Door Paul Harmans

Ik krijg per e-mail veel reacties op mijn site en een paar daarvan zijn van mensen die beweren ontvoerd te zijn door buitenaardsen. Onderstaand verhaal heb ik via verscheidene e-mails van een bezoeker aan mijn site verkregen. Hij beweert ontvoerd te zijn. Ik heb hem om toestemming gevraagd om zijn ervaringen in een artikel te verwerken en het te publiceren op mijn website. Het is dus beslist niet zo dat hij er zelf om gevraagd heeft. Ik heb hem moeten beloven niet zijn echte naam te gebruiken en dat lijkt mij niet onredelijk. Ik heb hem gevraagd welke naam ik moet gebruiken en hij wil dat ik hem Inkan noem.

Voorbestemd.
De eerste e-mail die ik van Inkan ontving bestond uit slechts twee regels en die luidde:
“Ik hoop ook voor jou dat je snel een ontmoeting tegemoet mag zien…
Alleen is het niet altijd zo plezierig, onthoud dat maar…”

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik vroeg Inkan of hij uit eigen ervaring weet wat een ontvoering inhoudt. Daarop stuurde hij het volgende antwoord: “De aliens weten welk persoon zij uit moeten kiezen, zij zijn voorbestemd. Dat is echt waar en kun je gerust van mij aannemen. Wanneer de lampen spontaan kapot springen of er bliksemflitsen te zien zijn terwijl er geen bewolking is, de telefoon op de meest vreemde tijden overgaat en er niemand aan de andere kant van de lijn is. Wanneer allerlei apparaten in huis spontaan kapot gaan en zich lichtverschijnselen in huis manifesteren en een ruis in je oren optreedt, dan is de kans groot dat je ontvoerd zal worden. Het kan zelfs in je dromen gebeuren, dan is het een uittreding en word je op een astrale manier meegenomen. Na een paar keer gebeurt het ook gewoon als je wakker bent en dan kan je zien wie het zijn. Je kan dan ook alles zien wat er in hun voertuig gebeurt, je mag er gewoon rondlopen in een soort wachtkamer waar andere mensen op tafels liggen.”

Sterk en machteloos.
In een volgende e-mail met als onderwerp: ‘sterk en machteloos’ gaat Inkan verder op zijn ervaringen in: “Op de volgende wijze plegen de grijzen de ontvoeringen, eerst wordt iedereen in de omgeving van het ontvoeringsslachtoffer in een diepe slaap gebracht. Dat kan een hele wijk betreffen. Vervolgens komt er één van hen controleren of iedereen slaapt, zo niet dan verlamd hij diegenen. Het maakt daarbij niet uit of zo iemand ligt of zit, hij wordt verlamd en blijft toekijken. Na afloop kan hij of zij zich niets meer herinneren.” Inkan schrijft dat als je als ontvoerde alles hoort, ziet en ruikt, maar de anderen in hun verlamming je niet horen als je om hulp roept, je kwaad kan worden omdat je je in de steek gelaten voelt. “De buitenaardsen zijn zeer sterk,” gaat hij verder, “want als je je verzet tegen de ontvoering komen er twee of drie van hen en dan kun je ze niet meer aan.”

“De manier waarop je naar het ruimteschip wordt vervoerd gaat als volgt: je ligt plat op je rug op een soort doorzichtig bankje en je gaat omhoog als in een lift en in een geel licht. Bij binnenkomst in het voertuig zie je heel veel tafels met mensen er op waarvan de meeste hun ogen stijf dichthouden van angst. Je hoort ook mensen gillen. Ik ging op zo’n tafel zitten en zag alles gebeuren. Ik zag naast mij een geklede slanke vrouw liggen met lang blond haar van ongeveer 30 jaar oud. Ik raakte haar hand aan en zij opende voorzichtig haar ogen en draaide haar hoofd naar mij toe. Vervolgens begon ze in het Nederlands tegen mij te praten. Wij zijn toen met zijn tweeën de kamer gaan verkennen. De ruimte daarbinnen heeft rondlopende wanden die schuin naar beneden af lopen en alles is in een metaalachtige, chroomkleur. Alles in deze kamer is rond afgewerkt er zijn geen uitsteeksels of zo iets. De uitgang is niet te vinden en achter deze wanden zitten weer andere wanden en als je een deur vindt dan komt die weer uit op een andere deur je kunt er eindeloos rondjes lopen. We zagen heel veel mensen liggen jong en oud, ook kinderen van een jaar of 6. Vooral vrouwen, mannen zijn er niet zo veel. Hoe het komt dat wij niet bang meer waren is vanwege het feit dat we al zo vaak ontvoerd zijn in een UFO.”

