ZWEEDSE SCEPTICI BEVESTIGEN NUCLEAIR PROCES IN KLEINE 4.7 KW REACTOR Door: Thomas Blakeslee 3 mei 2011 Vertaling: Paul Harmans
Herinner je je het ‘Koude Fusie’ fiasco van 1989 nog? Wel ik ben mij gaan realiseren dat het helemaal niet was wat het leek. Ontkenning, groepsdenken, smerige trucjes en een gemakkelijk te manipuleren media werden gecombineerd om een historische onrechtvaardigheid te creëren. Twee decennia zijn weggegooid door het feitelijke negeren van deze spelveranderende ontdekking. De milieurampen van vandaag en de dure energie- en olieoorlogen hadden mogelijk voorkomen kunnen worden. Ik zal zo meteen meer zeggen over wat er werkelijk gebeurde in 1989, maar laat ik eerst vertellen wat mij ertoe aanzette om wat ik dacht te weten van Koude Fusie te heronderzoeken. Je denkt waarschijnlijk dat 4700 watt schone, stralingsvrije energie vanuit een 50 cm³ reactor klinkt als weer een ander onmogelijk bedrog. Maar dit was een derde demonstratie opgezet om de sceptici van de twee eerdere testen op de prestigieuze universiteit van Bologna, Italië, tevreden te stellen. Bij deze derde test waren twee Zweedse wetenschappers aanwezig. De een was de voorzitter van de Zweedse sceptische vereniging en de ander was de voorzitter van het Energie Comité van de Zweedse Koninklijke Academie van Wetenschappen. Zij werden beiden toegestaan de gehele setup vrij te onderzoeken, behalve de inhoud van de kleine 50cc reactorkamer. Hun geschreven verslag eindigde met: ‘Elk chemisch proces voor het produceren van 25 kWh van welke soort brandstof in een 50cc container kan worden uitgesloten. De enige alternatieve verklaring is dat er een soort nucleair proces is dat aanleiding geeft tot de gemeten energieproductie.’ Ze merkten tevens op dat je drie lier olie zou moeten verbranden om 25kWh te produceren. En er is sinds die tijd ook nog een andere bevestiging.
De uitvinder, Andrea Rossi, is goed bereikbaar via zijn blog en heeft gezegd dat al meer dan honderd van zijn 4,4kW reactoren in vier landen draaien. Hij is van plan in oktober (2011) een grotere unit te verschepen welke 1mW aan heet water produceert. Het bestaat uit honderden van de kleine reactoren die in serie/parallel staan in een 2 x 3 x 3 meter ruimte. Het weegt twee ton. De brandstof bestaat uit fijn nikkelpoeder en moet elke 6 maanden vervangen worden. Alles is gefinancierd met Rossi’s eigen geld en de klant betaalt alleen als hij tevreden is. Rossi is een uitvinder en zakenman die het tientallen jaren geleden al opviel dat er overvloedige hitte-effecten optraden als hij met een nikkelkatalysator werkte om brandstof te maken van waterstof en koolmonoxide. Door gebruik te maken van Edison-achtige experimentele technieken kon hij al snel de hitteproductie regelen. Hij verwarmde zelfs gedurende twee jaar zijn eigen fabriek met een prototype reactor. Meer dan tweeduizend prototypes zijn er gebouwd en weer afgebroken tijdens het verbeteren van het ontwerp en het leren hoe de reactie op te schalen. Via wetenschappelijke literatuur vond Rossi al snel Dr Sergio Focardi van de universiteit van Bologna, die sinds 1994 regelmatig had gepubliceerd over nikkel-waterstof reactoren. Met zijn eigen geld contracteerde Rossi dr Focardi en de universiteit om hem te helpen bij het begrijpen en ontwikkelen van de technologie als product. Op 14 januari 2011 waren ze klaar voor een publieke demonstratie van een 10 kilowatt tafelmodel reactor. De gevestigde media in Europa en de VS bleven doofstom. Sceptici verweten hem dat er een accu in de reactor was verborgen, dus werd er een volgende, langere demonstratie