HET EXPERIMENT MET EEN DODE KOE Vertaling: Paul Harmans Bron: onbekend
******* In 1979 begon sheriff Herb Marshall van Washington County, noordelijk Arkansas, met het onderzoeken van een serie veeverminkingen in Washington County. Omdat hij de daders maar niet kon identificeren, kwam sheriff Marshall met een ongewone en vernieuwende benadering van het onderzoek. Hij besloot te kijken of de precieze insnijdingen in de lichamen van de slachtoffers gerepliceerd konden worden door natuurlijke oorzaken.
Er werd door een lokale boer een dode koe aangeboden en het karkas werd in het open veld gelegd. Het bureau van de sheriff zette vlakbij een tent op en deelde een rond de klok wacht bij het karkas van de koe in. Deze activiteit duurde waarschijnlijk verscheidene dagen. Binnen 48 uur begon het lichaam van de koe, dat werd blootgesteld aan de hoge warmte overdag, uit te zetten en zag er opgeblazen uit. De koe was vergeven van de maden, die zich tegoed deden aan het verrotte vlees. Na verschillende dagen waren de maden verpopt tot vleesvliegen en verlieten het karkas van de koe. De buitenste huid van het karkas was op sommige plaatsen gescheurd vanwege de uitzettende gassen en de maden hadden zowel de warmte van de zon als de buitenlucht nodig en aten langs de randen van de scheuren in de huid. De maden waren ook zeer effectief in het consumeren van het bloed rondom het karkas. In de opinie van sheriff Marshall en zijn bureau, leek het karkas van de koe, bij gebrek aan bloed rondom en de precieze scheuring van de huid, duidelijk op de veeverminkingen die zij onderzochten en dus was het mysterie van de veeverminkingen opgelost. Of toch niet?
Sheriff Herb Marshall’s experiment moet zeer geschikt en welkom zijn voor hen die ontkennen dat er een probleem met de veeverminkingen is, of die wensen dat er geen nader onderzoek naar het fenomeen komt. Er zijn echter talloze afwijkingen in de verklaring die door het Washington County sheriffbureau naar voren wordt geschoven. Ondanks dat de tijd van overlijden van de duizenden gevallen van veeverminking in de USA, en elders, moeilijk is vast te stellen, is er wel bekend dat het overgrote deel van de gevallen is ontdekt binnen 48 uur en velen binnen 24 uur. Dat stelt de timing van de gebeurtenissen rondom het karkas gebruikt bij het experiment, ver buiten de gevallen van veeverminking. Er zijn talloze gevallen waarbij een dier, daarvoor volkomen gezond, 24 uur later werd gevonden en waarbij het vlees van verschillende delen van het lichaam compleet is verwijderd.
In het experiment van 1979 is er geen melding van hoe lang de koe al dood was en of het dier een natuurlijke dood was gestorven voordat het aan het bureau van de sheriff werd gegeven. Bij een verdachte dood van een mens kan de duur van de tijd dat een lijk op de plaats delict heeft gelegen door een lijkschouwer afgemeten worden door bestudering van het stadium van ontwikkeling van de vleesvliegen rondom het lichaam, dat forensische insectenkunde wordt genoemd. Vleesvliegen worden aangetrokken door kort daarvoor overleden dieren en zij leggen hun eitjes op het karkas. De daaruit voortkomende maden parasiteren het karkas tussen de vijf en tien dagen, voordat ze verpoppen en ze verschijnen na nog eens vijf tot zeven dagen als vleesvliegen. Deze tijdsschaal alleen al sluit de verklaring van Herb Marshall uit dat de veeverminkingen worden veroorzaakt door maden, terwijl het karkas gedurende meerdere dagen in de gaten werd gehouden en mogelijk al meer dan een dag dood was voordat er mee werd begonnen.
Het lijkt er ook op dat Herb Marshall naliet om met enige patholoog te praten over de eigenschappen van de veeverminkingen, die steevast zeer precies en selectief zijn betreffende het vlees en de organen die worden verwijderd. De randen van de insnijdingen die worden gevonden bij de veeverminkingen blijken dichtgeschroeid te zijn en de Amerikaanse patholoog dr. John Altshuler en anderen, hebben verklaard dat de gebruikte methode wordt uitgevoed door gebruik te maken van hoge hitte, in de buurt van 350 graden Celsius. Verder denk ik niet dat de maden verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor de ‘cookie cutter’ stijl van de precieze en getande insnijdingen, of de cirkelvormige insnijdingen die worden gevonden bij vele verminkingsgevallen. Hoe kunnen maden als een guillotine delen van de kop van een dier eraf halen? Kunnen maden op chirurgische wijze het ruggenmerg bij een dood dier verwijderen? Kunnen maden de wervelkolom van een dood dier verwijderen? Kunnen maden de tong van een dier netjes afsnijden en verwijderen? En ik betwijfel of maden verantwoordelijk zijn voor het uitboren van het rectum. Er is een nog groter deel forensisch bewijs dat het sheriffbureau blijkbaar heeft genegeerd om zodoende hun theorie van natuurlijke plundering vaste vorm te geven. Ik vraag mij af wat Herb Marshall zou denken van de verminkte schapen die in Dartmoor werden ontdekt en die achterop de Land Rover van de boer werden gelegd, de vleesvliegen vonden de karkassen, maar de daders hadden een substantie op de karkassen achtergelaten dat alle vliegen doodde.