“De buitenaardsen waren erg verbaasd over de tatoeage op mijn arm. Ik had iets dat de anderen mensen niet hadden. Ze vroegen mij telepathisch wat die tekens nu eigenlijk betekenden. Toen raakte ik één van de grijzen aan en ik voelde dat zij kleven en een zeer zachte huid hebben waar geen haar op zit en ze stinken zo erg dat je er misselijk van wordt. Ik zag er ook met een witte huid en een bruine. Er was ook een sprinkhaanachtige, die is de baas en is de arts. Ze fluisteren onder elkaar en de sprinkhaan klakt. Ze hebben mij ook een groen gas in laten ademen via een lange plastic of glasachtige slang achter in mijn keel. Dat is om later op hun planeet adem te kunnen halen.”

“Op weg naar buiten liepen de vrouw, een paar mannen en ik over een doorzichtige verlichte brug. Ik vroeg hen voordat we naar buiten gingen om op een bepaalde volgorde te gaan staan zodat we dat als controlemiddel hadden als we elkaar ooit eens tegen zouden komen. Links van mij stond de vrouw en rechts van mij de twee mannen. Ik zei tegen hen: “let op, ik ga wat doen.” Ik liep stiekem achteruit naar een muur van geel licht. Toen dat licht mijn rug raakte verbrandde ik die. Het verbrandde deel ziet er uit als een bliksemstraal en is rood alsof het door de zon verbrand is. Hij loopt van mijn schouderblad naar de onderkant van mijn rug. Van boven zo’n 10 cm. breed en onder eindigend in een punt. Er is mij gezegd dat zij mij hieraan altijd kunnen herkennen en aan wat ik gedaan heb. Ik ben hier later voor naar de huisarts geweest en ook een longarts en de arts van het GAK hebben het gezien, maar zij geloven mijn verhaal niet.”

“Als je uit het voertuig komt mag je het maar over een paar dingen hebben, de rest mag je niet vertellen, dat willen ze niet. Trouwens de meeste mensen onthouden het toch niet, maar ik wel.” Het heeft er ook mee te maken dat de grootste buitenaardse door met zijn hoofd naar dat van de ontvoerde te buigen beelden er in kan planten, maar ze er ook op die manier weer uit kan halen.

“Ik ben ook bij Hilda Musch geweest en zij heeft ook het litteken op mijn rug gezien. Ik wilde door haar behandeld worden, maar ik ben zo geschrokken van mijn jeugdervaringen die tijdens de sessie naar boven kwamen dat ik er mee gestopt ben.”

“Ik weet vaak van te voren wat voor dingen er gaan gebeuren en ook hele grote gebeurtenissen kan ik zien aankomen. Echter de gewone mensen zijn bang om het te horen.”

Gevaarlijk onderwerp.
Ik heb Inkan vervolgens wat vragen gesteld waarvan hij er een aantal beantwoordde. Natuurlijk heb ik hem op het hart gedrukt dat alleen te doen als het volgens hem geen kwaad kon. Deze vragen en antwoorden zal ik hieronder weergeven. De e-mail waarin Inkan ze beantwoordde had als onderwerp: ‘gevaarlijk onderwerp.’

1. Je zei dat niemand mag onthouden wat jullie in de UFO hebben gehoord en gezien, maar jij weet het wel. Je mag er van hen niet over praten. Wat staat er voor straf op als je het wel doet?

Inkan: “Zij hebben mij ‘iets’ laten zien en er op dreigende toon aan toegevoegd dat zij 100% medewerking verlangen, zoniet dan kan dat de dood betekenen.”

