UFO’s BOVEN NORAD’s FYLINGDALES
De getuigenis van squadron leader David Lyons
Door David Clarke en Andy Roberts
Overgenomen en vertaald uit UFO Magazine uitgave maart 2003 door Paul Harmans
Eén van Engelands meest geheime militaire bases is het ‘Early Warning Station’ Fylingdales op de heide bij Fylingdales. Het gebruik van en gezag over RAF Fylingdales is sinds de Koude Oorlog een gevoelig punt geweest. Deze controverse lijkt zich in dit nieuwe millennium voort te zetten als de Britse regering toestemming geeft aan de Verenigde Staten om de basis op te nemen in het ‘Missile Defence Shield’
Fylingdales werd volledig operationeel in januari 1964. Het was een radarstation voor de lange afstand en was deel van het ‘Ballistic Missile Early Warning System’ (BMEWS) en het ‘Space Surveillance Network’ (SSN). Het station werd de basis voor de ‘vier minuten waarschuwingstijd’, de tijd die we, zoals werd gezegd, hadden om ons voor te bereiden op een atoomaanval.
Squadronleider David Lyons trad toe tot de RAF in 1948 en werd geschoold in het vliegen met Wellingtons, Lincolns en B-29’s voordat hij toetrad tot de ‘V-force’ als wapenleider. Op het hoofdkwartier van het bombardementscommando was hij verantwoordelijk voor ‘Top Secret’ documenten en de zorg over de atoomwapens bij een luchtgevechtseenheid bestaande uit twee squadrons.
David Lyons
Na een enerverende carrière rondom de wereld, keerde Lyons in 1979 terug naar Engeland en kwam op RAF Fylingdales als leidinggevend officier van dienst voordat hij zijn laatste functie uitdiende als commandant op het hoofdkwartier van RAF Bentley Priory.
Gedurende drie jaren (1979-1982) was hij belast met de ‘E-wacht’, één van de vijf wachten die beurtelings 24 uur per dag, onder toezicht van de commandant van de basis, de controletaak van Fylingsdales op zich namen. Deze commandant liet vaak de operationele controle van de gehele eenheid over aan Lyons. Gedurende zijn tijd op Fylingdales was Lyons direct betrokken bij vier UFO-incidenten waarvan er op zijn minst twee onmiddellijk werden gerapporteerd aan het ministerie van defensie op Whitehall.
De volgende transcriptie komt van een interview met squadronleider David Lyons dat bij hem thuis in Yorkshire op 13 mei 2002 door David Clarke werd afgenomen.
David Clarke: Wat is het meest indrukwekkende voorval geweest dat u zich kunt herinneren gedurende de periode dat u als leidinggevend officier van dienst op RAF Fylingdales diende en waarbij UFO’s waren betrokken?
David Lyons: O, dat was in 1981, ik kan mij de juiste datum niet meer herinneren en ik heb er geen logboek van. Maar het gebeurde op een nacht tijdens mijn wacht ergens in 1981. Onze taak op Fylingdales was om uit te kijken naar raketten die het luchtruim binnenkwamen en daarom was onze radar op een beperkte hoogte operationeel. Wij konden geen gewoon vliegverkeer opvangen omdat we daar ook niet naar hoefden te kijken. Wij pikten alleen dingen op die de aardse atmosfeer vanuit de ruimte binnendrongen. Als het in een baan om de aarde vloog detecteerden wij het niet, alleen als het naar beneden kwam met een bepaalde snelheid en op een bepaalde hoogte. Dat is alles wat onze radar deed, iets op zeer grote hoogte opmerken dat langzamer vloog dan nodig om in een baan om de aarde te blijven.
In die specifieke nacht in 1981 kreeg ik een vals of een daar op lijkend inkomend doel in onze richting, niet meteen een aanvallend doel gericht op Engeland, we rekenden uit dat het richting de zee van Groenland ging en wellicht naar het zuiden van IJsland. Mijn radar werd er in ieder geval door geactiveerd, het alarm werd geactiveerd. Dus moest ik een complete controle van de instrumenten uitvoeren, wat ik deed en daarna nam ik contact op met NORAD in Cheyenne Mountain, VS en vertelde hen dat ik dacht dat het een vals alarm betrof en het alarm zou uitschakelen. Dit zal zo ongeveer om 1 uur in de morgen zijn geweest en het duurde een tijdje voordat ik alles had uitgeschakeld omdat er heel wat zaken waren geactiveerd.
In ieder geval, nadat ik dat had gedaan zal het zo’n 2 of 3 uur in de morgen zijn geweest toen de politie van het ministerie van defensie mij belde en zei: “We hadden twee UFO’s die uit het noordwesten kwamen en die zitten nu boven gebouw 302”, wat mijn radar was, de middelste radarkoepel. “Ze hangen nu stil boven dat gebouw.” Ik kan mij niet meer herinneren hoe groot die objecten volgens hen waren, maar ze hadden flitsende lichten en de twee zaten in formatie recht boven ons en daar bleven ze.
