HET GEHEIM VAN DE USO’s
Komen UFO’s uit het water?
Auteur: David H. Childress
2006 – Vertaling © Katrijn voor Ufoplaza
In Invisible Residents, dat in 1970 voor het eerst werd gepubliceerd,
opperde Ivan T. Sanderson de merkwaardige theorie dat er ‘OINTS’
– Other Intelligences – onder de oceanen leven. Deze parallelle
onderwaterbeschaving kan volgens hem wel eens twee keer zo oud zijn
als de Homo Sapiens en “wat wij ruimtevluchten noemen hebben ontwikkeld”.
Ivan T. Sanderson werd geboren in 1911. Vóór 1973, het jaar van zijn dood, schreef hij meer dan achttien boeken, onder andere over het UFO-fenomeen. Als ervaren bioloog was Sanderson gefascineerd door het onverklaarbare en schreef hij over vele wonderlijke onderwerpen zoals mysterieuze dieren (waaronder Bigfoot en de Yeti), verloren beschavingen, UFO’s en “Ooparts” of “Out-of-Place-Artifacts.” In zijn boek Invisible Residents voerde Sanderson aan dat achter veel UFO of USO (Unidentified Submarine Object - Ongeïdentificeerde Onderzeese Objecten) waarnemingen OINTS schuilen, zo ook achter de mysterieuze verdwijningen van vliegtuigen en schepen in de Bermuda Driehoek. In de jaren toen zijn boek voor het eerst werd gepubliceerd, heeft men Sandersons ideeën voornamelijk afgedaan als het geraaskal van een excentriekeling, hoewel Hollywood erin slaagde sommige van zijn ideeën in films, en dus geld, om te zetten. Twee bekende voorbeelden zijn Cocoon en The Abyss.
Fascinerende
gedachte
Sandersons oorspronkelijke boek is al lang niet meer verkrijgbaar, maar
zijn inventieve theorie blijft bestaan. In zijn geheel is het de tamelijk
fantasievolle idee dat een onderwaterbeschaving van mensachtigen –
met een geavanceerde beschaving, laten we daar duidelijk over zijn –
de diepe oceanen van onze waterachtige planeet bewoont. Ten dele geeft
hij bewijsmateriaal en probeert hij de vaak bizarre UFO-USO waarnemingen
te verklaren waarbij metalen toestellen grote watermassa’s, vooral
oceanen (hoewel in sommige gevallen rivieren en meren) in en uit vliegen.
Sanderson gaf zijn oorspronkelijke boek de ondertitel: ‘Een verhandeling
over bepaalde maritieme kwesties en de mogelijkheid van intelligent
leven onder de zeeën van deze aarde’. Het belangrijkste deel
van zijn onderzoek over dit onderwerp lijkt echter het blijvend raadsel
van het UFO-fenomeen zelf te zijn en de zeer reële mogelijkheid
dat sommige UFO’s onder water kunnen reizen, en de daaraan verbonden
mogelijkheid dat sommige hypothetische ‘UFO-bases’ zich
eigenlijk eerder onder water bevinden dan ondergronds of in de ruimte,
zoals naar voren gebracht in de typische ‘Maan als ruimtebasis’
theorie.
Inderdaad is de suggestie dat de bases voor deze toestellen wel eens
echt onder water kunnen liggen voor de serieuze UFO-onderzoeker een
zeer fascinerende gedachte. Is er voor een ontoegankelijke basis een
betere plaats dan diep onder de oceanen van de planeet? Maar toch: als
UFO’s, of tenminste een aantal ervan, uit de oceanen of meren
van onze planeet komen, betekent dat dan per definitie dat er naast
de onze een andere beschaving bestaat die daar verantwoordelijk voor
is? Kan het zijn dat er sinds de Tweede Wereldoorlog door onze eigen
regeringen een aantal UFO-onderwaterbases op de planeet zijn geconstrueerd?
We weten dat veel van onze regeringen op bijna elk continent van de
wereld onderzeese bases hebben gebouwd die verborgen zijn in aan oceanen
gelegen steile rotsen of zelfs helemaal onder water. Kunnen sommige
onderwaterbases op UFO’s gelijkende toestellen herbergen die zich
zowel door het water als door de lucht bewegen? Er zijn misschien sporen
die in deze richting wijzen. Anderzijds kunnen ook buitenaardsen, zoals
Sanderson en anderen hebben verondersteld, onze oceanen als ruimtebases
gebruiken. Het mysterie blijft bestaan.
