BUITENAARDSE IMPLANTATEN Wat weten we inmiddels? Door: Dr. Roger Leir December 2010 Vertaling: Paul Harmans Met toestemming van Philip Mantle overgenomen uit het Engelse magazine UFO Matrix
Als onderzoekers op het gebied van UFO’s over buitenaardsen praten, dan hebben ze het over een zeer complexe verzameling van ver ontwikkelde en oudere beschavingen die zich momenteel bemoeien met onze aardse menselijke beschaving. Opgemerkt dient te worden dat deze bemoeienis verre van nieuw is, dat blijkt wel uit onze historische verslagen. Ondanks dat er een veelheid aan ideeën en opvattingen bestaat over waar deze beschavingen wonen, is er nog niemand met wetenschappelijk bewijs gekomen dat licht op deze vraag schijnt. Eén van de factoren die aan het mysterie toebehoort, is de heimelijke wijze waarop deze wezens werken, het gaat allemaal onopvallend en in het geheim, nooit een spoor van fysiek bewijs achterlatend. Dat was echter tot aan nu! Toen ik in 1995 mijn onderzoek naar de buitenaardse implantaten begon, was ik een overtuigd wetenschappelijk scepticus. Het was één ding om de mogelijkheid van bezoek van niet-aardse voertuigen aan de aarde te overwegen, het geloven dat mensen door deze wezens worden ontvoerd was van een heel andere orde, en daar bovenop is het van een niet te overbruggen belachelijkheid dat enkele van deze ontvoerden om onbekende redenen zijn geïmplanteerd met apparaten. Mijn collega’s en ik voerden de eerste operaties uitsluitende voor de lol uit en ten tweede om te bewijzen dat de objecten die op de röntgenfoto’s werden gezien, en werden aangemerkt als buitenaardse implantaten, niets meer waren dan alledaagse, wereldse objecten, welke ik talloze malen daarvoor had verwijderd. Mijn professie als voetspecialist had mij met een brede verscheidenheid aan objecten in aanraking gebracht, die ingesloten in de voet zaten en die later door mij werden weggesneden, zoals papier, steentjes, metaal, plastic en haar. Vanaf het allereerste begin was er echter een grote hoeveelheid verrassingen. En dat hield nooit op. Vandaag de dag beschouwen we die als een te verwachten deel van het onderzoek. We hebben onlangs de 16e operatie uitgevoerd en ontdekten dat dit het meest interessante en fundamentele geval van alle eerdere gevallen is. Ondanks dat op dit moment het metallurgische onderzoek nog verre van compleet is, hebben we voldoende ondersteunende gegevens die we kunnen vergelijke met onze eerdere zaken. Eén van de factoren die het onderzoek makkelijker heeft gemaakt, is dat onze niet op winst georiënteerde organisatie: A&S Research, haar wetenschappelijke adviesraad heeft uitgebreid met universitaire onderzoekswetenschappers, die zeer oprecht en toegewijd zijn aan de aard van het onderzoek. Dat heeft geleid tot verschillende wetenschappelijke theorieën die nooit eerder aan het publiek zijn vrijgegeven.
Het volgende materiaal zal gaan over de 15e en 16e operatie waarbij buitenaardse implantaten zijn verwijderd en zal de hiervoor genoemde nieuwe wetenschappelijke kennis weergeven. De
vijftiende operatie Een ander interessante factor was Johns werk. Het bleek dat John één van de toonaangevende wetenschappers van het land was op het gebied van de nanotechnologie. Het leven van John, op het moment dat ik hem zag, was een volslagen janboel. Hij zat in een constante psychologische verwarring, in strijd met zijn wetenschappelijke gevoelens, die hem instinctief vertelden dat het onderwerp van buitenaardse ontvoeringen niet echt was, min of meer gebaseerd op een wetenschappelijk paradigma. Hij zat in een neerwaartse spiraal wat betreft de relatie met zijn vrouw, die, zoals hij beweerde, niet in zijn ervaringen geloofde, maar er in feite meer bij betrokken was dan hijzelf. John onderging het rigoureuze werk dat hem werd opgedragen door A&S Research en slaagde daarvoor cum laude. Hij werd begeleid door Yvonne Smith, één van ’s werelds meest prestigieuze hypnotherapeuten die met onze groep samenwerkt. In die tijd hielden wij nog vast aan ons protocol hypnotische regressie te verbieden voorafgaand aan de operatieprocedures. Dit is nu wat gewijzigd en er wordt per geval gekeken of het wel of niet wenselijk is. John onderging de chirurgische verwijdering in goede conditie. Eén van de dingen die in mijn geest staan gegrift en die Johns operatie anders maakte dan de andere, was dat het metalen object uit elkaar begon te vallen terwijl we het aan het verwijderen waren. Het gehele object werd toen in aparte fragmenten verwijderd. Er was nog één overgebleven metalen fragment te zien op het scherm van het röntgenapparaat. We brachten de instrumenten weer naar binnen om dat te verwijderen en plotseling was het verdwenen. We hebben het er niet uitgehaald. Het is er niet uitgevallen. Het verdween gewoon voor onze ogen en we hebben daar geen verklaring voor.
