LMHDroneJuni08

Deze jager uit Ohio heeft om anonimiteit gevraagd omdat hij nu bij de politie werkt en hij zijn dienstverband niet in gevaar wil brengen. Ik zal hem dus ‘David Smith’ noemen. David werd in 1982 geboren en is nu 26 jaar oud. De laatste vier jaar heeft hij in een zuidwestelijke staat als coördinator bij de politie gewerkt. Hij vertelde mij dat hij nog steeds geobsedeerd is door hetgeen er met hem in december 2001 in dat bos gebeurde.

Hij herinnert zich duidelijk een ring met drie lange sprieten die op boomtophoogte in de lucht stil hing. Het had die nacht gesneeuwd en de vreemde ring in de lucht was klaarblijkelijk geïnteresseerd in de verse sneeuw. Op de grond was een perfecte cirkel van gesmolten sneeuw en de sneeuw droop ook van de boomtakken die over de cirkel hingen. De natte, smeltende sneeuwvlokken werden door een doorschijnende kolom van energie in de volledig geluidloze, zwevende ring opgezogen. De ring had drie lange sprieten.

INTERVIEW

‘David Smith’: Ik liep ongeveer 3 tot 5 meter binnen de bomengrens en ik hoorde dat geluid. Het is moeilijk uit te leggen, maar in principe begon het vanuit de laagste bromtoon die een mens kan waarnemen en rees toen 4, 5 of wellicht 6 octaven tot een zeer schelle hoge toon. Het deed dat elke 15 seconden. Dus het rees van bastoon naar heel hoog en weer terug naar bas en dan begon het hele proces opnieuw. Ik kwam tot de conclusie dat het geen natuurlijk geluid was. Het was geen dier en het was niet menselijk. Ik moest weten wat het was.

Dus liep ik in de richting waarvan ik dacht dat het geluid afkomstig was, ik deed dat op mijn gehoor. Ik liep door de rijen bomen en ik herinner mij dat het geluid nooit veranderde, het geluid bleef op hetzelfde volume zoals ik het voor het eerst hoorde, alsof het op dezelfde afstand van mij bleef, ondanks dat ik er dichter naartoe liep. Tenminste ik nam aan dat ik dichter naar hetgeen liep dat het geluid maakte.

Ik herinner mij dat ik vooruit keek en dat ik een top van een boom zag die gedeeltelijk was bedekt door gesmolten en natte sneeuw. De sneeuw op de boom daarachter was iets meer gesmolten, het was niet verdwenen, er was nog wat over en het was nat en het viel uit de boom. Toen zag ik de derde boom en daar zat bijna geen sneeuw meer op, het lag hoofdzakelijk op de onderste naalden van de boom.

Ik kan mij goed herinneren dat de vierde boom compleet van sneeuw was ontdaan en ook compleet droog was. En dat was tevens het geval met alle bomen die ik aan beide zijden van de rij kon zien. En ik neem aan dat dat ook gold voor alle bomen in de cirkel. Als ik terugga in mijn gedachten, dan zie ik een beeld van een cirkel bomen met gesmolten sneeuw en enkele met droge naalden.

Ik herinner mij dat dus als ongelooflijk raadselachtig. Ik kon er geen reden voor verzinnen. Toen ik doorliep om de bomen te inspecteren, bukte ik om onder de takkenlijn (1.80 meter boven de grond) te kunnen kijken en ik zag dat er een perfecte cirkel in de sneeuw lag, alsof iemand een mes had genomen en een perfecte cirkel in de sneeuw had uitgesneden en alles wat er lag was gras. Ik liep door en toen ik mijn hoofd weer tussen de takken had, zag ik iets dat heel moeilijk te verklaren is. Tot de dag van vandaag heb ik nog geen goede manier om dat te doen.