UFO-onderwaterbasis
Dorstige
UFO’s
Statistisch gezien worden UFO’s het meest gezien rond 1) militaire
bases, 2) elektriciteitslijnen, en 3) zoetwatermassa’s. UFO’s
die uit de oceanen van de aarde komen zijn over het algemeen een categorie
op zich. Om in de buurt van water te zijn hoeven UFO’s niet noodzakelijkerwijs
uit het water te komen. Een aantal UFO’s is zwevend boven wateroppervlaktes
gezien, waarbij ze duidelijk een buis naar beneden lieten en ‘het
water absorbeerden’. Deze zogenaamde ‘dorstige UFO’s’
gebruiken het water misschien voor de aandrijving van hun toestellen,
of moeten gewoon net als een commercieel straalvliegtuig de watervoorraad
aan boord bijvullen of, volgens sommige speculaties, misschien water
oppikken voor UFO-bases op de Maan.
Een beroemde ontmoeting vond drie jaar nadat Invisible Residents was gepubliceerd plaats. Op 22 mei 1973 had de Japanse student Masaaki Kudou een zomerbaantje als bewaker aangenomen bij Tomakomai, een houtdepot bij de zee op het eiland Hokkaido (Japan). Na een routinepatrouille in die heldere nacht vol sterren parkeerde hij zijn patrouilleauto, draaide zijn lichten uit en keek uit over het houtdepot en de baai erachter. Wat eerst een vallende ster richting baai leek te zijn, stopte plotseling, verdween, verscheen weer en begon langzaam naar beneden over de baai te spiralen. Het stopte ongeveer zeventig voet (21 meter) boven het water en liet vervolgens met een zacht geluid (beschreven als ‘min-min-min’) een transparante buis naar het water zakken. Toen de buis het water bereikte, begon het te gloeien. De buis werd ingetrokken en de UFO zweefde vervolgens boven Kudous auto. Alles rondom de auto lichtte op als bij daglicht. Kudou was bang dat de UFO zou aanvallen of hem zelfs zou doden. Vooroverbuigend om er door zijn voorruit naar te kijken, zag Kudou dat de UFO volkomen glad was, wit gloeide, en ramen had. Hij kon de vorm van de mensachtige wezens door de ramen zien. Toen kwamen er nog helderder verlichte UFO’s en een grote bruine cilinder bij. De bollen manoeuvreerden en verdwenen in de cilinder, die vervolgens snel naar het noorden vloog. Kudou, die zich voelde alsof hij aan handen en voeten gebonden was, kwam weer bij zinnen. Zijn autoradio maakte ruis en hij had een zware hoofdpijn. De hele gebeurtenis duurde ongeveer twaalf minuten. De ‘experts’ waren zoals gewoonlijk verbijsterd, vooral dat hightech ‘buitenaardsen’ zeewater uit een Japanse baai moesten opslurpen. Waarom hebben buitenaardsen, of hun toestellen, zoiets overvloedigs als water nodig?
Op 30 september 1980 dook er een andere dorstige UFO op bij de White Acres Ranch in de buurt van Rosedale, in Victoria, Australië. De White Acres Ranch is een veefokkerij van ongeveer zeshonderd acre met verscheidene grote waterreservoirs. Die nacht werd George Blackwell, werkman en huisbewaarder van de ranch, om 1 uur ’s nachts wakker van het geluid van het vee dat tekeerging. Hij hoorde ook een “vreemd, gierend gefluit”, en hij stond op om de zaak te onderzoeken. Er was die nacht geen maan en helemaal geen wind. Blackwell zag een koepelvormig object van ruim 4½ meter hoog en meer dan 7½ meter breed met een witte bovenkant en blauwe en oranje lichten. Het object zweefde een tijdje boven een betonnen waterreservoir op ongeveer 412 meter afstand van het huis. Vervolgens kwam het object achttien meter verder op de grond te rusten. Blackwell reed met zijn motorfiets tot op vijftien meter van het toestel. Het object had geen invloed op zijn motorfiets, maar het gefluit van de UFO steeg plotseling tot oorverdovende hoogtes, en opeens was er een luide knal en steeg het toestel op. Tegelijkertijd gooide een stoot hete lucht hem bijna omver. De UFO liet wat brokstukken vallen toen het op een lage hoogte van ongeveer 31 meter wegvloog naar het oosten.
Vroeg in de morgen onderzocht Blackwell de plaats en vond een ring zwart geworden gras, geplet in een tegen de klok gaande richting. Binnenin de ring was het gras groen, maar waren de bloemen verdwenen. In oostelijke lijn bevond zich een spoor brokstukken waarin wat kleine stenen, onkruid en koeienmest zaten. Nog dagen daarna leed Blackwell aan hoofdpijn en misselijkheid en weigerde zijn horloge normaal te lopen. Van groot belang was Blackwells ontdekking dat het waterreservoir waarboven de UFO had gezweefd volledig ontdaan was van de 10.000 liter water die er oorspronkelijk in had gezeten!