Als toevoeging daarop was er nog een ander vreemd voorval. Ongeveer 48 uur nadat het metalen object was verwijderd, haalde ik de koker waarin het zat uit de koeling. De plastic koker leek in elk opzicht normaal. Ik schudde de koker lichtjes om de metalen fragmenten in beweging te brengen en zag een fenomeen dat ik nooit eerder heb waargenomen. De fragmenten begonnen zich langzaam te reorganiseren op de bodem van de koker, blijkbaar in de originele volgorde en vorm waarin ze waren verwijderd. Dit werd op video opgenomen en is zonder precedent of verklaring. Analyse van het omhullende organische weefsel laat een complete afwezigheid van ontstekingsreactie van het lichaam op het object zien, iets dat ook werd gezien bij de andere implantaten en er waren ingroeiende zenuwcellen op de structuur te zien. De
zestiende operatie Gedurende de jaren bleef één van Ron’s vrienden in Tennessee wonen en de ander is verhuisd naar Kansas. Ze hadden elkaar jaren niet gesproken, totdat Ron contact met mij opnam en de verwijderingsoperatie was ingepland. Ron was in eerste instantie via de documentaires naar mij toegekomen. Hij had mij in talloze tv-programma’s gezien en ging uiteindelijk naar mijn website (alienscalpel.com) op zoek naar mijn contactinformatie. Er zat een paar jaar tussen zijn eerste contact met mij en de uitvoering van de operatie. Ron had mij röntgenfoto’s gestuurd en na bestudering daarvan samen met onze radiologen, waren we ervan overtuigd dat zijn object niet alleen uit metaal bestond, maar zich in dezelfde locatie bevond als bij een ander geval dat ik een paar jaar daarvoor had gedaan. De locatie was het gebied in de pols.
Net als bij alle anderen gevallen kreeg Ron ons pakket met vragen die hij thuis moest invullen en beantwoorden. Hij stuurde ze aan mij terug en was zeer meegaand met onze instructies. Toen ons onderzoeksteam zijn zaak bekeek werd hij als patiënt aangemerkt en op een wachtlijst gezet. Helaas duurde het twee jaar omdat de fondsen voor de wachtende operatie niet beschikbaar waren. Wat de zaak nog gecompliceerder maakte was het feit dat de persoon die had aangeboden de kosten van de procedure te betalen, zich twee weken voor de operatie terugtrok. Dat was nogal schokkend en een trieste gebeurtenis voor zowel de patiënt als A&S Research. Maar als gestuurd door een onzichtbare kracht, kwam de afgelaste gebeurtenis onder de aandacht van Jaime Maussan, Mexico’s toonaangevende journalist en UFO-onderzoeker. Jaime nam contact met mij op en vroeg om de details van de zaak. Ik was verbaasd dat hij aanbood om voor alle onkosten garant te staan en te betalen voor het komende onderzoek als wij hem wilden toestaan dat te filmen voor zijn tv-show in Mexico. Wij waren dolblij met dit aanbod en begonnen onmiddellijk met de voorbereidingen voor de gebeurtenis. Toen Jaime hoorde van de twee andere ontvoerden die bij deze zaak hoorde, bood hij aan te betalen voor hun onkosten en reis naar Californië. In eerste instantie zegden beiden toe te komen om gehypnotiseerd te worden zodat de details van hun herinneringen konden worden toegevoegd aan die van Ron. Helaas had één van hen persoonlijke problemen en kon de reis niet maken. Ron en zijn vriend Dan ondergingen hypnotische regressie bij Yvonne Smith en dat werd allemaal op video opgenomen. De regressie ging goed bij Ron, maar helaas was de mentale blokkade die bij Dan was ingegeven door de buitenaardsen te sterk om in één sessie te doordringen. We willen Dan op een latere datum nog een keer een regressie laten ondergaan evenals het derde lid van de groep, Mike. Ron’s regressie onthulde een klassiek ontvoeringscenario, dat plaatsvond op de kampeerplek toen hij tien jaar oud was. De andere erbij betrokken jongens waren van ongeveer dezelfde leeftijd als Ron. Ik vond het interessant om met elk afzonderlijk te praten en hen de stukken en beetjes te laten vertellen die zij zich zonder de hulp van hypnose kunnen herinneren. Mike had een zeer