voeten een gigantische explosie op de lagere kelderverdiepingen. Terwijl deze anomalie op zich al een serieus onderzoek waard is, is het het tijdstip waarop deze explosie plaatsvond dat buitengewoon verontrustend is: de explosie deed zich voor verschillende seconden voordat het eerste vliegtuig de toren raakte.

De eerste van deze explosies, die zich ongeveer 7 - 8 seconden voordeden voordat het vliegtuig de toren raakte, was zo krachtig dat het Rodriguez letterlijk omhoog deed veren, vrij van de vloer, terwijl delen van het zwevend plafond rondom hem neerkwamen. Rodriguez hoorde en voelde op zijn minst drie explosies die op de kelderverdiepingen afgingen, binnen enkele seconden van elkaar.

Er brak een groot tumult los, het gillen van: “Bommen! Bommen!” kwam uit boven het kabaal van de angstige werknemers die naar alle richtingen vlogen, uitzinnig op zoek naar ontsnappingswegen.

(NB. Er waren zes kelderverdiepingen. Verdieping -2, onmiddellijk onder Rodriguez’s positie en de waarschijnlijke locatie van de eerste explosie, was een mechanische verdieping - een ruimte met beperkte toegang.)

Maar de ‘bommen’ waren beslist niet beperkt tot de kelderverdiepingen. Gedurende zijn reddingspogingen op de hogere verdiepingen gingen er ‘in het gehele gebouw’ explosies af, zo beweert Rodriguez.

Felipe David, een collega, welke aan de verste kant van kelderverdieping -1, tegenover Rodriguez, aan het werk was, werd het slachtoffer van de tweede explosie. David liep naar een voorraadkamer toen plotseling de complete muur in zijn gezicht explodeerde. Onherkenbaar verbrand kreeg David het voor elkaar naar Rodriguez te strompelen. Toen William hem zag stond hij als aan de grond genageld. De huid van zijn gezicht was bijna compleet losgekomen, roze vlees en de verbrandde huid van zijn uitgestoken armen hing er afschuwwekkend bij, ‘zoals repen gescheurde kleding’. David was de eerste gewonde die Rodriguez redde door hem naar de eerste hulp op straatniveau te dragen, waarna hij weer naar de kelder terugging, ondanks politieorders dat niet te doen.

De 9/11 Commission Hearing
Bij de 9/11 Commission Hearing achter gesloten deuren, getuigde Rodriguez onder ede dat er explosies waren in de kelder van de North Tower voordat het eerste vliegtuig het gebouw invloog. Hij verklaarde aan de commissieleden tot in detail over de talloze gevallen van zware verwondingen waarvan hij persoonlijk getuige was geweest en die waren veroorzaakt door deze explosies. Hij verschafte het panel een lijst met daarop de namen van eerstehands getuigen van de explosies, mensen die bereid waren onder ede te getuigen.

Eén van de personen die Rodrigues het panel kon aanbevelen om op te roepen was zijn vriend en collega John Mongello. Mongello was in de lobby van de aangrenzende South Tower toen het eerste vliegtuig zich in de North Tower, waar Rodriguez zich bevond, boorde. Het zou nog 16 minuten duren voordat het tweede vliegtuig de toren zou raken waarin Mongello zich bevond. Echter, binnen een minuut nadat het eerste vliegtuig de North Tower was ingevlogen, explodeerde er een lift in de South Tower aan gruzelementen, recht voor zijn ogen!

Mongello en anderen werden letterlijk door de ontploffing naar achteren geblazen, en mensen - veel daarvan vreselijk verbrand - begonnen onvermijdelijk te rennen en gilden van pijn, schrik en absolute paniek. Dikke, zwarte rook kwam uit de nu openliggende liftschacht en er was de onmiskenbare geur van ‘buskruit’. Opnieuw, net als bij de North Tower, deed deze explosie zich voor binnen een gebouw dat nog niet door een vliegtuig was geraakt! Hoe kan een vliegtuig dat crasht in de North Tower de oorzaak zijn van exploderende liften in de South Tower?

De geachte 9/11 commissie heeft nooit de moeite genomen zich dat af te vragen.

Wat nog erger is, en tot groot ongeloof van Rodriguez, ontdekte hij later dat zijn verklaringen compleet waren weggelaten in het officiële verslag. Dientengevolge verscheen er geen enkel woord van de getuigenis van deze gedecoreerde held in het met veel tamtam aangekondigde 9/11 Commission Report, een geschrift dat nog steeds wordt aangeprezen als ‘de meest gedetailleerde, definitieve studie van de gebeurtenissen van 9/11’. Bovendien werd Rodriguez verteld, heel nadrukkelijk, niet te praten over de explosies totdat ‘verder onderzoek’ was uitgevoerd. Zoals de hele wereld weet, dat moet dus nog gebeuren.

Als gevolg van veel publieke druk werden de onderzoeksverslagen van de commissie uiteindelijk - zeven jaar later - in januari 2009 openbaar gemaakt. Rodriguez was verbijsterd te ontdekken dat zijn getuigenis onder de gemarkeerde ‘vertrouwelijke’ getuigenissen valt en dus niet is in te zien door het volk. Zijn cruciale bewijs is tot op de dag van vandaag geheim.