Fylingdales zoals het er tot 1994 uitzag
David Clarke: Was de politie van het ministerie van defensie op de hoogte van wat kort daarvoor gebeurd was, dat u een object op radar oppikte dat uit de ruimte kwam?
David Lyons: Nee, zij weten niet wat er in de controlekamer gebeurt. Wij vertellen het hen niet en zij hebben daar ook niets mee te maken, maar zij waren er in dit speciale geval beslist wel in geïnteresseerd. Er was daar ook iemand met een verrekijker en ze keken daarmee nu naar de objecten. Zij observeerden ze voor anderhalf uur en uiteindelijk verdwenen de objecten. Toen kreeg ik een paar agenten in de controlekamer en ik lichtte hen in en ik zond opnieuw een rapport naar het ministerie van defensie.
Het is mijn vermoeden dat de objecten wel eens heel goed uit de richting van Groenland, van Thule, waren gekomen omdat daar ook een andere radarbasis ligt die tezamen met die in Clear, Alaska, in het radarnetwerk was opgenomen.
David Clarke: Kreeg u nog bericht terug van het ministerie van defensie?
David Lyons: Nee, nooit, ik kreeg helemaal niets. Dat is buitengewoon niet? Je zou toch denken dat iemand wilde weten wat er aan de hand was. Maar het leek erop dat zij er toch niets aan konden doen en dus vergaten ze het maar. Hun houding leek op zoiets als: “We kunnen er niets aan doen, dus bestaat het niet!”
David Clarke: Terwijl die objecten boven uw radarkoepel hingen, was u toen in staat om naar buiten te gaan en zelf een kijkje te nemen?
David Lyons: Nee, dat was de moeilijkheid, ik had een 1e luitenant onder mij die in normale omstandigheden in staat moet zijn om het van mij over te nemen, maar hij was daar nog niet lang genoeg en zijn opleiding was nog niet voltooid. Dus ik kon de controlekamer niet verlaten en dat was wel zonde.
David Clarke: Hoe omschreef de politie dat ding?
David Lyons: Alleen objecten, niet meer dan dat, geen details omdat het donker was. Het waren er volgens hen twee, zeer definitief twee. Ze gloeiden en hadden een soort pulserend licht. De politie keek ernaar met een verrekijker gedurende anderhalf uur, een behoorlijk lange tijd. Dit was ongeveer rond 3 of 4 uur in de morgen.
David Clarke: Ze hingen stil boven de radarkoepel. Hoe verdwenen ze?
David Lyons: Ze gingen gewoon weg. De twee stegen op en vlogen weg. Naar het noordwesten denk ik.
David Clarke: U vertelde dat u op zijn minst twee of drie andere UFO-rapportages had gedaan aan het ministerie van defensie. Welke waren dat?
David Lyons: Ja, dat was op een andere nacht, een vrouw belde mij vanaf een boerderij, ergens nabij Pickering en ze zei: “We hebben hier buiten een UFO.” Ik antwoordde: “O ja?” En zij zei: “We kijken er nu al een behoorlijk lange tijd naar, mijn man met een verrekijker.” Dus vroeg ik hoe het eruit zag en ze antwoordde: “Nou het is een schotel.” Het had gedurende een tijd op de heide gestaan, niet ver van hun boerderij en ze zei: “Het lijkt alsof ze het aan het repareren zijn. Er zijn personen buiten die iets doen.” Ik had haar ongeveer een half uur aan de telefoon en uiteindelijk stapten deze personen in hun voertuig en verdwenen. Dit was ook in het holst van de nacht.
David Clarke: Dit werd ook officieel gemeld?
David Lyons: O ja, en ik had ook nog andere meldingen die niet zo prominent waren als het vorige.
David Clarke: Welk jaar was dit?
David Lyons: Ongeveer 1980.
David Clarke: Werd zij nagetrokken?
David Lyons: Nou ja, we wisten dat zij de vrouw van die boer was.
David Clarke: Waarom belde zij Fylingdales en niet de politie?
David Lyons: O, ze belden allemaal Fylingdales als ze problemen hadden – auto-ongelukken, mensen die verdwaald waren op de heide, wij kregen de meeste telefoontjes omdat wij degenen waren met helikopters.
David Clarke: Vermoedelijk nam u contact op met de lokale politie?
David Lyons: Nee, dat deed ik niet.
David Clarke: Was er een procedure opgesteld over wat te doen in geval van…
David Lyons: O ja, er was een rapporteringprocedure, maar enkel voor de vorm.
David Clarke: Was dat specifiek voor het rapporteren van UFO’s.
David Lyons: Ja, voor UFO-rapporteringen.
David Clarke: Wat kunt u zich daar nog van herinneren?
David Lyons: Niet veel. Datum, tijd, positie, de gebruikelijke zaken, wat het was… niet veel gecompliceerder dan dat.