goede beschrijving van de onderkant van het schip en Dan kon vertellen dat hij in staat was stiekem een groentetuin in te sluipen waarop de gebeurtenis volgde waarbij de drie jongens om onbekende redenen opgewonden groenten plukten en opaten. Toen Yvonne uiteindelijk voorbij de blokkade van Ron kwam, beschreef hij hoe de drie jongens in de lucht omhoog gingen op weg naar het voertuig dat boven hen zweefde. Het was interessant omdat deze gebeurtenis werd beschreven als gezien met de ogen van een tienjarig kind. Hij riep telkens en telkens weer uit hoeveel plezier ze hadden met het zweven door de lucht. Dit gebeurde allemaal zonder de angst van een volwassene en de onrust die men zou verwachten bij een ouder persoon. Ron ging door met te beschrijven hoe de binnenkant van het voertuig eruit zag en andere details van de gebeurtenis. Hij beschreef ook hoe hij op een medische onderzoekstafel werd gelegd en de procedure die werd gebruikt om het implantaat op zijn plaats te brengen. Ron’s grootste zorg was de veiligheid en het welzijn van zijn twee vrienden. Op 24 april 2010 onderging Ron de operatie waarbij het ingeplante object werd verwijderd. De operatie verliep goed en het object werd zonder moeilijkheden verwijderd. We waren in staat het object meteen na de verwijdering onder de microscoop te onderzoeken en we verkregen voortreffelijke details van de oppervlaktestructuur. Ondanks dat dit object nog wordt geanalyseerd, hebben we al ontdekt dat de biologische structuur exact hetzelfde lijkt als van andere metaalachtige objecten die we verwijderd hebben. Er was een definitief ontbreken van ontsteking en er was de aanwezigheid van zenuwweefsel in het biologische monster.
Locatie in het lichaam: John’s object zat in de linker tweede teen, terwijl Ron’s object in de rechterpols zat. Uiterlijk en karakteristieken van de objecten: John’s object was cilindrisch en omgeven door een donkergrijs, gehard membraam, zoals eerder werd gezien bij de andere implantaten van dit algemene type. Dit membraam is elektrisch geleidend en daarvan wordt gedacht dat het de koppeling is tussen het apparaat en het zenuwstelsel. Ron’s object was ruwweg rechthoekig en werd omhuld door iets dat leek op epitheelweefsel dat grote hoeveelheden (grootte: 30-40µm) blaasjes met een gele, vloeibare olie bevatte welke bij een Infraroodspectroscopie een hoge concentratie van laurinezuur bleken te bevatten. Het Infraroodspectrum van de olie komt dicht in de buurt van kokosnootolie. Er wordt aangenomen dat deze olie een di- of triglycerine is, een organische verbinding met laurinezuur. Omdat zowel kokosnootolie als laurinezuur antibacteriële eigenschappen bezitten is het mogelijk dat de functie van de olieblaasjes is ontstekingen te voorkomen, die een breuk in de verbinding met het zenuwstelsel kunnen betekenen. Beide implantaten waren verbonden met het zenuwstelsel van de personen via proprioceptorzenuwen. Zenuwbundels in de buurt van Ron’s implantaat werden kort na de chirurgische verwijdering zichtbaar onder een lichtmicroscoop. Aanwezigheid van koolstof nanobuisjes: Beide apparaten (implantaten) toonden bij de Ramanspectroscopie koolstof nanobuisjes. De nanobuisjes bleken van het enkelwandige type te zijn. Als toevoeging werden in beide monsters, in de beelden van de rasterelektronenmicroscoop, draadachtige structuren met een hoog koolstofgehalte gevonden, met een diameter van ongeveer 10µm. De koolstof nanobuisjes lijken in beide gavellen de hoofdzakelijke elektronische verbindingen van de apparaten te zijn. Samenstelling van de objecten: Beide objecten zijn metaalachtig en samengesteld uit voornamelijk ijzer. In het geval van John’s object liet een analyse van een inductief gekoppeld plasma massaspectrometer ongeveer 5% nikkel (Ni) en metaalsporen van gallium (Ga), germanium (Ge), platina (Pt) en iridium (Ir) zien, dat er op wijst dat het hoofddeel van het object is gemaakt van meteorietijzer. Het object van John had