Het zich bewust worden
Natuurlijk, Rodriguez was stomverbaasd over de duidelijk verdachte acties van de commissie, maar zijn boosheid over deze trucjes werd al snel overschaduwd door zijn veel diepere bezorgdheid. De bommen. Hij was er zonder enige twijfel van overtuigd dat er bommen in de torens waren geplaatst. De officiële verklaring - jet fuel, dat eenvoudige kerosine is - sloeg nergens op. Bovendien had hij die dag vele gesprekken van brandweerlieden over de portofoons gehoord en daarin werd bevestigd dat alle jet fuel was verbrand en dat de overgebleven en verspreid liggende branden van dien aard waren dat ze gemakkelijk geblust konden worden.

Hij was ervan overtuigd dat de explosies die hij die dag had gezien, gevoeld en gehoord niet veroorzaakt waren door kerosine. Die waren veroorzaakt door doelbewust gepositioneerde explosieven. Wat zijn geloof verder versterkte en bekrachtigde was iets dat hij de dag erna op televisie zag:

WTC gebouw 7 stort in een paar seconden als een kaartenhuis op de eigen footprint in

Hij was talloze malen in dat gebouw geweest. WTC-7 was een 47 verdiepingen hoge wolkenkrabber met stalen frame die op een paar honderd voet afstand van de twee Towers stond en het was niet door een vliegtuig geraakt. Maar net als bij de Twin Towers stortte het ook plotseling in op de eigen footprint.

De eerste gedachte die bij hem opkwam was: “Dat gebouw was een vesting. Hoe kan dat op die manier instorten?” Na het persoonlijk ervaren van de explosies in de North Tower en het zien van de beelden van het op vrije val instorten van gebouw 7, bleef er geen enkele twijfel bij hem over: “Alle drie de gebouwen werden opzettelijk met explosieven naar beneden gehaald.”

(NB. Wat betreft WTC-7, het 9/11 Commission Report haalt, opnieuw, niets aan over de plotselinge en ongelooflijke ineenstorting van deze 47 verdiepingen hoge wolkenkrabber. Noch maakt het melding van de talloze ooggetuigenverslagen van meerdere explosies in dat gebouw. Niet één woord. Het wordt compleet genegeerd.)

Wat betreft degenen die de explosieven geplaatst hebben tastte hij in het duister. Hij kon zich niet voorstellen hoe de beweerde terroristen dat voor elkaar hadden gekregen, ze konden gewoon geen toegang tot deze gebouwen hebben gehad. Hij was ervan overtuigd dat er andere spelers bij betrokken waren, insiders. Hij vond een dergelijk denkbeeld niet alleen onheilspellend, maar ook verbijsterend en verwarrend. Plotseling leek niets nog logisch. Slechts één gedachte overheerste nog: “Wie waren de moordenaars?”

WTC-7 47 verdiepingen met stalen frame

Vreemde herinneringen
Na bijna twee decennia in het WTC te hebben gewerkt, was hij duidelijk heel bekend met de algemene indeling. De North Tower in het bijzonder, was een soort tweede thuis voor hem. Als een buitengewoon vriendelijk persoon had Rodriguez vele vrienden binnen de WTC gemeenschap. Zijn dagen begonnen bijna altijd met een ontbijt met zijn collega’s in de werknemerscafetaria in het Windows On The World, het elegante restaurant op de 107e verdieping.

Vooral na de bomaanslag in 1993 werden de veiligheidseisen extreem streng. Dat was opvallend duidelijk, waar hij ook ging. Dus hoe hadden de schuldigen toegang verkregen? Hij begon te kijken naar het beveiligingsbureau dat de verantwoording had voor het WTC complex, Securacom, en was meer dan een beetje verrast door de identiteit van de twee topbestuurders. President George W. Bush’s broer Marvin Bush en zijn neef Wirt Walker III waren beiden directeur van het bedrijf. Verder vond hij uit dat hetzelfde bedrijf de verantwoording had voor de beveiliging van Dulles airport en United Airlines - beide staan centraal bij de aanslagen. Hij schoof deze eigenaardige connectie als toeval opzij en begon na te denken over de praktische moeilijkheden die de aanvallers zouden tegenkomen bij het trachten de gebouwen binnen te komen. Hij trachtte zich te herinneren of hij verdachte personen had gezien of vreemde voorvallen had meegemaakt.

De stukje vallen langzaam op z’n plaats
Hij herinnerde zich dat hij kleine teams bestaande uit mannen in witte overals, als bescherming tegen gevaarlijke stoffen, had gezien die zich in de weken voorafgaand aan de aanslagen druk heen en weer bewogen in het gebouw. Hun aanwezigheid kwam hem in die tijd niet als echt vreemd voor, behalve dan dat ze de trappenhuizen gebruikten in plaats van de serviceliften. Maar nu begon hij zich af te vragen wat de ware identiteit van deze mannen was en wat hun werkelijke bedoelingen waren.