Gesmolten druppels sneeuw rijzen op in de lucht

Ik zag waarvan ik aannam dat het de gesmolten sneeuw van de cirkel was en het zweefde in druppelvorm in de lucht. De sneeuw bewoog. Ik kon de druppels zien bewegen. Ik herinner mij dat ik het zonlicht op de druppels zag reflecteren. Toen ik omhoog keek in de kolom (waarin de sneeuwdruppels omhoog rezen) op ongeveer 1,5 tot 2 meter vanaf de grond, viel het mij op dat de druppels als ze hoger in de kolom kwamen zwaarder werden. Er waren weinig druppels aan de onderkant en terwijl ze omhoog rezen naar de bovenkant van de kolom, waren er wel miljoenen druppels, heel veel en heel zwaar.

Toen zag ik op 3 meter daarboven voor het eerst dat object. En het bizarre geluid was gestopt toen ik de cirkel met bomen binnenliep.

Ringvormig voertuig met drie lange ‘sprieten’

Gesmolten sneeuw stijgt in een doorzichtige kolom op naar een luchtvoertuig dat drie 6 meter lange ‘sprieten’ heeft welke gelijkmatig verdeeld rondom het midden van de centrale ring, met een diameter van ongeveer 4 meter, zijn geplaatst.
Illustratie © 2008 ‘David Smith.’

Ik herinner mij dat ik omhoogkeek voorbij de kolom van stijgende sneeuw en waterdruppels en dat ik voor de eerste keer dat object zag. Het boezemde ontzag in, zoals het gevoel dat je krijgt als je naar grote gebouwen kijkt. Het gevoel dat ik kreeg was: “Wauw, wat ben ik ongelooflijk nietig in vergelijking met dat ding.” Niet dat het heel groot was, want dat was het niet. Ik schat dat de diameter van de binnenste ring van het object misschien 3 tot 4 meter was. Er waren drie uitsteeksels, ik noem het sprieten, maar ze waren behoorlijk dik. De breedte van de ring zelf was ongeveer 50 cm breed en 30 cm hoog. De drie sprieten zaten op gelijke afstand van elkaar. Ze waren mogelijk 6 meter lang, ze waren heel groot.

Daar waar de sprieten in feite de ring raakten kon ik geen enkele soort koppeling zien. Ik kon geen systeem van verankering zien. De ring en de sprieten zagen eruit alsof ze als één geheel gegoten waren. Er waren absoluut geen naad daar waar ze bij elkaar kwamen, er waren geen bouten, geen enkel zichtbaar verankeringssysteem. Maar de sprieten waren ongelooflijk strak, 100% recht. Er was geen buiging in te zien.

Linda Moulton Howe: Kun je aangeven in welke richtingen de sprieten wezen?

‘David Smith’: Ik denk dat ik naar het westen liep, dus deze sprieten aan die ring – één zal dan exact naar het noorden hebben gewezen. De andere twee zullen dan op het zuidwesten en het zuidoosten zijn gericht.

Linda Moulton Howe: Liepen ze schuin af? Of hadden ze van het ene naar het andere eind dezelfde diameter?

‘David Smith’: De sprieten liepen schuin af. Ze eindigden in een zeer scherpe punt, die was zo scherp dat hij als het ware opging in de achtergrond. Ik kan mij dat nog goed herinneren. Waar ze eindigden, daar kon ik in feite niet de punten zien.

Absorbeerde het metaal van de ring van de drone licht?

Houtskoolgrijs

Het materiaal - ik neem aan dat het metaal was – waarvan dat ding was gemaakt was van een soort dat ik nooit eerder gezien heb. Het was 100% glad en leek zeer donker als je ernaar keek, het absorbeerde licht. Het leek alsof het het licht rondom zich opzoog. Het was een houtskoolgrijze kleur. Het was zeer glimmend, maar ik zag geen reflecties. Het was glimmend en toch mat afgewerkt, als dat al logisch klinkt. Ik zag er geen reflecties in. Ik kon er mijzelf niet in zien of de omringende bomen, ik kon er helemaal niets in gereflecteerd zien.