tevens een buitenlaag die onder de lichtmicroscoop leek op paarlemoer en een samenstelling had dat veel op een biologisch hard materiaal lijkt, zoals van een schelp of bot. Een EDX analyse liet zien dat deze coating veel calcium (Ca), silicium (Si), Koolstof (C), oxygenium (O), fosfor (P) en zwavel (S) bevat. Analyse van de isotopische gegevens, verschaft door een inductief gekoppeld plasma massaspectrometer laat buiten-planeetse isotopenverhoudingen in het materiaal zien, iets dat, als het juist is, erop duidt dat de herkomst ervan buiten ons zonnestelsel ligt. Deze conclusie werd betwist door Dr. Alex Moser en het zal in de nabije toekomst bevestigd moeten worden door een meer gevoelige en toegepaste isotopenanalyse. EDX analyse duidt erop dat het hoofdbestanddeel van het object van Ron ijzer (Fe) is, met koolstof (C), oxygenium (O), aluminium (Al), silicium (Si), fosfor (P), zwavel (S), chloor (Cl), calcium (Ca), kalium (K), en chroom (Gr) als mindere componenten. Er werd geen nikkel (Ni) gedetecteerd in Ron’s object, iets dat de mogelijkheid uitsluit dat het is gemaakt door gebruik te maken van meteorietijzer als hoofdbestanddeel. EDX analyse van de elementen van de helft van het object zijn in voorbereiding. Het object van Ron had ook een buitenlaag die glimmend zwart was onder de lichtmicroscoop. EDX analyse laat zien dat deze coating bestaat uit koolstof (C), oxygenium (O), fosfor (P) en ijzer (Fe). De coating van het object van Ron bevatte diepe putten, ongeveer 10µm in diameter en die blijkbaar door de coating naar het metaal gaan.
Mechanische eigenschappen: Het object van John was broos en brak in verschillende delen tijdens het verwijderen. We denken dat de broosheid werd veroorzaakt door de aanwezigheid van insluitsels bestaande uit microngrote koolstofbuizen in bundels. De bundels waren gecoat met een laag materiaal die leek op de buitenlaag van het apparaat. Deze bundels van koolstofbuisjes worden beschouwd als elektronische koolstofbuisjes verantwoordelijk voor de werking van het apparaat (implantaat). In vergelijking met het object van John, was het object van Ron van een meer homogene samenstelling, zonder zichtbare insluitingen. Het was extreem hard en kon niet gesneden worden met een stalen scheermes, meslemmet of draadschaar. Omdat we de binnenkant van het apparaat wilden zien en er rasterelektronenmicroscoopbeelden van wilden maken, werd het apparaat meegenomen naar een werkplaats om het te openen. De werkplaats kreeg het ook niet voor elkaar en ze meldden dat het object de hoogste hardheid van de Rockwellhardheidschaal bezat. Het object werd toen meegenomen naar een laserlab waar ze het wel voor elkaar kregen erin te snijden door gebruik te maken van een pulslaser met groot vermogen. Andere eigenschappen: Beide objecten bevatten magnetische velden van ongeveer 10 mGauss en gaven radiosignalen af. Het object van Ron bleek niet constant actief te zijn en er konden niet altijd in het binnenste van het object radiosignalen gedetecteerd worden. De delen van beide objecten waren geneigd terug te keren naar de originele positie als ze bij elkaar werden gelegd, mogelijk vanwege de magnetische velden die door de monsters werden uitgestoten. Er moet worden opgemerkt dat één van de leden van onze wetenschappelijke adviesraad voor A&S Research, een PhD in nucleaire natuurwetenschappen heeft en een wiskundige theorie heeft opgesteld aangaande de mate van isotopenverval. Hij heeft dat gebruikt tezamen met astronomische afstandsgegevens en beweert dat hij gelooft dat de herkomst van deze objecten een VER AFGELEGEN STERRENSTELSEL is. Het is duidelijk dat we veel kennis over onze bezoekers kunnen vergaren door de kleinste objecten die ze voor ons hebben achtergelaten te onderzoeken.
http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/Dr.Leir.html http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/DrRogerLeir.html http://www.ufowijzer.nl/tekstpagina/DrLeirFeb07.html
|