Nieuw-Guinea
en Engeland
Water opzuigende UFO’s – om welke reden dan ook –
zijn maar één aspect van ons verhaal. Feitelijk zijn het
de in en uit water duikende UFO’s die hier van cruciaal belang
zijn. De afgelopen dertig jaar hebben zich nieuwe waarnemingen voorgedaan
en is er in Amerika en Groot-Brittannië nieuwe informatie over
oude waarnemingen naar buiten gekomen door de Freedom of Information
Act [FOIA - Wet Openbaarheid Bestuur]. In 2003 gaf de regering van Australië
zeshonderd pagina’s aan UFO’s gerelateerde documenten vrij
aan de UFO Research Association van Noord-Adelaïde. Debbie Payne
van de Association schreef over dit materiaal in het tijdschrift Nexus
(jaargang 12, nr. 1, december 2004). Volgens Payne had de Australische
krijgsmacht een aantal UFO’s gerapporteerd in de buurt van het
top-geheime Woomera rakettestgebied in de uitgestrekte woestijn van
zuidelijk centraal Australië, waaronder een vliegende schijf die
in april 1967 werd waargenomen tijdens de lancering van een testraket.
Vele jaren daarvoor, op 27 oktober 1952, werd door vier ooggetuigen, onder wie twee legerofficieren, een donker sigaarvormig object met twee patrijspoorten gezien dat snel door een heldere hemel vloog. Payne doet de suggestie dat de Woomera-basis in Australië, een gebied ter grootte van Engeland, het equivalent is van Nevada’s Area-51 en betrokken kan zijn in de vervaardiging van uiterst geavanceerde vliegtuigen die waarnemers UFO’s zouden noemen. Hebben sommige UFO’s – buitenaards of door mensen gemaakt – de techniek om zich onder water te begeven, zoals Sanderson zich afvraagt? Payne vertelt in haar artikel dat men in het Milne Bay-gebied van Papoea Nieuw Guinea vaak UFO’s uit het water ziet komen. Payne: “Milne Bay ligt op het meest oostelijke puntje van Papoea en wordt begrensd door de Solomonzee en de Koraalzee. De omringende eilanden en zeeën waren rijk aan verslagen van allerlei soorten vreemde en wonderbaarlijke waarnemingen. Ik denk dat het heel goed mogelijk is dat er in dit gebied een onderwaterbasis is, vanwege het aantal waarnemingen in een dergelijk lange tijdsperiode en ook omdat de karteringskaart laat zien dat de oceaan daar heel diep is. De zeebodems rond deze eilanden zijn bezaaid met onderzeese grotten.”
Milne Bay
De gerenommeerde Engelse UFO-onderzoekster Jenny Randles schrijft in het februarinummer van 2005 van Fortean Times dat de Engelse regering elke betrokkenheid blijft ontkennen met wat ze noemt “de kwestie van het beroemde Pennine-lichtmysterie” uit 1979. Randles schrijft dat er tijdens een 48 uur durende periode tussen 22 en 24 februari 1979, een laagvliegende militaire oefening boven Groot-Brittannië plaatsvond, en verschillende belangrijke UFO-ontmoetingen werden gerapporteerd die mogelijk verband hielden met de militaire activiteit. Deze omvatten drie landingen in de Pennine Mountains die zich uitstrekken tot het centrum van Noord-Engeland.
Randles vertelt het bijzonder interessante verhaal van een beveiligingsbeambte op de Central Pier in het nabijgelegen Blackpool die om kwart voor drie ’s nachts, tijdens de nacht van de UFO-flap, een luidruchtige oranje UFO laag over de Ierse Zee zag vliegen. Een half uur later die nacht zag dezelfde bewaker iets anders wat hem schokte. “Klimmend uit het koude water van de zee was zich in een spiraalbaan bewegende massa met witte lichten te zien die als een kurkentrekker opwaarts wervelde en snel in de donkere hemel verdween.”
Central Pier, Blackpool
Deze merkwaardige incidenten, tijdens officieel aangekondigde militaire manoeuvres, doen de vraag rijzen of de Britten, en uiteraard de Amerikanen, onderwaterbases hebben – bases die in staat zijn tot het lanceren van, laten we zeggen, UFO’s?
Tunneltechnologie
De Amerikaanse onderzoeker Richard Sauder heeft de Freedom of Information
Act gebruikt voor het verkrijgen van duizenden documenten over ondergrondse
en onderzeese bases. In zijn boek Underground Bases: What Is the
Government Trying to Hide? en het vervolg Underwater and Underground
Bases, beschrijft Sauder nauwkeurig een verbazingwekkende hoeveelheid
technologie en activiteit.