Op het einde van elke spriet zaten vier staven die leken op een FM radioantenne, tenminste dat is wat ik dacht waar ze op leken.

Linda Moulton Howe: Aan het eind van de 6 meter lange sprieten zaten vier korte, rechte staven die een hoek van 90% maakten ten opzichte van de lange sprieten?

‘David Smith’: Nee, niet 90%. Ze stonden in een hoek van ongeveer 35% en wezen bijna diagonaal naar boven vanaf de feitelijke lange spriet.

Zond de drone hittegolven uit?

Ik schat dat er een goede twee of drie minuten voorbij gingen zonder dat er beweging of geluid was. Het enige dat ik mij van dat moment kan herinneren, is dat de sneeuwvlokken waren gestopt met bewegen. Ze zweefden nog steeds in de lucht, ze zweefden in de lucht boven dit gebied. De dennenbomen daar zijn zeer groot. De takken laten slechts een ruimte over van 30 tot 60 cm om tussendoor te lopen. Het is dus nogal wat om zoveel sneeuw te laten smelten.

Linda Moulton Howe: Hoe hoog zijn de bomen daar?

‘David Smith’: Het object zweefde recht boven een boom, het raakte bijna de toppen van de bomen, ik zou zeggen dat de ring op ongeveer 7 tot 8 meter boven de grond hing.

Linda Moulton Howe: En hoe lang ben jij?

‘David Smith’: Ik ben zo’n 2 meter lang.

Linda Moulton Howe: Dus de het ringvormige object hing slechts zo’n 6 meter boven je?

‘David Smith’: Exact. Ik had er een heel goed zicht op. Het was ook zo dat niets werd verborgen door de bomen, ik kon dus de hele ring en de sprieten rondom de ring zien.

Had het ringvormige voertuig een bewustzijn?

Toen ik trachtte te kijken naar het ringvormige object was er een veld rondom de ring dat leek op en eruitzag als hittegolven. Toen ik er voor het eerst naar keek was het gewoon een ring. Maar als ik er langer naar keek dan verscheen dat veld automatisch. Het leek op de hittegolven die van een hete weg in de woestijn afkomen.

Het volgende dat ik mij herinner is dat ik er intens naar kijk om te trachten er wat kenmerken op en aan te ontdekken, een vorm van schrift of inscripties of wat dan ook, een naad waar een metalen paneel of zo zat, maar ik kon niets vinden. Ik herinner mij ook dat ik intens bij mijzelf dacht: “Wat is dat voor ding? Ik moet zien uit te vinden wat het is.” En zodra ik dat dacht werd ik overspoeld door de grootste angst die ik ooit in mijn leven had gevoeld. De meest afschuwelijke angst die je je zelfs niet kan voorstellen en die raakte me zo hard dat mijn lichaam verstijfde. Ik herinner mij dat ik zo verstijfd was dat ik mij niet meer kon bewegen, het leek alsof ik de controle over mijn lichaam kwijt was. Mijn hersenen waren in een vecht- of vluchtstaat. Ze vertelden mij te vluchten en wel heel snel. Maar ik kon het niet. Ik stond er als vastgenageld.

Dat duurde zo’n 15 tot 20 seconden. Ik weet niet wat er inmiddels met de zwevende waterdruppels gebeurde. Ik was alleen gericht op de ring zelf. Ik kon niet wegkijken om te zien wat er met het water gebeurde.

Extreme angst, tranen en een ronddraaiende drone

Het volgende dat ik mij herinner dat er gebeurde, is dat terwijl de angst toenam, terwijl het nog erger werd, ik in feite begon te huilen. Ik herinner mij duidelijk de warme tranen op mijn koude wangen.