2. Wat gebeurde er met je toen ze je het groene gas lieten inademen, had je daar geen last van? En is het de bedoeling dat je later op hun planeet moet zijn?

Inkan: “Ik lag op een soort operatietafel toen het groene gas werd ingebracht. Dit werd gedaan door drie buitenaardsen: twee grijzen en een sprinkhaanachtige. Deze sprinkhaanachtige is zeer lang wel zo’n drie meter en hij is de leider. Hij voert alles uit, de grijzen brengen de instrumenten en houden ze voor hem vast. Het gas was zeer bitter en ik moest er van overgeven. Wat ik er aan over heb gehouden is een droge keel en ik heb altijd dorst ook nadat ik water of melk heb gedronken.”

3. Dat van die vlek op je rug in de vorm van een bliksemschicht is iets aparts. Je zegt dat het niet te fotograferen is, betekent dit dat je helemaal geen vlek op de foto ziet maar wel gewoon je rug, of is heel de foto mislukt? Wat denken de artsen dat het wel is of doen ze daar geen uitspraak over?

Inkan: “De brandvlek ja. De artsen zeiden dat het door de zon was gekomen omdat ik mij niet goed met zonnebrandolie had ingesmeerd. Maar ik kan helemaal niet tegen de zon, ik houd altijd mijn T-shirt aan en heb een petje op. De laatste jaren kan ik zelfs helemaal niet meer tegen de zon, het doet zelfs pijn! Het fotorolletje blijft wel goed maar alle foto’s van mijn rug zijn gewoon mislukt.”

4. Als je in het ruimteschip bent kun je dan op de achtergrond iets horen of kan je misschien voelen dat er een motor draait? Of zijn er andere aparte geluiden die je alleen daar hoort? Jij hebt het over deuren die weer op deuren uitkomen waardoor je enkel rondjes kan lopen. Zou het kunnen dat je niet in een ruimteschip bent, maar dat het net als bij uittredingen ergens in een astrale omgeving is, dus dat het er allemaal wel is, maar niet uit vaste stof bestaat?

Inkan: “Je kunt geen geluiden van de UFO zelf horen en je voelt ook geen trillingen. Alleen het fluisteren van de aliens en het geklak en de stank.”

5. Wel leuk is dat zij waarschijnlijk heel veel intelligenter zijn dan wij, maar dat ze niet weten wat een tatoeage is.

Inkan: “Mij werd door anderen verweten dat ik geen uitleg over de tekens in mijn tatoeage had mogen geven aan hen, omdat de aliens die nog niet begrepen.”

6. Kom je op de wanden van de binnenkant van de UFO wel eens symbolen of tekeningen of leestekens tegen?

Inkan: “Nee geen tekeningen of herkenningstekens. Wel een soort lampen, zeer fel en die zijn eigenlijk alleen voor ons om al het andere onzichtbaar te houden.”

7. Je hebt het over een rood puntje op je hand bij je pols, zit daar iets onder de huid of is het gewoon een klein merkteken? Het beïnvloedt jouw gemoedstoestand en ziektebeeld, heb je enig idee waarom zij dat doen?

Inkan: “Op mijn hoofd zitten drie bultjes, als ik die aanraak doet het pijn. Op mijn arm zit al 7 jaar een rood puntje en ook hier willen de artsen niet naar kijken.”

Bovenstaande antwoorden zijn soms zeer beknopt. Het kan misschien te maken hebben met de volgende opmerking die Inkan onderaan zijn antwoorden schreef: “ik heb geprobeerd om zo eerlijk mogelijk antwoord te geven, maar om er heel diep op in te gaan is te gevaarlijk.” Hij voegt er nog aan toe dat hij drie maal een zwarte helikopter boven hem waarnam. Twee maal in 2002 waarvan één kleine bij Harderwijk met twee getuigen er bij en één grote boven zijn huis die vervolgens twee maal de woonwijk rondcirkelde. De derde maal was in 2003 het was wederom een kleine helikopter in de omgeving van zijn woonplaats en ook daar was een getuige bij.

ONTVOERINGEN