Eén bijzonder vreemd incident schoot hem te binnen, één dat zo beangstigend was dat, zoals hij zich herinnerde, zijn haren recht omhoog stonden. Een paar weken voor de aanslagen was hij in een trappenhuis op de 34e verdieping aan het werk, waarvan hij wist dat die verdieping helemaal leeg was. Plotseling hoorde hij een vreemd geluid, een geluid dat hij gedurende zijn bijna twintig jaar daar nooit eerder in de North Tower had gehoord. Het was een krachtig, onheilspellend, ‘rommelend’ geluid van iets buitengewoon zwaars dat rolde. Het klonk als een ‘gigantische metalen vuilnisbak op wielen, die iets extreem zwaars bevatte - tonnen - en die werd rondgereden’ op een vloer waarvan hij wist dat die volkomen leeg was, er bevond zich zelfs geen meubilair.

Toch houdt Rodriguez vol dat er daar ‘iemand’ op die verdieping was die een monsterlijk groot apparaat bewoog. Het vreemde was dat hij in die tijd werd gegrepen door een intense angst, maar hij had er moeite mee om mij exact te kunnen vertellen wat de exacte aanleiding voor deze vrees was. Ondanks dat dit voor mij niet meteen een onheilspellend voorval leek, was het duidelijk dat hij er diep door getroffen was. Hij rapporteerde het onmiddellijk aan het hoofdkantoor, maar er werd hem verzekerd dat het een lege verdieping was.

Rodriguez was zo bang tijdens dat incident dat hij de deur niet durfde open te maken om naar binnen te kijken, hij vreesde letterlijk voor zijn leven. Hij voelde een groot gevaar achter die deur en trachtte daarna zo min mogelijk op de 34e verdieping te komen.

(NB: het is het overwegen waard dat een langjarige huur (en dus controle) van een gehele verdieping de huurders een vrijwel ongelimiteerde en onbelemmerde toegang verschafte tot alle zijden van de 47 kolommen tellende centrale kolom en de liftschachten. Door opeenvolgend individuele liften ‘voor onderhoud’ uit te schakelen, zouden de huurders duidelijk toegang hebben tot de gehele 410 meter hoge centrale kern, van de allerhoogste verdieping tot de laagste 6e kelderverdieping die zich op de rotsbodem bevond.)

Willy komt op mij niet over als een man die gemakkelijk bang is te maken en deze ene anekdote heeft mij altijd geboeid. De emoties die ik in zijn ogen zag en zijn lichaamstaal tijdens het beschrijven van de gebeurtenis waren echt. Ik had geen enkele twijfel dat hetgeen hij die dag ervaarde buitengewoon beangstigend was en zeer veel indruk maakte.

Man met een missie
Ik ontmoette Willy voor het eerst in 2004 toen hij het land rondreisde met de miljonair Jimmy Walter. Walter had kort daarvoor de 9/11 waarheid ontdekt en was ontembaar geworden. Hij begon verwoed aan een massaproductie van Dvd’s, organiseerde openlijke bijeenkomsten en congressen en deed alles wat mogelijk was om de boodschap de wereld in te helpen, zijn missie voor de waarheid was een eenmans krachttoer. Hij was zo hartstochtelijk dat hij ooit in zijn eentje voor het Witte Huis stond te protesteren waarbij hij een bord droeg waarop stond ‘9/11 was an inside job.’ Ik kan mij nog herinneren dat ik onder de indruk was van een dergelijke rijke en succesvolle man die bereid was geminacht te worden en belachelijk gemaakt door zo ver te gaan. Het was me wel een man, die Jimmy.

Jimmy Walter

Walter zag de duidelijke tekenen van authenticiteit, drive en overtuiging bij Rodriguez en nam hem al snel onder zijn hoede. Toen de twee samen gingen werken vertelde Rodriguez zijn buitengewone verhaal op verschillende publieke bijeenkomsten die Walter hielp organiseren. Willy was door functionarissen ‘geadviseerd’ zijn ‘afwijkende’ visie op de gebeurtenissen van die dag voor zichzelf te houden, maar daar trok hij zich niets van aan. Zijn diep traumatische ervaring en de schokkende afwijkingen waarvan hij getuige was stonden hem simpelweg niet toe om niet de soort vragen te stellen die buitengewoon ‘oncomfortabel’ en zelfs schandelijk ‘onpatriottisch’ werden gevonden.

Flirten met de politiek
De Witte Huis ceremonie had zijn sterrenstatus als nationale held met de snelheid van een komeet gegarandeerd. Echter, zijn nieuwe status van beroemdheid kreeg al snel wat bijkomende verplichtingen. Meer dan een paar hooggeplaatste functionarissen hadden hem vanwege de ‘gevoelige’ tijd geadviseerd, en hadden dat in niet mis te verstane termen duidelijk gemaakt, dat het voor hem onverstandig zou zijn zijn verontrustende onderzoeken naar ‘ongegronde theorieën’ voort te zetten.

