PRINTBARE
VERSIE
EEN
BEGINNEND DICTATORSCHAP?
911-2B
& NSPD-51
Door:
Kapitein Eric H. May
Militair
verslaggever
5
augustus 2007
Vertaling:
Paul Harmans
Kapitein
May is een voormalige militaire inlichtingen en openbare zaken officier
en ook een voormalige schrijver van hoofdartikelen voor NBC. Zijn militaire
en politieke analyses zijn verschenen in The Wall Street Journal, de
Houston Chronicle en in militaire inlichtingenmagazines.
De helft van het Amerikaanse volk denkt
dat de Bush-regering op jacht is naar Al-Qaeda vanwege de aanvallen
van 9/11. De andere helft gelooft dat 9/11 een inside-job van de Bush-regering
zelf was. Beide helften zijn het echter over één ding
eens en schamen zich niet daar voor uit te komen: deze zomer zullen
we waarschijnlijk te lijden hebben van een volgende terroristische aanslag,
een ‘911-2B’.
De lijst van opmerkelijke en het citeren
waard zijnde waarschuwingen begint met die van de vice-president, hij
zegt tegen Tim Russert in ‘Meet the Press’ van ABC:
15
april 2007 Dick Cheney: “De grootste dreiging van nu
is dat zich een 9/11 voordoet… met een nucleair wapen midden in
één van onze eigen steden.”
3
juni 2007 Dennis Milligan, voorzitter van de republikeinse
partij in Arkansas: “Ik ben er volledig van overtuigd dat onze
president het juiste doet en ik denk dat alles wat we nodig hebben enkele
aanvallen op Amerikaans grondgebied zijn, zoals we die eerder hadden
(11 sept. 2001).”
1
juli 2007 ABC News: “Een geheim Amerikaans ordehandhavingsrapport,
opgesteld voor het ministerie van Homeland Security, waarschuwt dat
Al-Qaeda voor deze zomer een ‘spectaculaire’ verschrikking
voor ogen heeft.”
11
juli 2007 Michael Chertoff, hoofd van Homeland Security: “Ik
geloof dat we deze zomer bij een periode van toenemend risico zijn aanbeland.”
20
juli 2007 Paul Craig Roberts, voormalig secretaris-generaal
van het ministerie van Financiën: Of die nu authentiek of opgezet
is, een aanval zal de nieuwe uitvoeringsbesluiten (NSPD-51) van Bush
activeren, welke een dictatoriale politiestaat zullen creëren in
het geval van een nationale noodsituatie.”
24
juli 2007 Peter DeFazio, commissielid van het Huis van Homeland
Security: Ik kan niet geloven dat ze een lid van de regering het recht
zullen ontzeggen een inspectie uit te voeren naar hoe ze van plan zijn
de regering van de Verenigde Staten te laten optreden na een aanmerkelijke
terroristische aanslag. Misschien hebben de mensen die denken dat er
een samenzwering bestaat toch gelijk.”
Nu de regering in augustus op vakantie
gaat, wijzen opiniepeilingen uit dat ruwweg twee op de drie Amerikaanse
burgers een afkeer of een hekel hebben aan George W. Bush en dat de
zaken heel snel uiteen vallen voor hem. Meer en meer functionarissen
van het Witte Huis beroepen zich op het recht op geheimhouding om daarmee
het beantwoorden van de moeilijke vragen over een toenemende kans op
afsplitsing tussen hen en hun president te voorkomen.
Alberto Gonzales staat op de nominatie
om door de politiek te worden aangeklaagd, evenals Dick Cheney en de
helft van het volk wil ook Bush aanklagen.
In de laatste twee weken zijn de beursnoteringen
met bijna duizend punten gedaald en zit de gehele financiële sector,
welke de basis en geldverschaffing van de Bush-regering is, in zwaar
weer. Zijn eigen republikeinen dreigen weg te lopen uit een gesloopt
Irak, tenzij ze midden-september sterke geruststellingen krijgen van
generaal David Petraeus. De situatie waarin de generaal zich echter
bevindt is nauwelijks geruststellend te noemen. Het zich op de strijd
voorbereidende Bagdad, waarheen hij was gestuurd om het veilig te stellen,
ligt onder vuur en zit zonder water en de Iraakse premier Nouri al-Maliki
vraagt openlijk om zijn vertrek.
Woensdag 1 augustus was één
van de slechtste dagen voor het Witte Huis. In de morgen kwam het nieuws
dat de Iraakse regering uiteen was gevallen, waarbij de Soennitische
partij het kabinet van al-Maliki ten val had bracht. Deze rampzalige
ontwikkeling had hét nieuws gedurende de rest van de week kunnen
zijn terwijl de regering, moe van alle oorlogstaal, naar huis ging om
deze laatste oorlogshandeling te verwerken.