David Clarke: Dus op al de voorvallen die u rapporteerde, deze dingen, daarop kwam zelfs niet een telefoontje van Whitehall voor meer informatie?
David Lyons: Nee, nee.
David Clarke: Hoe werden de rapportages verzonden, via telex, post of hoe?
David Lyons: Wel, ik had een communicatiecentrum achter mij. Ik had mijn eigen communicatiecentrum. Ik stond in verbinding met iedereen. Ik had telefoontoestellen waarmee ik in feite ogenblikkelijk elk Amerikaans servicestation ter wereld kon bellen.
David Clarke: Heeft u dit ooit met de Amerikanen besproken?
David Lyons: Nee, er is niet zoveel wat je kunt vertellen. De enige persoon waarmee ik sprak was die op de afdeling raketwaarschuwing in de VS. Wij hoefden geen UFO’s aan hen te rapporteren. We moesten het voor onszelf houden en ons ministerie van defensie inlichten. We hadden er geen belang bij omdat zij in feite het gezag over ons hadden, dat was alles. Wij stonden onder toezicht van Cheyenne Mountain. Een buitengewone overeenkomst, maar zo was het.
David Clarke: Wat was de functie van de basis in Thule, Groenland?
David Lyons: Er zijn drie Ballistic Missile Early Warning System’s. Eén in Clear, Alaska, op één van de eilanden. Eén in Thule op Groenland en wijzelf in Flyingdales. Zij lagen verspreid om Amerika en Europa te dekken, dat was het idee, over de horizon kijken richting Rusland.
David Clarke: Waren er meerdere keren dat u daar was en dat u iets ongeïdentificeerds op de radar zag waarvan u rapport opmaakte?
David Lyons: We zagen niet veel, de radar was automatisch. Het was niet zo’n apparaat dat je rond zag draaien zoals een conventionele radar. Het kwam allemaal digitaal binnen. Dus je zag niets anders dan de melding dat je iets had opgepikt en dat kwam als het ware in de vorm van een positie. Maar het systeem pikte alleen op waarvoor het ontworpen was.
David Clarke: Bleven uw rapportages op Fylingdales?
David Lyons: Het verdween op den duur. De meeste van deze rapportages zaten in mappen en als het eenmaal was verzonden werden ze nog even voor korte tijd bewaard. Er was geen lange termijn belang in deze dingen.
David Clarke: Pikte Fylingdales ook meteorieten en ruimteafval of dat soort zaken op dat terugkeerde in de dampkring?
David Lyons: O ja, dat activeerde automatisch de radar omdat het een binnenkomend object is. Als het een meteoriet is dan wordt dat opgemerkt, maar natuurlijk raakt die in korte tijd de grond.
David Clarke: Kon de radar automatisch het onderscheid maken tussen een meteoriet en een vliegtuig of een raket?
David Lyons: Ja. Dat kon hij behoorlijk goed, we hadden een zeer goed systeem. Ik pikte dat dus niet op, maar zodra ik een waarschuwing kreeg dat er een Russische raket was gelanceerd dan wist ik dat het onderweg was voordat het de aardse atmosfeer had verlaten, binnen 30 seconden en ik wist dan waar ik het ongeveer moest zoeken we volgden het dan en keken of het een werkelijke bedreiging vormde. Zodra we dat wisten belden we hen (NORAD). Dat deden we ook als we iets anders oppikten.
David Clarke: Dit was nog in de dagen van de Koude Oorlog?
David Lyons: Ja, wij zeiden dan: “Dek de boel maar af, er komt er één naar jullie toe!”
David Clarke: Denkt u dat zij (de UFO’s) zijn geïnteresseerd in Fylingdales?
David Lyons: Ja, zij kwamen een kijkje nemen. Het zijn de transmissies, daar zijn zij in geïnteresseerd. Die zijn behoorlijk krachtig en het zijn de enige in hun soort in de wereld, er zijn er maar drie.
David Clarke: Er moet ergens een officieel rapport zijn over hetgeen u ons vandaag verteld hebt, ergens…
David Lyons: Daar ben ik zeker van.
David Clarke: Wat is uw opinie naar aanleiding van deze verschillende UFO-ervaringen, hoe denkt u over UFO’s?
David Lyons: Oh, ik ben er zeker van dat zij er zijn, absoluut.
David Clarke: Kunt u dat beter omschrijven?
David Lyons: Dat zij mogelijk afkomstig zijn uit een ander zonnestelsel. Zij beschikken beslist over een uitrusting die wij niet hebben.
David Clarke: En denkt u dat dat een opinie is die u in die tijd deelde met anderen binnen het ministerie van defensie en de RAF?
David Lyons: Ja, maar dat zullen zij nooit rondbazuinen en zeker de Amerikanen niet. Zij hebben er een hekel aan om dat toe te geven. Maar ik ben er zeker van dat zij ook dingen hebben opgepikt zoals wij die nacht.