Richard Sauder
Sauders’ documenten staan vol tunneltechnologie en onthullen feitelijke ontwerpen voor ondergrondse en onderzeese militaire bases. Hij toont aan hoe afgeplatte onderzeese bergen, waarvan de plateauachtige toppen soms een paar honderd meter onder de oppervlakte liggen, kunnen dienen als onderwaterbases met luchtsluizen voor onderzeeërs die een zuurstofrijke, uit de rotsen gehouwen haven binnenvaren in de half onder de oppervlakte liggende bergen. Andere onderzeese installaties zijn dicht bij kustlijnen gelegen en het graven van tunnels onder de zeebodem kan beginnen bij een militaire basis aan de kust die op het vasteland ligt.
Hoe dan ook, Sauder stelt vast dat verschillende regeringen rond de wereld onderwaterbases hebben gebouwd – en ze zijn topgeheim! Hij vermoedt ook dat het één of ander soort toestel dat zowel een UFO als een USO is, vanuit deze onderwaterbases kan worden gelanceerd.
Het
Indiase artikel
Overal ter wereld verschijnen er constant artikelen over UFO’s-USO’s
in kranten en tijdschriften. Op 28 maart 2005 had India Daily
een verhaal met als titel ‘Reverse Engineering ET Deep Underwater
Craft’. Citerend uit het artikel: “Oceanografen en marine-ingenieurs
onderzoeken bepaalde verschijnselen die getuigen van de aanwezigheid
van buitenaardse toestellen diep onder water, de drijvende versie van
UFO’s. Deze toestellen zijn in staat tot scherpe en efficiënte
manoeuvres, hebben de onverbiddelijke heimelijkheid om ontdekking te
vermijden, kunnen in de diepste delen van de oceanen zweven en zijn
in staat diep onder de niveau’s van tektonische platen onder de
oceaan te gaan.”
Het artikel vermeldde verder dat “wetenschappers en ingenieurs betrouwbare bewijzen vinden dat deze toestellen in substantiële aantallen aanwezig zijn onder onze oceanen, hoewel ze niet traceerbaar zijn en onzichtbaar voor het normale menselijk oog… Er zijn niet veel waarnemingen van deze toestellen, omdat maar weinig mensen echt in de diepten van de oceanen duiken, die eigenlijk nog niet onderzocht zijn. Een computermodel heeft onlangs de mogelijke aandrijvingssystemen bekendgemaakt. Er gelden dezelfde antizwaartekracht principes, hoewel het model door opwaartse druk en andere aquatische kwesties veel complexer wordt. Sommige duikers in verschillende delen van de wereld hebben waarnemingen gerapporteerd van vreemde onderwaterobjecten met een eigen voortstuwingssysteem, maar echt bewijs dat dit werkelijk buitenaardse toestellen zijn is er niet. Men denkt dat er landen zijn die kennis over deze toestellen hebben en proberen reverse-engineering toe te passen op hun volgende generatie onderzeeërs en onderwatervaartuigen.”
Het artikel eindigde met: “Het grootste probleem om reverse-engineering op deze onderwatervaartuigen toe te passen is hun heimelijkheid. Vandaar dat diepe onderzeese delen van de oceanen zelden zijn onderzocht. De superheimelijkheid rond deze voertuigen maken hen zelfs moeilijker te detecteren. Volgens sommige UFO-onderzoekers zijn deze buitenaardse toestellen bezig de landschappen onder de oceanen te veranderen. De ongelukken van onderzeeërs onder water door aanvaringen met onbekende onderzeese richels en bergen zijn de afgelopen vijf jaar gestaag toegenomen. De zeemachten van vele landen hebben deze ongelukken regelmatig gerapporteerd.”
Een verrassende constatering: UFO’s zijn misschien echte fysieke toestellen die gebruikmaken van één of andere vorm van elektro-antizwaartekracht (vandaar de associatie met de heldere lichten van de meeste van deze toestellen) en die op welk moment dan ook het water in kunnen duiken en dan misschien wel afmeren in onderwaterinstallaties. Laatstgenoemden zijn mogelijkerwijs over de hele wereld gebouwd!
Zou de boeiende hypothese, gebruikt in een aantal Hollywoodfilms, dat de ultieme dokbases voor een aantal van de voortdurend wereldwijd waargenomen UFO’s zich diep in onze oceanen bevinden, waar zijn? Deze onderzeese dokbases, zo lijkt het, zijn misschien gebouwd door mensen uit ons verre verleden (en zijn vandaag de dag nog steeds operationeel), door buitenaardsen of door de huidige naoorlogse regeringen van de aarde. Misschien gaat het wel om een combinatie van de drie!
Bovenstaand artikel is een bewerkte passage uit de inleiding van
de schrijver voor Sandersons boek Invisible Residents, dat onlangs werd
herdrukt door Adventures Unlimited Press, en hier met goedkeuring wordt
aangeboden.
Het
boek Invisible Residents is bij de Frontier Bookshop te koop voor 19,90
euro: http://www.fsf.nl/nfsf/shop/
vul
bij Search in: Invisible Residents