gehouden waarbij gebruik werd gemaakt van warmtemeting waarbij water wel werd verhit maar niet aan de kook gebracht om zodoende andere critici te overtuigen. De 18 uur durende demonstratie produceerde een gemiddelde van 18 kilowatt tijdens de 18 uur van de demonstratie. De media bleven nog steeds stil en sceptici waren ook nog steeds achterdochtig, dus werden er nog twee demonstraties gehouden. Ook daarna was de stilte in de media oorverdovend. Rossi kondigde aan dat er geen demonstraties meer zouden zijn tot oktober 2011, als een miljoen watt centrale zal worden verscheept naar een klant in Griekenland. Als dat slaagt, wees dan voorbereid op een Spuntik-schok zoals die in 1957 de VS wakker schudde omdat men er toen achterkwam dat men op wetenschappelijk gebied ver achterliep. Nikkel is er in overvloed en is goedkoop en dat is waterstof ook in de kleine hoeveelheid die nodig is. Nikkel is zo overvloedig aanwezig dat de energie ervan bijna gratis is. Rossi’s reactor is van een eenvoudig principe. Nikkelpoeder en een katalysator worden in een roestvrij stalen kamer die is gevuld met onder druk staande waterstof eenvoudig verhit tot zeshonderd graden Celsius. Op een bepaald moment versnelt de stapsgewijze verhitting vanwege nucleaire reacties in het moleculerooster van het metaal. De reactie wordt via een hitteweerstand stabiel gehouden en er komt 15 maal meer hitte uit dan erin gestopt moet worden. Veel hogere opbrengsten zijn mogelijk, maar daarbij kan het systeem onstabiel en gevaarlijk worden. Dat is waarom de 1 megawatt centrale gebouwd zal worden door gebruik te maken van honderden kleine modules.
De reactor is omgeven door een loden schild omdat er tijdens het opereren een niet te voorspellen straling wordt opgewekt. De gebruikte brandstof is echter niet radioactief, maar bevat koper dat tijdens de nucleaire reactie is omgezet uit het nikkel. Het gebrek aan gevaarlijke straling maakt hete fusie experts gek, maar er gebeuren duidelijk dingen die niet gerapporteerd worden in de vergelijkingen die gebruikt worden bij hete fusie. Het is duidelijk dat de kwantummechanica heroverwogen dient te worden om deze reacties erin onder te brengen. Er zijn veel theorieën voorgesteld. Er zijn biologische processen gevonden waarbij isotopen worden omgezet zonder dat er straling vrijkomt. Ook komt er soms tritium (waterstofisotoop) uit vulkanische krateropeningen vanwege onbekende reacties binnenin de aarde. De natuurkundigen hebben duidelijk wat uit te leggen, als zij tenminste willen luisteren. Hier is een vergelijking die zorgvuldige bestudeerd moet worden: Groepsdenken + Ontkenning = Milieuramp + Dure Energie + Oorlogen Groepsdenken kan ons totaal irrationeel maken. De dot-com bubble en de huizen bubble (voornamelijk in de VS, maar ook op komst in Nederland! Vert.) zijn voorbeelden van vermaarde experts die volkomen blind voor feiten werden. Een hoop geld verdienen neigt ernaar dat wij als armzalige mensen blind worden voor duidelijk bewijs dat we in een fantasiewereld leven. De consequenties kunnen vreselijk zijn. Nucleair natuurkundigen spendeerden in 1989 een fortuin aan tientallen miljarden overheidsgeld voor onderzoek en de ontwikkeling van hete fusie reactoren. Na verschillende decennia hard werken zaten ze nog ver af van een break-even-punt, waar de output energie de input energie gaat overstijgen. Juist toen de volgende ronde van budgetten werd zeker gesteld, kwamen Fleischmann en Pons met de aankondiging dat zij inmiddels meer hitte output hadden weten te bereiken, zonder steun van de overheid en met een tafelmodel setup.
