THE WASHINGTON TIMES BRENGT VERSLAG UIT OVER DE ROSSI ENERGY CATALYZER Zaterdag 19 maart 2011 Vertaling: Paul Harmans Bron: http://freeenergytruth.blogspot.com/2011/03/washington-times-now-reporting-on-rossi.html
Juist nu er een veel grotere begeerte dan ooit naar niet-vervuilende energiebronnen is, en dat is niet alleen na de olievervuiling van de Deepwater Horizon, maar zeker na het recente niveau 5 nucleaire incident in Japan – dat Fukushima in dezelfde categorie plaatst als 3 Mile Island. Het publieke vertrouwen in atoomenergie staat op een laag punt en mag nooit meer volledig herstellen, en zeker niet omdat op het Noordelijk halfrond de passaatwind op het moment de radioactieve pluim richting de Verenigde Staten blaast en verder. In het artikel met de titel: ‘De Nucleaire Toekomst na Japan’ schrijft auteur Frank Perly een behoedzaam en toch optimistisch stuk over hoe koude kernfusie de oplossing kan zijn voor onze toekomstige energiebehoeften. Perly weet er ook op te wijzen dat het pad voor Rossi om het volledig te vercommercialiseren bezaaid ligt met gemene versperringen (rijke blanke mannen) als hij heel juist opmerkt:
De enige vraag is nu hoe snel en hoe enthousiast de rest van de gevestigde media volgt door hun geest open te stellen voor een schone toekomstenergie.
DE NUCLEAIRE TOEKOMST NA JAPAN The Washington Times Maart 2011 Vertaling: Paul Harmans
In januari kondigden twee Italiaanse wetenschappers aan dat zij een reactor hebben uitgevonden die nikkel- en waterstofkernen op kamertemperatuur kan fuseren en daarbij koper produceert en tevens tijdens dat proces een enorme hoeveelheid energie opwekt. Sergio Focardi en Andrea Rossi demonstreerden in Bologna hun tafelmodel voor een kamer volgepakt met mensen, en ogenschijnlijk 400 watt energie gebruikten om 12.400 watt op te wekken zonder gevaarlijk afval. Ze vertelden de waarnemers dat hun reactoren klein genoeg zijn om te passen in een keukenkast en in staat zijn elektriciteit te produceren voor minder dan 1 cent per kWh. (In Nederland betaal je gemiddeld 22 cent per kWh, dus deel je stroomrekening door 20 en je weet wat je kunt besparen. En als je toch deze goedkope en schone manier van stroomopwekking hebt, dan ga je elektrisch koken en warm je het water voor verwarming en douche elektrisch op. Tel uit je winst! Nu snap je ook meteen waarom machtige energiebedrijven en andere belanghebbenden hardnekkig volhouden dat koude kernfusie niet mogelijk is! Vert.)
Nucleaire reactoren zoals die in Japan’s verwoeste Fukushima Dai-ichi plant, produceren elektriciteit via atoomsplitsing, ze splitsen atomen om zodoende grote hoeveelheden energie vrij te maken. Maar dat vereist grote insluitingsvaten om te voorkomen dat de gevaarlijke straling ontsnapt. Als dat schild is gescheurd, zowel bij een interne explosie zoals het geval was bij Chernobyl in 1986, of bij een natuurramp zoals de aardbeving en tsunami in Japan, dan is de bedreiging voor de gezondheid vanwege de straling zeer groot. In contrast daarmee staat het onttrekken van energie via fuseren, waarbij het atomisch materiaal zich bindt – iets dat in principe extreem hoge temperaturen en hoge druk vereist. Maar koude kernfusie, een etiket dat is gegeven aan een theoretisch proces dat bij kamertemperatuur optreedt, zal veel praktischer en veiliger zijn. De Italianen rapporteerden een 31-voudige toename van energie uit goedkope en alledaagse elementen waardoor men dit – indien authentiek – zal classificeren als één van de grootste wetenschappelijke prestaties aller tijden en dat de olie als koning van de energiebronnen zal onttronen. Aardolie producerende regimes in het Midden Oosten, die nu de aardolie-dollars van de Verenigde Staten en andere energiebehoeftige landen gebruiken om Islamitisch extremisme rondom de wereld te financieren, zullen geen zaken meer kunnen doen. Alternatieven voor olie hebben allemaal hun nadelen. Voor conventionele atoomenergie ontstond recentelijk nieuwe interesse – tot nu toe dan – omdat het als koolstof-vrij product geen broeikasgassen produceert. Maar de vrees voor stralingsbesmetting in Japan zal deze industrie in de nabije toekomst mogelijk ondermijnen. Steenkool was altijd al het zwarte schaap van de energie-industrie vanwege de bezorgdheid van milieudeskundigen over de uitstoot van kolencentrales. Dure, recycleerbare energieprojecten waarbij zonne- en windenergie zijn betrokken, schrokken fortuinen van de belastingbetaler op om daarmee enkel en alleen hooggeprijsde elektriciteit te produceren. Een kernfysicus verbonden aan het Italiaanse Nationale Instituut voor Kernfysica, Giuseppe Levi, vertelde journalisten tijdens de demonstratie in januari dat hij ervan overtuigd was dat de resultaten accuraat waren. Maar peer-reviewed journals tonen een overvloed aan voorzichtigheid en hebben tot nu toe geweigerd de bevindingen te publiceren. Het is eenvoudig te begrijpen waarom. In 1989 kondigden de chemicus Stanley Pons, van de universiteit van Utah, en chemicus Martin Fleischmann, van de universiteit van Southampton, een gelijkwaardige doorbraak in koude kernfusie aan. Toen hun resultaten onverklaarbaar bleken en niet reproduceerbaar waren, werden zij door de wetenschappelijke gemeenschap op een zijspoor gezet. (Ook toen al waren er grote vragen bij wie er werkelijk achter het verwerpen van koude kernfusie zat. In sommige laboratoria verkreeg men wel degelijk dezelfde resultaten. Vert.) Die episode heeft geresulteerd in het feit dat wetenschappers argwanend kijken naar elke bewering van succes in het koude kernfusie onderzoek, en daarmee de taak van de Italianen om te bewijzen dat hun resultaten echt zijn complex maakt. Als
deze nieuwe technologie onvervalst is, dan moet het eenvoudig te bewijzen
zijn en behoren de mislukkingen in het verleden – en de belangen
van anderen – daarbij niet in de weg te staan. Nochtans zijn wetenschappelijke
ontdekkingen duur en geld is vaak de X factor. Fortuinen en reputaties
gebaseerd op resultaten zijn gemaakt en verloren. Orthodoxen ontwikkelen
verdacht makende ideeën die een bedreiging vormen voor de geldstroom,
of ze nu komen van overheidsbronnen of van privébeleggers. In
de discussie over ‘wereldwijde opwarming’ hebben wetenschappers
en politici hun toevlucht genomen tot de herhalende mantra: “De
wetenschap is onwrikbaar,” als middel om onderzoekers wier klimaatbevindingen
de publieke acceptatie ondermijnen van een opwarmende planeet en miljarden
onderzoeksfondsen in gevaar brengen, buiten spel te zetten.
|