Het bleek al snel ‘zeer beschamend’ te zijn

Ironisch genoeg was er tezelfdertijd door dezelfde functionarissen een enorme ondersteuning en aanmoediging om hem te laten participeren in een algehele, maar afwijkende agenda: Het promoten van ‘vaderlandslievende eenheid’ en de nadruk leggen op de noodzaak voor Amerika om de ‘vijand’ hard terug te slaan.

En de zaken waren gedurende een tijdje stimulerend. Rodriguez de held werd al snel verleid met beloften voor een politieke loopbaan in de Latijns-Amerikaanse gemeenschap en aas van allerlei soort werd hem voorgehouden. Hij vond de pogingen van verschillende republikeinse krachtspelers om hem voor zich te winnen overweldigend. De bedwelmende publiciteit had hem plotseling nationale aandacht gebracht en hij werd door partijstrategen als de ideale republikeinse kandidaat geacht om de gunst van de meer dan 30 miljoen Latijns-Amerikanen in het land voor zich te winnen. Met zijn charisma, spreekvaardigheid, knappe uiterlijk, vloeiende tweetaligheid en status van nationale held, was hij de natuurlijke, perfecte politieke kandidaat.

Voordat hij toetrad tot het WTC personeel, had Rodriguez gedurende 10 jaar als assistent voor de New Yorkse gouverneur Mario Cuomo gewerkt, hij hielp daar bij het organiseren van persconferenties voor politiek beleidswerk op hoog niveau, dus hij had de politieke basisscholing in zijn bezit. Tevens had hij podiumervaring. Als enthousiast amateurgoochelaar had hij in zijn jongere jaren als assistent voor The Amazing Randi gewerkt.

De republikeinse partij maakte zelfs afspraken om hem op te leiden voor regeringsleider en bood Rodriguez miljoenen dollars om een politieke campagne te voeren in politieke Latijns-Amerikaanse programma’s. Gedurende een tijdje was hij een rijzende ster met grote vooruitzichten. Maar deze opwindende nieuwe carrière ging gepaard met een hoge prijs, een prijs, zo ontdekte hij al snel, die in conflict kwam met zijn oprechtheid, zijn gevoel van rechtvaardigheid en plicht.

Het duurde niet lang voordat hij een beslissing nam. Hij weigerde overgehaald te worden in het verbergen van een waarheid waarvan hij geloofde dat de wereld die absoluut behoorde te weten. Er was geen twijfel bij Rodriguez dat de officiële beschrijving betreffende 9/11 ver van de waarheid lag. Hij was van mening dat het zijn vaderlandsplicht was om zijn mede Amerikanen attent te maken op wat er op die vreselijke dag werkelijk gebeurde. “Ik moest kiezen tussen het vertellen van de waarheid, of hun spel mee te spelen,” vertelde hij mij. “Ik kon gewoon hun spel niet spelen.”

Hoe verleidelijk de alternatieven ook waren, de kracht van de waarheid had gezegevierd.

Geen beroemdheid meer
Deze cruciale beslissing deed alle republikeinse aanmoediging en aanbieding voor politieke steun verdampen. De gedecoreerde 9/11 held was nu opeens niet alleen een partijparia, maar tevens ook een persona non grata in de vertrekken van de hogere macht.

Door dit moedige standpunt had Rodriguez ongewild een zeer gevaarlijke rol op zich genomen, één die een directe bedreiging vormde voor de machten die achter het vernisje van goede manieren van de partijpolitiek zaten. Hij had daarmee zijn eigen doodvonnis getekend.

Natuurlijk bleken de gemuilkorfde media niet bereid iets te publiceren van wat Rodriguez had te zeggen. Zoals altijd voelden zij zich verplicht alleen dat te promoten wat de propagandamachine de massa wilde laten geloven. Het vergt enorme moed om tegen een dergelijke oppositie in te gaan, maar dat is hoe Willy in elkaar steekt. Hij zegt dat hij dat aan zijn vele vrienden verplicht is - meer dan 200 van hen - die op die dag vermoord werden door een kwade schaduwgroepering bij het najagen van een snode, geopolitieke agenda.

Tot op de dag van vandaag geschokt, ontroostbaar en diep bezorgd hierover, gaat hij door met zijn campagne, met buitengewone energie en een bewonderenswaardig gevoel van vastberadenheid. Toen ik hem voorstelde dat het wellicht tijd voor hem is om gas terug te nemen, reageerde hij met: “Dat kan ik niet. Ik ben zo gedreven omdat ik wil uitvinden wie de ware moordenaars zijn. De beweerde Arabische kapers kunnen gewoonweg niet al deze explosieven aangebracht hebben. Absoluut niet.”

De missie gaat wereldwijd
Jimmy Walter verknoeide geen tijd en financierde, nadat hij het verhaal eerst door heel Amerika bracht, een ‘9-11 waarheidswereldtournee’ om wereldwijd mensen bewust te maken van het 9/11 bedrog. En geld was geen probleem. Walter bood 1 miljoen dollar aan de wetenschapper of ingenieur die met een wetenschappelijk, technisch rapport kon bewijzen dat de drie torens zonder explosieven waren gevallen op de wijze waarop ze waren gevallen.