Het laatste dat ik mij van de ontmoeting echt goed kan herinneren is het feit dat het vanuit geen beweging, geen geluid, helemaal niets – ogenblikkelijk op een verschrikkelijk hoge snelheid ging ronddraaien. Het was verbazingwekkend hoe snel dat ding ronddraaide, het draaide rond, maar bleef op dezelfde plek. Er was geen wind, er werd geen wind opgewekt door het draaien. Maar het draaide ongelooflijk snel.

Terwijl ik naar de ronddraaiende ring kijk, zie ik een puntje van licht dat zich ontwikkelt, in het midden van de ring, precies daar waarnaar ik kijk. Terwijl ik ernaar kijk wordt het witte licht groter en groter en dan opeens explodeert het en vult het mijn hele gezichtsveld. Ik vergelijk het wel eens met tunnelvisie. Als je lijdt aan tunnelvisie, dan lijkt alles donker van buitenaf naar binnen. Welnu dit witte licht ging van binnen naar buiten en vulde mijn hele gezichtsveld.

Straal van wit licht slaat David Smith buiten bewustzijn en laat zijn laarzen smelten

Toen het licht in mijn zicht explodeerde, sloeg het mij buiten bewustzijn. Ik werd, zo schat ik, tien uur later wakker. De zon was al onder, het was avond. Mijn horloge stond stil, dus ik kan geen exacte tijd aangeven. Ik heb dat horloge nog, maar het staat nog steeds stil. Ik lag op mijn rug op de grond. Ik herinner mij dat ik zeer gedesoriënteerd was toen ik bij bewustzijn kwam, bijna zo erg dat ik mij niet kon herinneren wat er gebeurd was.

Het vreemdste was dat de zolen van mijn laarzen waren gesmolten. Het rubber van de zolen was aan het gras gesmolten. Het was afschuwelijk. Er waren twee voetafdrukken in de sneeuw daar waar mijn voeten hadden gestaan. In deze afdrukken lag geen sneeuw, er lag gewoon gras daar waar ik had gestaan. Natuurlijk zouden de smeltende zolen van mijn laarzen de sneeuw tot aan het gras hebben doen smelten. Maar er waren geen brandsporen op de grond. Het leek alsof ik door de bliksem was geraakt. Ik voelde mij gedesoriënteerd. Mijn lichaam deed overal pijn. Ik kon niet goed nadenken. In feite was ik verdwaald. Ik kon niet uitvinden waar ik was. Ik zat daar gedurende een half uur of drie kwartier en trachtte uit te vinden wie ik was, waar ik was en wat ik daar deed. Het was heel erg beangstigend.

“Ik haat je”

Linda Moulton Howe: Had je het idee dat er communicatie plaatsvond tussen dat object en jouw geest terwijl het ronddraaide en toen het witte licht verscheen?

‘David Smith’: Het enige dat ik voelde toen het begon te draaien was pure haat, ik had het overweldigende gevoel van: “Ik haat jou, waarom ben je hier? Laat me alleen. Waarom leef jij?” Dat soort dingen.

Ik kom uit een militaire familie en ik heb een hoop militaire zaken gezien die perfect werken. Maar ik heb nog nooit een stuk metalen machinerie gezien dat een dergelijke draaiing in onze atmosfeer kon uitvoeren.

Linda Moulton Howe: Zo snel draaien en geen enkele beweging veroorzakend in de lucht rondom jou?

‘David Smith’: Ja, en geen enkel geluid bijvoorbeeld. Tracht je voor te stellen dat je een ring ziet rondtollen, met daaraan vastzittende sprieten. Maar dat er absoluut geen luchtverplaatsing is en dat er geen geluid vanuit gaat. Geen ‘Whoosh’, niets. Alleen complete stilte.

Linda Moulton Howe: Was het gedurende dat draaien dat je het gevoel had dat het haatgevoelens naar je uitzond?

‘David Smith’: Tijdens dat draaien voelde ik dat, ik geloofde echt dat het mij dood wilde hebben.