Het dode koe experiment in 1979 was een interessante poging om dit enigmatische en sinistere probleem tot op de bodem uit te zoeken, maar de inspanningen van sheriff Marshall en van het Washington County sheriffbureau zijn helaas gebrekkig uitgevoerd en er is veel forensisch bewijs genegeerd. Daarom is het niet verrassend dat de theorie, dat de verminkte karkassen het resultaat zijn van natuurlijke processen, niet correct wordt gevonden door alle serieuze onderzoekers van het veeverminkingsmysterie. Eind 2006 maakte het National Geographic Channel een documentaire over de Chupacabras (geitenzuiger), een vreemd wezen dat al sinds tien jaar delen van Zuid-Amerika terroriseerde met onverklaarbare aanvallen op dieren. Een deel van de documentaire ging over Noord-Amerika en behandelde onvermijdelijk de dierverminkingen. Ze toonden het dode koe experiment van 1979 en gaven het voldoende aandacht om te suggereren dat dit een plausibele verklaring voor de dierverminkingen was. Het leek erop dat de makers van de documentaire iets te gewillig waren om het experiment in hun documentaire op te nemen om daarmee hun redenering te bewijzen dat de duizenden veeverminkingen, gemeld in de USA en elders, een aardse, natuurlijke oorzaak hadden.
In een documentaire over de veeverminkingen van het History Channel komt voor de broodnodige balans (tenminste zo vinden zij dat) ook een scepticus aan het woord. Deze ontkenner zegt dat er absoluut geen bewijs is dat buitenaardsen verantwoordelijk zijn voor de veeverminkingen. Daarmee heeft hij in principe volkomen gelijk, we hebben geen onomstotelijk bewijs, tenminste, niet wij in de UFO-gemeenschap. Maar wat hij ermee wil bereiken is dat iedereen vervolgens denkt dat het dus gewoon een aardse, natuurlijke oorzaak heeft. Natuurlijk zal de scepticus (onkennersregel nr. 1: wat de mensen niet weten, ga ik ze niet vertellen) niet de zaken aanhalen die aantonen dat er ook absoluut geen bewijs is dat het fenomeen inderdaad een natuurlijke oorzaak heeft en dat het tijd is om het fenomeen eens serieus te gaan nemen en een degelijk onderzoek te starten, want dat is iets dat de ontkenners al helemaal niet willen. Op een website kom ik het experiment van de sheriff ook weer tegen en men beweert daar doodleuk dat je een dergelijk fenomeen simpel kunt oplossen door er de wetenschap op los te laten. De sheriff heeft dus zogenaamd in de ogen van de wetenschap het fenomeen op wetenschappelijke wijze opgelost, het zijn de maden die het doen. Je vraagt je af welke oprechte wetenschapper werkelijk zijn handtekening onder de verklaring van het experiment van de sheriff zou zetten? Want zoals in het bovenstaande artikel al beperkt (maar trefzeker) wordt gedaan, schiet je er feilloos onnoemelijk veel gaten in. Wetenschappelijk gezien is het een compleet waardeloos experiment, het is zoiets als de exacte omstandigheden van de ondergang van de Titanic trachten na te bootsen en de juiste oorzaken daarvan te achterhalen, door in een vijver met een doorgerotte kano over een waterijsje te varen. In de volgende video noemt sheriff Herb Marshall zichzelf een goede onderzoeker met een open mind en vindt dat je zaken moet onderzoeken. Met dat onderzoeken heeft hij groot gelijk, maar waarom doet hij het dan niet eerlijk en goed! Je ziet beelden van de bewuste koe en van de agenten die de wacht hielden, maar ze laten het uiteindelijke resultaat, een (volgens de commentaarstem) 'exacte replica van een veeverminking', niet zien. Een compleet waardeloos en onwetenschappelijk onderzoek dus.
|