De ontkenning was er onmiddellijk. MIT en Caltech, die de leiders in hete fusie waren, gingen onmiddellijk aan het werk om te ‘trachten’ het experiment te dupliceren. Na slechts 5 weken kondigde Caltech de negatieve resultaten aan. Op een APS bijeenkomst op 1 mei 1989 in Baltimore gaven tweeduizend natuurkundigen een staande ovatie voor de presentatie van het Caltec-team. Een lynchmenigte mentaliteit, gecombineerd met ontkenning, veranderde de opwindende ontdekking van Koude Fusie in een vijand. MIT hielp bij het zetten van de toon door op de dag van de bijeenkomst in de Boston Herald een voorpagina-artikel te arrangeren met de kop: ‘MIT mededeling slaat fusie ‘doorbraak’ koud.’ Het verhaal was een interview met leiders van het MIT fusielaboratorium die Fleischmann en Pons van fraude betichtten. Deze aanklacht werd later ontkend, maar de opnamebanden van het feitelijke interview bevestigden wat er was gezegd. MIT maakte zichzelf verder te schande door de gegevens te veranderen van hun mislukking de studie te reproduceren. Dat werd twee jaar later ontdekt door MIT employee Eugene Mallove, die kopieën vond van de conceptverslagen van 10 en 13 juli. De versie van 10 juli bevatte een grafiek die duidelijk de bovenmatige hitte toonde. In het verslag van 13 juli was de grafiek aangepast zodat er geen extra hitte was te zien. De atmosfeer aan MIT, zoals getoond door een ‘Wake voor de Koude Fusie’ party (voordat de gegevens waren geanalyseerd) en de T-shirts en koffiemokken aangeboden door het plasma fusielaboratorium, was moeilijk onbevooroordeeld te noemen. Tot op de dag van vandaag heerst er ontkenning onder de meest schuldige partijen van deze parodie. Het ministerie van energie, Nature magazine, Scientific American, het Amerikaans Natuurkundig Genootschap, het VS Patentbureau en vele andere van ‘s werelds top natuurkundigen houden nog steeds vast aan het irrationele geloof dat Koude Fusie junk wetenschap is. Dit is hoe ontkenning werkt: we beschermen ons geloofssysteem door geen slapende honden wakker te maken. Zolang de meerderheid van onze groep ons ondersteunt, blijft onze kijk op de realiteit grotendeels vervormd door datzelfde groepsdenken. De ontkenners van de Wereldwijde Opwarming doen dat dagelijks. De Fleischmann-Pons aankondiging had het begin moeten zijn van een nieuw tijdperk van goedkope en schone energie die ons had kunnen redden van de financiële- en milieurampen en de oorlogen die veroorzaakt zijn vanwege de op fossiele brandstoffen gebaseerde energie. In plaats daarvan hebben ontkenning en smerige trucjes ons 23 jaar laten vergooien en zijn we tientallen miljarden aan dollars kwijtgeraakt aan mislukte nucleaire projecten, alsof er niets gebeurd is. Het presidentiële budget voor 2012 voor dergelijke projecten is 2.5 miljard dollar. De eerste DEMO hot fusion centrale staat momenteel gepland voor 2033. Een verrassend natuurlijk proces werd in 1989 ontdekt, wat ons schone en bijna gratis energie kan verschaffen. Het is duidelijk in conflict met de huidige heersende opvatting bij het begrijpen van de kwantummechanica die wel netjes past op de hot fusion reacties. Het lijkt redelijk te trachten de theorie te verbeteren om ook deze nieuwe realiteit daarin te laten passen, maar het negeren heeft in plaats daarvan veel goede wetenschappers overgehaald te trachten ‘de boodschapper af te schieten’. De tijd is gekomen om deze dwaling toe te geven en dat we er werk van gaan maken ons begrip uit te breiden zodat we deze verbazingwekkende nieuwe technologie kunnen perfectioneren. We hebben 20 miljard dollar en 55 jaar gespendeerd aan het trachten te bereiken van een break-even punt met Hete Fusie. Het is tijd om de Koude Fusie een kans te geven. Er zijn in het verleden vele pijnlijke wetenschappelijke gevechten geweest