Linda Moulton Howe: Als het zo krachtig was en misschien vanuit een andere plek in het universum afkomstig was, waarom denk je dat ze je niet gedood hebben?

‘David Smith’: Ik denk dat het die capaciteit niet had. Door gebruik te maken van wat wij kennen in de fysieke en scheikundige wereld, zoals wij het begrijpen, denk ik dat de ring niet de capaciteiten bezat om mij te doden.

Linda Moulton Howe: Maar het maakte wel de indruk in jouw geest dat het de wens had jou van kant te maken?

‘David Smith’: Precies. Het zond die emoties uit, als ik tenminste het begrip emotie mag gebruiken. Ik weet niet waar de ring met sprieten vandaan kwam. Ik geloof definitief niet dat het door de mens gemaakt is. Er is een hoop spul daarbuiten waarvan ik kan geloven dat het door de mens is gemaakt, maar dat was dit niet. Dit was compleet van een andere wereld. En nogmaals, ik geloof niet dat het de capaciteit bezat mij te doden. Wat het deed was slechts het verlangen uit te zenden om zoiets te doen.

Linda Moulton Howe: Toen de witte, heldere punt van licht groter begon te worden, kreeg je toen nog andere gevoelens die vanaf dat draaiende object afkomstig waren?

‘David Smith’: Niet dat ik mij kan herinneren. Het was bijna alsof ik in trance was. Mijn zicht zat vastgeklonken op het licht. Ik herinner mij dat ik dacht: “Ik ga dood. Dit is het. Ik word toast. Ik ben verleden tijd!” Ik geloof tegelijkertijd dat het trachtte mij te doden, maar dat het daarin op de een of andere wijze faalde. Of het was slechts een defensieve tactiek. Of het was een object dat naar de aarde was gezonden. Waar ik tegenaan liep in de middle of nowhere en het was misschien deel van een geheime operatie. Iets dat niet ontdekt mocht worden, dat is wat ik van de hele situatie denk. Ik was op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd en ik stootte op het verkeerde ding op de verkeerde tijd.

Linda Moulton Howe: Je kunt zeggen, vanuit hetgeen je zag, dat de opdracht van het object op die tijd was het vergaren van gesmolten sneeuw in die kolom van energie en dat het ergens in die ring werd opgeborgen?

‘David Smith’: Ja. Dat geloof ik definitief, het bestudeerde iets, of dat de sneeuw was? Of dat de sneeuw bovenop de grond lag en het trachtte bij de klei te komen? Misschien ligt er daar iets begraven, ik weet het niet. Ik ben nooit meer teruggegaan. Ik weiger daar nog heen te gaan. Ik wil niet meer terug naar dat gebied. Dat komt omdat ik zo vreselijk bang was, ik ben zelfs nu ik het vertel nog bang.

Het volk heeft recht op de waarheid over de ringvormige drones

Linda Moulton Howe: Toen je mijn radiogesprek hoorde en hoorde wat Brent Yearout in Camas, Washington beschreef, wat hij en zijn vriend hadden gezien, wat was jouw reactie?

‘David Smith’: Om je de waarheid te vertellen – ik ben niet bang om dat toe te geven – ik barste in tranen uit. Ik was heel erg blij te horen dat ik niet de enige was die over dergelijke dingen had gehoord en dat ik niet de enige was die één van die dingen heeft gezien. Ik ben heel erg bang dat het nog eens terugkomt. Ik voel dat de bedoelingen ervan niet goed zijn.

Er gaat iets groots gebeuren, daar ben ik heel zeker van. Eén van de hoofdbestanddelen van moderne oorlogsvoering is verkenning. Je moet je vijand kennen. Je moet weten hoe zij denken, hoe ze zich bewegen, hoe ze werken, wat ze eten, hoe ze eten, wanneer ze eten, dat soort zaken. Ik geloof dat deze ringvormige drones de tentakels van de een of andere soort van verkenningsmacht zijn, een expeditieleger dat boven het doel hangt, dat uitzoekt wat er moet gebeuren. Dat is wat mij zo bang maakt. Dat zijn de gevoelens, de gevoelens die ik heb. Ik denk dat het volk recht heeft op de waarheid over deze ringvormige drones.