Ondanks gigantische nationale publiciteit - de miljoen dollar uitdaging werd zelfs gezonden aan de faculteit techniek van meer dan 100 universiteiten alsook aan een massa architecten- en bouwbedrijven - waren er geen liefhebbers. Niets, nul. De prijs is tot op de dag van vandaag nog steeds niet opgeëist. (Maar hoe verrassend is dat? Hoe kan iemand bewijzen dat water niet nat is?)

Walters groepering was samengesteld uit een team van experts van wereldklasse: architecten, ingenieurs, piloten, brandweerlieden, metallurgen, chemici, psychologen en anderen. De groep bracht een hoop publieke presentaties in belangrijke steden in de gehele VS voordat men naar Europa ging en later naar Venezuela, Singapore, Japan en elders om, waar ze ook kwamen, voor uitverkochte zalen te spreken.

http://www.ae911truth.org

http://pilotsfor911truth.org

http://firefightersfor911truth.org

http://scientistsfor911truth.org

http://patriotsquestion911.com

Walter en Rodriguez deden zelfs privésessies voor de voormalige Maleisische premier Mahathir Mohamad en de Venezolaanse president Hugo Chavez. Ze waren verrast te bemerken dat beide leiders zelfs meer dan een klein beetje op de hoogte waren van de cover-up. Willy vertelde mij dat het huis van Nicolas Maduro, voorzitter van de Venezolaanse assemblee, uitpuilde van boeken, video’s en documenten over de 9/11 cover-up. Maduro, Venezuela’s top wetgever, gaf aan dat hij bereid was een internationaal onderzoekscomité op te richten dat zou kijken naar de ‘internationale crime scene’ die 9/11 is, en dat dit zou worden georganiseerd door de regering van Chavez.

Walter en Rodriguez verschenen ook op elke belangrijke Venezolaanse tv- en radiozender, zowel op de staats-, als op de privézenders en ze gaven presentaties op diverse universiteiten. Ze waren ook ingepland om te verschijnen op Chavez’s wekelijkse uitzending ‘Alo Presidente’, maar dat werd in de laatste minuut om onbekende redenen geannuleerd. En de zaken werden behoorlijk link tijdens hun trip. Rodriguez ontdekte dat undercover FBI-agenten die in Venezuela waren, hadden gevraagd naar het hotel waar hij en Walter verbleven. Toen ze daar achterkwamen verschafte de Venezolaanse nationale assemblee de mannen gedurende hun gehele reis militaire bescherming.

Een plotselinge serieuze terugval
Al deze heldhaftige inspanningen van deze twee ongelooflijk moedige mannen bleken uiteindelijk op niets uit te lopen. Vrijwel onverwacht, en onopgehelderd, liep al hun energie, enthousiasme en stootkracht op niets uit. Ze werden geïnformeerd, eerder schaapachtig via trawanten van de twee leiders (Mahathir Mohamad en Hugo Chavez), dat 9/11 eenvoudig ‘te groot’ was om aandacht aan te besteden en dat het beter zou zijn verdere actie op te schorten om meer tijd te hebben voor ‘meer onderzoek’. Dat is de ontzagwekkende angstopwekkende macht en wereldwijde greep van de vormloze daders van deze monsterachtige misdaad.

Uiteindelijk, vanwege grote frustratie over zijn onvermogen om werkelijk vooruitgang te boeken gedurende de drie jaar van onvermoeibare inspanningen en hoge kosten en belemmerd door een slechte gezondheid, besloot Jimmy Walter uiteindelijk het voor gezien te houden. Dat kleine avontuur had Walter meer dan 6 miljoen dollar eigen geld gekost.

Jimmy’s afscheidswoorden aan mij in 2007 omvatten een waarheid die doorgaat en zich verspreidt terwijl de jaren voorbijgaan: “Te trachten de mainstream media te overwinnen door er een paar miljoen dollar tegenaan te smijten, is hetzelfde als te trachten de zon te overtreffen met een zaklantaarn.”

Het is geen verrassing dat u niets over de heroïsche initiatieven van deze twee mannen in het lokale avond ‘nieuws’ hebt gehoord, daar heersen alleen brood en spelen, kundig verpakt en sluw voor consumptie klaargemaakt voor de goedgelovige, domme massa.

Getuigen beginnen dood te gaan
Het was niet lang daarna dat Rodriguez zijn volgende wake-up call kreeg. Kenny Johanneman, een andere naaste vriend van Willy en voormalig WTC collega, was met hem in de kelder toen de bommen afgingen. Willy die nu werkte voor de gemeenschap van Latijns Amerikaanse slachtoffers en overlevenden en hun families, had besloten met iedereen die hij kende en op die dag aanwezig was in het WTC contact te zoeken en hun persoonlijke ervaringen op video vast te leggen.