over modelveranderingen, maar de waarheid zal uiteindelijk zegevieren. Het werk aan Koude Fusie is buiten het zicht continue voortgegaan onder de meer accurate term ‘Low Energy Nuclear Reactions’ (LENR). Gemeden door de gevestigde orde, hebben aanhangers van LENR hun eigen journals en bijeenkomsten gecreëerd. En er is veel vooruitgang geboekt. De redenen voor het feitelijk reproduceren van extra hitte zijn geïdentificeerd en de hoeveelheden van extra hitte zijn toegenomen. Tegen 1995 waren er 21 bekend gemaakte replica’s die een extra hitte lieten zien van 205 watt. Vreemd genoeg heeft de media de interesse verloren na het eerste mediacircus. De gezicht-reddende ontkenning van de media heeft de meeste mensen de indruk gegeven dat de Koude Fusie nog steeds onwerkzaam is. In 2009 doorbrak 60 Minutes de stilte en bracht een uitstekende update. Maar de rest van de media negeerde het eenvoudigweg en focuste zich in plaats daarvan op minder riskante en nieuwswaardige verslagen, zoals de rijzende benzineprijzen. De jaarlijkse conferenties zijn voortgegaan. Een weeklange werkende demo van een LENR was te zien op de tiende ICCF Conferentie die in 2003 werd gehouden aan het MIT. De energie output was 2.3 maal meer dan de input. De meest recente bijeenkomst werd gehouden in 2011 in San Francisco onder de auspiciën van het Amerikaans Chemisch Genootschap. Het aantal lezinggevers op deze bijeenkomsten is sinds 2007 verviervoudigd. De resultaten van dit jaar waren zo enthousiast dat het Amerikaans Instituut van Natuurkunde weigerde de 370 verslagen te publiceren. Het annuleren van het publicatiecontract was een last minute beslissing, duidelijk opgedragen door iemand op hoog niveau. Deze opzettelijke verduistering van een nieuwe technologie zal op den duur een averechtse uitwerking hebben, omdat de resultaten sterker en sterker worden. Door gebruik te maken van nikkel en het alledaagse waterstof hebben verschillende onderzoekers hun energie output significant kunnen verhogen en de kosten kunnen reduceren. In 1992 draaide bij Thermacore, een Amerikaanse militaire contractor, een cell gedurende bijna een jaar met een 50 Watt output en 3x overunity. In 1996 beschreef dr. Sergio Focardi van de universiteit van Bologna in Italië, een experiment waarbij gebruik werd gemaakt van nikkel en waterstof en waarbij gedurende 278 dagen continue gemiddeld 39 Watt extra hitte werd opgewekt. Er zijn tientallen rivaliserende theorieën die verklaren hoe nucleaire reacties zoveel energie kunnen opwekken zonder gevaarlijke straling af te geven. Theorieën zijn nuttig, maar niet noodzakelijk. Zo we weten beslist nog niet hoe permanente magneten werken, toch gebruiken we ze iedere dag. Praktische toepassingen kunnen experimenteel worden ontwikkeld, net zoals Edison de gloeilamp ontwikkelde. Nu Rossi en Focardi hebben getoond wat er mogelijk is, kunnen we een golf aan nieuwe aankondigingen verwachten. Nieuwe technologieën lijken te neigen naar het voor altijd hebben van kinderziektes, dus het zal niet verrassend zijn als de levering voor oktober verlaat wordt. En er zijn verschillende andere bedrijven zoals Lattice Energy LLC, Blacklight Power, Brillouin Energy en Energetics die productplannen hadden aangekondigd, maar daarna niets meer van zich lieten horen. Nu is stilzwijgen niet noodzakelijk een slecht teken, zoals de Bloom Box demonstreerde. Mijn gok is dat we binnen een jaar enkele verbazingwekkende verrassingen zullen zien, die een wake-up call zullen zijn zoals de Sputnik lancering in 1954. Dat moment had echter ook eerder kunnen komen, als we in 1989 maar geluisterd hadden naar Fleishman en Pons.
Rossi’s
koude fusie geldig verklaard door de Zweedse Sceptische Sociëteit:
Voor mensen die een korte samenvatting van de belangrijkste gebeurtenissen willen:
|