Politiecoördinatoren zijn ingelicht over het UFO-fenomeen

Linda Moulton Howe: Waar denk jij dat jouw politiebureau mee wordt geconfronteerd als deze ringvormige drones vaker en aanhoudend opduiken voor het oog van het volk?

‘David Smith’: Het eerste dat er zal gebeuren is dat we een belletje zullen krijgen, en ik kan nu over de telefoon natuurlijk niet de politiecode daarvoor noemen. Maar we zouden een telefoontje krijgen dat aan zou geven dat er een mysterieus object is waarvoor geen verklaring bestaat. Wat er vervolgens zou gebeuren is dat iedereen die met verlof is zal worden opgeroepen en dat sommige agenten die met vakantie zijn ook zullen worden teruggeroepen. Dan, en dat is afhankelijk van hoeveel agenten er zijn, zullen zij worden ingezet om de massa in bedwang te houden en een deel als arrestatieteam. Het zal zo zijn dat de agenten er op uit gaan om uit te zoeken wat er gaande is en zullen trachten iedereen te arresteren die voor verstoring zorgt. Er zijn regels voor zoiets. We hebben een code voor een ongeïdentificeerd vliegend object. Ik persoonlijk heb het slechts één maal gehoord. Ik heb verder nooit feitelijk te maken gehad met een dergelijke oproep.

Linda Moulton Howe: Interpreteert jouw politiebureau de code voor een UFO-gebeurtenis als een kans op gevaar of om de massa in bedwang te houden?

‘David Smith’: Het eerste proces dat nodig is en zal plaatsvinden als eenmaal de oproep (met de UFO-code) wordt gehoord, is dat we onze sergeant van dienst bellen, de man die direct boven ons staat. We moeten hem laten weten dat er een UFO is waargenomen. Hij gaat dan verder en belt de kapitein van de eenheid. Vanaf daar weet ik niet wat er gebeurt. Ik weet niet of hij de hoofdcommissaris belt of iemand van de staats- of federale regering? Ik weet niet hoe zij het rapporteren, maar ik weet wel DAT ze het rapporteren. Er is een mate van urgentie natuurlijk, maar er is in geen geval angst en er is nooit een gevoel van gevaar.

Stephenville, Texas, UFO-alarm

Linda Moulton Howe: Zijn jij en je collega’s op jullie politiebureau ooit ingelicht over de aard van UFO’s en wat hun bedoelingen kunnen zijn?

‘David Smith’: Wij zijn in feite ingelicht over de Stephenville, Texas, UFO-gebeurtenissen

Linda Moulton Howe: Dat was van 1 januari tot 13 februari 2008.

‘David Smith’: Ja, wij werden verteld dat toen de UFO-code was meegedeeld, dat er een UFO was waargenomen in Stephenville. Dat is een behoorlijk eind vanwaar ik zit. Een UFO was inderdaad waargenomen. De enige informatie die de autoriteiten aan ons mochten doorgeven was dat ‘de zaak werd afgehandeld’ en dat we konden verwachten dat er de komende dagen meer telefoontjes zouden komen.

Linda Moulton Howe: Hoe interpreteer jij de uitdrukking: ‘de zaak werd afgehandeld’?

‘David Smith’: Normaal als je hoort dat de zaak wordt afgehandeld’, in een wetshandhavingomgeving, betekent dat dat er geen mensen zijn aangehouden, maar dat er met ze gesproken is. In principe betekent het ook dat de zaak buiten jouw competentie valt, het is je uit handen genomen. Wat er was gebeurd is dat onze kapitein had gesproken met wie het dan ook was die de verantwoording had en hij had hen verteld dat mochten de hogere autoriteiten onze steun nodig hebben, we er waren. Zoniet dan was het ook goed. Veel meer dan dat kregen wij niet te horen.