Gedurende een lang interview vertelde Johanneman zijn ervaringen in groot detail en hield niets achter. Johanneman had er zijn persoonlijke missie van gemaakt om iedereen die hij kende - en verder iedereen die wilde luisteren - dat hij had gezien dat er ‘vloeren in de kelder werden opgeblazen voordat het vliegtuig de toren raakte’ en het bleek dat hij buitengewoon gretig was zijn verhaal op video vast te leggen.

Drie dagen na het interview ontving Rodriguez het slechte nieuws. Kenny Johanneman had plotseling ‘zelfmoord gepleegd’. Een pistoolschot door het hoofd.

Dat roept angstaanjagende herinneren op aan Barry Jennings, de voormalige New York Housing Authority Emergency Coordinator en 9/11 sleutelgetuige die plotseling vanwege onbekende redenen overleed, een paar dagen voor de vrijgave van het ‘verbeterde’ NIST rapport over de instorting van WTC-7. Jennings staat op een video en beweert ondubbelzinnig en met nadruk dat er in gebouw 7 ‘overal explosies waren’, terwijl de twee Twin Towers nog stonden! Jennings beweerde tijdens een interview ook dat hij ‘over lichamen moest stappen’ in de hoofdlobby van WTC-7 en dat hij door brandweerlieden naar buiten werd geholpen. De lobby, zo getuigde hij op video, ‘zag eruit alsof er daarbinnen een bom was afgegaan’.

Niet alleen had geen enkel vliegtuig dat gebouw geraakt, de twee Twin Towers stonden ook nog steeds overeind. (NB. Dat is vrijwel identiek aan de getuigenis van John Mongello over liften die in de South Tower explodeerden voordat een vliegtuig het gebouw had geraakt.) Mr. Jennings ondervond op een leeftijd van 53 jaar ook een plotselinge en mysterieuze dood.

Mysterieuze dood van 9/11 getuigen

Dylan Avery, een producer van documentaires, huurde een privédetective in om de verdachte dood van Jennings te onderzoeken (en de latere verdwijning van zijn vrouw en twee kinderen). Binnen enkele dagen stuurde de detective Avery’s check aan hem terug en zonder daarvoor een reden op te geven weigerde hij met de zaak verder te gaan.

Het laatste slachtoffer van de lange lijst van 9/11 expertgetuigen die onder verdachte omstandigheden dood gingen, is de Nederlandse demolitie-expert Danny Jowenko, directeur van Explosieve Demolitie BV, een toonaangevend controlled demolition bedrijf. Nadat hij de video had gezien van WTC-7, dat plotseling op vrije valsnelheid instort, had mr. Jowenko de moed om te beweren dat hij er ‘absoluut zeker’ van was dat WTC-7 was neergehaald via controlled demolition. Op 18 juli 2011, terwijl hij alleen met zijn auto op weg naar huis was, versnelde Jowenko’s auto plotseling, raakte van de weg en crashte met hoge snelheid tegen een boom. Danny Jowenko was op slag dood.

(Meer over de dood van Danny Jowenko op:
http://www.wanttoknow.nl/nieuws/danny-jowenko-overleden)

De missie gaat door
Gedurende Rodriguez’s lange kruistocht nam hij ook contact op met de FBI, maar zij zochten zijn meldingen nooit verder uit en datzelfde gaat naadloos op voor de gevestigde media. CNN spendeerde een dag aan het interviewen van Rodriguez bij hem thuis, maar toen het de dag erop werd uitgezonden was het grondig bewerkt; ze hemelden natuurlijk zijn heroïsche redding en de Witte Huis show op, maar ze knipten alles eruit dat verwees naar de explosies. het was een totale witwas.

Sommige journalisten hebben Rodriguez subtiel gewaarschuwd zich stil te houden, omdat zijn openhartigheid een gevaar voor zijn leven kan zijn. “Je weet niet met wie je te maken hebt,” zo waarschuwde een insider van een grote radio- en televisiemaatschappij hem. Maar Willy had de dood al in de ogen gezien en zal mogelijk doorgaan met het vertellen van zijn verhaal, ondanks de dreiging. Hij zegt dat hij spreekt voor zijn vrienden die voor altijd geen stem meer hebben en hij voegt daaraan toe: “Ik leef in geleende tijd, ik had eigenlijk al dood moeten zijn.” Het is die instelling die Rodriguez heeft bezield met de moed om door te gaan met zijn campagne en te staan waar hij nu staat. Hoe moedig is hij en hoe ver zal hij gaan?

In 2004 was Rodriguez de hoofdaanklager in een rechtszaak tegen president George Bush en 155 van zijn aanhangers, hij klaagde hen aan voor betrokkenheid bij de 9/11 aanslagen, samenspanning om moorden te plegen en andere misdaden. Dat is niet bepaald het gedrag van een man die bang is klappen te krijgen. Maar denk niet dat het een sensationele rechtszaak werd. Het rechtscollege wees Rodriguez’s beschuldigingen aan het adres van de USA, DHS en FEMA af en gaf Rodriguez tot 7 juli 2006 de tijd om aan te tonen waarom zijn rechtszaak niet afgewezen behoorde te worden betreffende de overgebleven 153 verdachten. Vanwege een onmin met zijn advocaat faalde Rodriguez daarin en het hof wees zijn zaak definitief af.