Een
wonder in Minnesota
De namiddag van die woensdag had nog meer narigheid in petto kunnen
hebben voor het Witte Huis. Amerika’s eerste en enige Moslim minister,
Keith Ellison, verscheen in CNN’s ‘Situation Room’
om samen met Wolf Blitzer enkele bijtende anti-Bush commentaren - die
hij op 8 juli ten overstaan van kiezers in Minneapolis had gedaan en
waarin hij 9/11 vergeleek met de brand in de Reichstag en Bush met Adolph
Hitler - door te nemen. In 1933 gebruikte Hitler de brand in de Reichstag,
waarvoor hij zelf opdracht had gegeven, om een dictatorschap in Duitsland
in te stellen. Ellison’s analyses zijn geaccepteerd door het grootste
deel van de Moslim-wereld, door de meeste niet-Moslims in de wereld
en een groeiende meerderheid der Amerikanen. Maar in plaats van zijn
uitspraken te verdedigen, ging Ellison er in het interview met Blitzer
toe over zijn excuses te maken en te verklaren dat zijn opmerkingen
beginnersfoutjes waren en nooit meer gemaakt zouden worden.
Misschien
dat Ellison’s afstand nemen van zijn opmerkingen een poging was
om de ramp af te wenden die normaal over iemand heen komt die het politieke
model ontwricht. Als dat al zo zou zijn, dan heeft het niet gewerkt.
Twee uur na Ellison’s mea culpa, had zijn regeringsdistrict te
lijden van een uitzonderlijke ramp, de instorting van de I-35 brug over
de rivier de Mississippi. (Hier wordt niet beweerd dat het
instorten van de brug opzet was, het was een ongeluk dat heel toevallig
op een geschikt moment voor Bush kwam. Vert.) Het verlies van de één
is winst voor de ander, de rest van de woensdag was de instorting van
de brug in het nieuws en werd de aandacht afgeleid van het ineenstorten
van de regering van al-Malki en van de problemen van Bush in het Witte
Huis en zo was dat ook op donderdag en op vrijdag. Op zaterdag ondernam
de Moslim minister die zich had moeten excuseren, een trip naar het
getroffen district en moest smeken om regeringsfondsen om daarmee de
nood te verlichten.
Een
lafhartige regering
Het is moeilijk te peilen waarom de democratische regering zich neerlegt
bij de uitvoerende macht van Bush en zorgeloos op zomervakantie gaat,
maar dat is precies wat ze doen. De laatste week voor de vakantie gaf
het Witte Huis nog een voorbeeld van haar uitvoerende macht door haar
goedkeuring te geven aan de aanbevelingen van de 9/11-commissie om nog
meer macht toe te kennen aan de uitvoerende macht.
Op vrijdag 3 augustus stemde de senaat
met 60 tegen 28 stemmen voor het voorstel om Bush en Gonzales meer macht
te geven en binnenlandse veiligheidsacties uit te voeren zonder daar
nog een moeilijk te verkrijgen rechterlijk bevelschrift tot aanhouding
voor te hebben. Het Lagerhuis stemde daar op zaterdag met 227 tegen
183 stemmen mee in.
Een
ontwijkende DeFazio
Op dezelfde dag dat de brug in Minneapolis in de Mississippi viel, verwierp
het Witte Huis een schriftelijk verzoek van de regeringsvoorzitter van
Homeland Security, Bernie Thompson, en een regeringsman uit Oregon,
Peter DeFazio, om geheime bijlagen te mogen inzien van het NSPD-51,
het presidentiele uitvoeringsbesluit, bekendgemaakt in mei (2007), waarin
Bush zichzelf tot dictator kan uitroepen in het geval van een natuurlijke
catastrofe zoals orkaan Katrina, of een terroristische aanval zoals
911-2B.
DeFazio’s Oregon is het doel van
‘Noble Resolve’, een aanstaande militaire 911-2B oefening
gepland op 20-24 augustus waarbij inbegrepen is een nucleaire aanval
op Portland. De inwoners van het noordwesten zijn in toenemende mate
gewaarschuwd dat zij wellicht het doelwit van een ‘nucleaire aanval
onder valse vlag’ zijn, of van de fall-out daarvan. Je kunt het
hen niet kwalijk nemen. Na alles (volgens alle bronnen, zowel links
als rechts) is het enige dat de oorlogspresident en het oorlogsplan
nog nieuw leven kan inblazen een 911-2B.
Oregon’s
DeFazio is onaangedaan door dit alles, of doet voor dat hij dat is.
Penny Dodge, zijn stafchef, weigert vragen vanuit de media te beantwoorden
over zijn falen. DeFazio heeft via het Internet en de radio zijn kiezers
verzocht kalm te blijven, ondanks zijn onvermogen NSPD-51 te mogen inkijken
en zijn onwilligheid de mogelijkheid te onderzoeken dat zij het mogelijke
doel van een militaire oefening zullen zijn. Door een dergelijke gedrag
verzaakt DeFazio zijn plicht en speelt zodoende mee in het zotte spelletje
van Bush: 'de komedie der verschrikkingen'.
Klik op
bovenstaande banner voor uitgebreide 9/11 informatie
9/11
PAGINA
Pagina
Laatst Toegevoegde Artikelen