Linda Moulton Howe: Heb je nog wel wat informatie van binnenuit gehoord over wat er mogelijk in de Stephenville regio gaande was?

‘David Smith’: Ik hoorde slechts geruchten, dat er in de nacht van 24 op 25 januari een radio black-out gedurende bepaalde tijd was ingesteld.

Linda Moulton Howe: Als je het over een radio black-out hebt, dan bedoel je dat die opgedragen werd of veroorzaakt door wie of wat?

‘David Smith’: Normaal gesproken zijn het drastische situaties waarbij we verplicht een radio black-out hebben. Er was bijvoorbeeld op 11 september 2001 een radio black-out op Wright-Patterson AFB in Ohio, daar werkte mijn vader.

Wat er in principe gebeurt, is dat alle radiocommunicatie wordt afgesloten, behalve de 100% communicatie die van vitaal belang is. Dus de 100% noodtoestandcommunicaties zijn de enige die over de radio worden verzonden. De black-out geldt voor de militaire en politieband frequenties. In feite is het een overblijfsel van de Koude Oorlog. Dat doen ze om ervoor te zorgen dat de meest noodzakelijke informatie in een noodtoestand zo snel mogelijk van punt A naar B komt.

Linda Moulton Howe: Als de Stephenville regio gedurende een nacht een radio black-out had, wat was daar dan de reden voor?

‘David Smith’: Voor dat gebied en de omliggende steden zoals Dublin, Glen Rose en andere, voor een dergelijk klein gebied is een radio black-out slecht nieuws. Iets kwam er naar beneden. Natuurlijk zijn ons nooit enige details verteld over wat er gebeurde. De enige mensen die erbij betrokken waren zouden van de regering zijn, de federale wetshandhaving en nog hoger.

Linda Moulton Howe: Heb je enig idee of de alfabet agentschappen (FBI, CIA, NSA, enz. Vert.) naar Stephenville en de omliggende regio gingen?

‘David Smith’: Ik weet dat eerder in de maand (januari 2008) we een onvoorstelbare hoeveelheid radio-oproepen van de FBI en ATF (Alcohol, Tobacco and Firearms) te verwerken kregen.

Linda Moulton Howe: Waarom zou de ATF erbij betrokken zijn?

‘David Smith’: ATF heeft een zeer brede jurisdictie. Zij hebben te maken met zaken die veel gevaarlijker zijn dan waar de FBI bij betrokken is. ATF handelt met contra-terrorisme en het de kop indrukken van oproer en dat soort zaken.

Linda Moulton Howe: Dat was in januari. Heb je nog wat gehoord in de periode tussen januari en juni, nu zes maanden later, dat iemand je vertelde wat er in januari naar beneden kwam?

‘David Smith’: Ik heb nooit iets concreets gehoord, ik hoorde alleen geruchten. Ik hoorde dat er een controle over de massa zaak was. Ik hoorde dat er midden januari zelfs meer lichten werden waargenomen boven de Stephenville regio, in grote aantallen.

Linda Moulton Howe: Deed dat je weer denken aan dat ringvormige object dat je in december 2001 in het bos tegenkwam?

‘David Smith’: (Lacht) Ja, het is al moeilijk genoeg om een dag door te komen zonder daaraan te denken, maar ja, natuurlijk. Maar ik weet niet of er enig verband bestaat tussen deze ringvormige objecten en wat er in Texas gebeurde.

Chicago, Illinois - ooggetuige van een libelvormige drone op 31 december 2005

“Ik zag het gedurende een twee volle minuten, voordat het ging fonkelen en dematerialiseerde net voordat het de hoek om zou gaan. Ik kon niet geloven wat ik zag!”

Getuige uit Chicago van een drone