Maar hij zal de eerste zijn om ons te vertellen dat het niet om het winnen ging. Het was de bedoeling om het volk wakker te krijgen over de feiten van 9/11 - de meest gruwelijke misdaad en gewetenloze fraude welke de bewoners van deze planeet ooit is aangedaan.

Voorbereiden voor de 10e gedenkdag
De 9/11 waarheidsbeweging groeit exponentieel, met letterlijk honderden actieve groeperingen wereldwijd en elke dag komen er meer bij. Maar het duurt een paar jaar om dat op gang te brengen.

De aanvankelijke mainstream mediapropaganda was zo overweldigend en de emotie en gevoeligheid van de mensen zo rauw in de nasleep van de aanslagen, dat degenen die al snel door de fraude heenkeken er zelfs niet aan dachten om een handvol lokale activisten te organiseren, laat staan een wereldwijd netwerk.

Geleidelijk aan - en bijna volledig te danken aan het Internet - begon de communicatie in het land en in de wereld op gang te komen, dat hielp de activisten zich te organiseren, om een band te smeden en het woord aan de miljoenen die nog slapen te verspreiden. Het was slechts een kwestie van tijd voordat de mensen zich bewust werden van de bergen van schokkend en duidelijk bewijs dat vrij beschikbaar is, zoals de vrije val van WTC-7. Gezond verstand komt boven en neemt het over en helpt hen om de sluier van de officiële mythe te verwijderen. Er is uiteindelijk een limiet aan het negeren.

Als resultaat van de standvastige inspanningen van duizenden toegewijde activisten begint iets dat druppelsgewijs begon, snel uit te groeien tot de proporties van een stortvloed. Het bereiken van de kritische massa is niet langer een vage hoop. Voornamelijk vanwege het rondom de wereld ontwaken van miljoenen mensen aangaande de uit 9/11 voortkomende zogenaamde ‘war on terror’, het Department of Homeland Security, de gemilitariseerde politiestaat en het monumentale bedrog van de banken, daarmee is de kritieke massa betreffende 9/11 op handen en wordt het een absolute zekerheid. Duizenden activisten rondom de wereld helpen met het verspreiden van de 9/11 boodschap via publieke presentaties, gratis Dvd’s en zelfs gigantische aanplakbiljetten.

1200 (inmiddels meer dan 1500) architecten en ingenieurs zeggen: “Onderzoek het Bewijs”

Maar ook de ‘powers that be’ zijn zich bewust van het toenemen van het publieke bewustzijn en vertwijfelde operaties worden momenteel uitgevoerd en worden voorbereid om deze zorgelijke trend voor hen te keren.

Grote Hollywoodsterren - inclusief Robert DeNiro - zijn benaderd om het sprookjesscript te lezen en zo de ‘officiële complottheorie’, namelijk hoe negentien domme Arabieren, zonder tickets en instapkaarten, aan boord van vier verkeersvliegtuigen klommen en deze toestellen kaapten met behulp van niets meer dan stanleymessen om vervolgens de meest formidabele militaire macht op de planeet en het gehele multi-triljoenen defensieapparaat gedurende bijna twee uur te slim af te zijn, te ondersteunen.

Dit opkomende massamedia spektakelstuk zal natuurlijk verder ondersteund worden door de door de overheid openlijk aangekondigde - en voortgaande - aanvallen op 9/11 ‘samenzwerings’ groeperingen. Obama’s veiligheids-tsaar, Cass Sunstein, heeft officieel een openlijk agressief programma van ‘cognitieve infiltratie’ gestart, een geniepig initiatief waarbij regeringsagenten de opdracht krijgen om heimelijk bij de 9/11 waarheidsbeweging binnen te dringen en te trachten deze organisaties van binnenuit, door het verspreiden van disinformatie, structureel uit te schakelen.

Man kan zich enkel afvragen waarom deze vorm van opperste sabotage nodig is, tenzij deze ‘samenzweringsgekken’ nu een echt gevaar vormen voor de powers that be. Maar houd moed beste lezer, want ondanks dat de waarheid een droevig bestaan lijdt, zal de leugen altijd overwonnen worden. Altijd.

Afgezien daarvan, er zal heel veel meer nodig zijn dan een geheime operatie van ‘cognitieve infiltratie’ om de 9/11 waarheid te ontmantelen, dat zal ten eerste een herschrijven van de natuurwetten behelzen. Aan de zijde van de waarheid bevinden zich letterlijk duizenden professionals, zoals architecten, ingenieurs, brandweerlieden, piloten, wetenschappers en andere vergelijkbare groeperingen van professionals met onberispelijke geloofsbrieven die hun eigen public relations initiatieven voorbereiden.

Maar in een land (Amerika, vert.) waar 78% van de burgers 92% van het nieuws via de televisie tot zich neemt, zijn deze groeperingen voor deze burgers onbekend. Echter, vanwege de uitdagingen die in het verschiet liggen kan ik het niet eens zijn met Jimmy Walter’s beoordeling dat dit een onderneming is die gelijk is aan ‘het trachten de zon te overtreffen met een zaklantaarn’. Eerder geef ik de voorkeur aan de wijsheid van Victor Hugo: ‘Geen leger kan een idee tegenhouden waarvoor de tijd rijp is’.

De macht van één
Ondertussen is er een moedig man met in zijn bagage een ‘zaklantaarn’ die in zijn eentje aan wonderen werkt. Hij verwerpt mislukken als een mogelijkheid. Ik was verrukt te ontdekken dat Willy Rodriguez's onverminderde inspanningen nog steeds in volle gang zijn en op het punt staan beloningen te oogsten.

De man staat in vuur en vlam. Hij geeft op een meedogenloos tempo interviews aan de grote mediakanalen in de wereld, in een versnelling op weg naar een volledige 1 mans 10e herdenkingsaanval op de duistere machten. Rodriguez somde onlangs enkele van de interviews op die hij al had gedaan:

Yomiuri Shinbun (Japan), Arbitron (wereldwijd), Shanghai Morning Post (China), Express News (Pakistan), Global National News (Canada), Telemondo (Latijns Amerika), Le Point (Frankrijk), RT (Rusland), Radio Televicion Espanola (Spanje), Reuters, en CNN (nogmaals). En er zijn er nog veel meer die rond 11 september klaar zullen zijn.

(NB. Willy gaf echter toe dat hij een bittere les had geleerd van zijn laatste ontmoeting met CNN - CNN spendeerde een dag aan het interviewen van Rodriguez bij hem thuis, maar toen het de dag erop werd uitgezonden was het grondig bewerkt; ze hemelden natuurlijk zijn heroïsche redding en de Witte Huis show op, maar ze knipten alles eruit dat verwees naar de explosies. het was een totale witwas.)

Rodriguez schaaft momenteel in zijn eentje de nieuwe documentaire ‘From The Rubble’ bij, welke ook vóór de 10e herdenking zal worden uitgebracht. Ik bekeek de ruwe versie in zijn geheel. Het is een briljant stuk werk - heftig emotioneel, ongelooflijk gedetailleerd, vol met feiten en boordevol met interessante interviews met WTC werknemers, brandweerlieden, politieagenten, ambulancepersoneel en andere eerste hulpverleners. Dat zijn allemaal redders die daar aanwezig waren, in de rommel werkten en de tragedie vanuit de eerste hand meemaakten. Zelfs in de huidige staat is het de meest overtuigende 9/11 documentaire die ik tot nu toe heb gezien.

Tijd om het uit te dragen
Gegeven het ontstellende overlijden van 9/11 getuigen gedurende de laatste tien jaar, is het het beste dat zij, ironisch genoeg, in de spotlights blijven staan om zodoende de veiligheid van deze sleutelgetuigen, zoals Rodriguez ook is, te waarborgen. Als je de serieuze bedreiging in overweging neemt welke deze moedige zielen voor de criminelen vormt, dan kan dat wel eens de enige strategie voor hen zijn om hen een klein beetje meer veiligheid te verschaffen.

Hoe meer mensen weten over deze heldhaftige personen, hoe groter de kans dat er minder ‘zelfmoorden’ of ‘hartaanvallen’ zullen voorvallen.

Uit naam van iedereen binnen de 9/11 waarheidsbeweging; ter nagedachtenis aan de drieduizend Amerikanen die op die tragische dag onnodig om het leven kwamen; en aan de meer dan een miljoen onschuldigen die in verre landen zijn afgeslacht (iets dat nog steeds doorgaat) als vergelding voor dit duivelse bedrog, is het niet meer dan netjes en noodzakelijk om te eindigen met een boodschap aan allen die zijn ontwaakt uit De Grote Leugen en er voor hebben gekozen niets te doen: zwijgen is medeplichtigheid.

******

Nawoord Paul Harmans - ufowijzer
Er zijn mensen (vaak zij die niet op de hoogte van de waarheid zijn) die dit soort artikelen als een belediging voor de nabestaanden zien. Ze nemen het helden zoals William Rodriguez kwalijk dat wat hij doet een volstrekt gebrek aan eerbied aan de nabestaanden toont. Wat al die mensen met kritiek niet weten is dat heel veel van die nabestaanden juist zelf in de 9/11 waarheidsbeweging zitten en dat het juist zij zijn die een nieuw, open en onafhankelijk onderzoek naar de aanslagen willen omdat ze heel goed snappen dat op grond van het beschikbare bewijs en de feiten het officiële verhaal absoluut niet kan kloppen en dat de daders, hoe schokkend dat ook moge zijn, eerder in eigen land gezocht moeten worden. Zie als bewijs voor deze bewering het 31 seconden durende spotje dat vorig jaar werd gemaakt en waarin 9/11 nabestaanden een emotionele oproep doen: