U.F.O.-AMNESTIE, MAAR WAT IS HET DOEL? Door: Kees Deckers Mei 2012 Amnestie
voor militairen, die getuige zijn van een U.F.O. Dhr. Alexander wil, en dat is zijn hoofdmotief en zelfs zijn enige doel: "(E)en kosteloze, win-win-oplossing voor het verbeteren van het vertrouwen en geloof van het Noord-Amerikaanse publiek in de regering van de Verenigde Staten." Hoe wil hij dat bereiken? Door zich specifiek te richten op Unidentified Flying Objects (Ongeïdentificeerde Vliegende Objecten). Hij richt zich daar toe tot de drie hoogste rangen van de militaire en spionage-instituten van Noord-Amerika om "amnestie te vragen voor een ieder in het leger, die heeft moeten zweren tot geheimhouding van U.F.O.'s." Dhr. Alexander zegt: "De veronderstelling in de U.F.O.-gemeenschap - en, eerlijk gezegd, bij het algemene publiek - is dat U.F.O.'s geheim zijn en dat alle informatie automatisch geclassificeerd wordt. Mijn positie is dat dit niet waar is." "Mijn mening is dat A) er geen beleid van [U.F.O.-]geheimhouding is; en B) dat er agenten zijn, die denken dat zij verplicht zijn om het geheim te houden, en dus improviseren ze in feite. Met andere woorden, het is gemakkelijker om je te zeggen stil te zitten en je bek te houden, dan om dingen uit te zoeken." Zelf heeft Dhr. Alexander 25 jaar gemanoeuvreerd door de topniveau's van de regering en het leger van de Verenigde Staten, op zoek naar de zogenaamde tientallen jaren oude cover-up en verberging met betrekking tot U.F.O.'s. Niet alleen kan hij die niet ontdekken, Dhr. Alexander beëindigde zijn eigen onderzoek ook met de overtuiging dat U.F.O.-openbaring op vele niveau's al heeft plaatsgevonden. Het
drie-klassen-systeem Volgens Dhr. Alexander heeft er dus geen geheimhouding bestaan, opgelegd door de topniveau's van de regering. Maar op een wat lager niveau hebben agenten van het militaire en spionage-apparaat uit luiheid, die geheimhouding aan de lagere en laagste niveau's opgelegd, zodra die laatsten met een U.F.O.-ervaring waren geconfronteerd. Ergo, het topniveau is lief, een deel van het middenniveau is lui, en de laagste niveau's hebben daardoor het idee dat er sprake is van geheimhouding door het topniveau. Dus Dhr. Alexander beweert het volgende:
Geen
geheimhoudingsplicht, waarom dan toch amnestie? Maar waarom amnestie vragen voor deze klasse van mensen? Wat betekent amnestie? Volgens de Nederlandstalige Wikipedia:
Nogmaals, waarom amnestie vragen aan de topklasse voor de onderklasse, als de topklasse nooit tot geheimhouding heeft gevraagd, noch deze heeft geëist en een ieder in alle klassen dus altijd vrijuit heeft mogen spreken over U.F.O.'s en U.F.O.-ervaringen? Dat is complete onzin. Alleen als er geheimhoudingsplicht is vanuit de topklasse, kan er gevraagd worden om amnestie bij het overtreden van die plicht. Maar als er vanuit de topklasse nooit geheimhoudingsplicht is opgelegd, dan kunnen diegenen van de onderklasse die open over hun U.F.O.-ervaringen gesproken hebben nooit een strafbaar feit gepleegd hebben en dus is vrijstellen of herroepen van strafvervolging complete larie en apekool. Als er al amnestie gegeven zou moeten worden met betrekking tot hetgeen er gebeurd is rond de vele U.F.O.-ervaringen, dan zou dat moeten zijn voor de middenklasse. Voor diegenen daarvan, die de eigen en de onderklasse uit pure luiheid en gemakzucht hebben gedwongen tot geheimhouding. Het zijn zij, die strafbaar zijn, want met hun "verzonnen" en onwettelijke geheimhoudingsplicht hebben zij niet alleen een situatie geschapen, die de topklasse en de onderklasse verder uitéén heeft gedreven door hun laakbare gedrag, maar zij hebben ook vele mensen van de onderklasse geïntimideerd, geridiculiseerd en zelfs bedreigd met verlies van hun baan, van hun leven en met de dood van hun familie- en kennissenkring en zij hebben daarmee ook nog eens allerlei gedegen onderzoek tientallen jaren lang de kop ingedrukt, door de chaos die zij hebben veroorzaakt met hun gedrag. En als er voor deze middenklassers daadwerkelijk amnestie verleend zou moeten worden, dan kan dat niet worden gedaan door de topklasse, maar alleen door de onderklasse, door de mensen die hun carrières en levens onderuit gehaald hebben zien worden door open te spreken over hun U.F.O.-ervaringen. Zij zijn de slachtoffers. Dhr. Alexander geeft daarbij een nog verdere vertekening van de gebeurens rond het U.F.O.-fenomeen in Noord-Amerika. Hij probeert namelijk bij de onderklasse, het algemene publiek, de indruk te wekken dat de topklasse, de regering, tientallen jaren, zeg maar rustig méér dan een halve eeuw, niets wist of in de gaten had van de onwettelijk opgelegde geheimhoudingsplicht door de middenklasse rond het U.F.O.-fenomeen. Wat zegt dat over deze topklasse, deze zogenaamde regeringsleiders? Zijn dat mensen die op betrouwbare en geloofwaardige wijze leiding kunnen geven, als ze niet eens weten wat er gaande is in eigen land? Zelfs als het niet de topklasse, de regeringsleiders zijn geweest, die de geheimhoudingsplicht hebben afgedwongen, ze hebben schijnbaar ook vijftig jaar lang niet eens opgemerkt dat een dergelijke onwettelijke geheimhoudingsplicht is opgelegd aan de onderklasse van U.F.O.-ervaarders en voor zover ze het wel hebben opgemerkt, hebben ze er niets aan gedaan om die situatie op te heffen. Ze hebben nooit stopgezet dat leden van de middenklasse dit aan de onderklasse hebben opgelegd. En wat wil Dhr. Alexander. Wat is zijn enige doel? "... het verbeteren van het vertrouwen en geloof van het Noord-Amerikaanse publiek in de regering van de Verenigde Staten." Bij
mij komt, fantasierijk als ik ben, een ander idee op. De term, die uit
datzelfde clubje staten van Noord-Amerika komt, zoals menige Noord-Amerikaanse
film en televisieserie suggereert. De term: "Plausible deniability"
(geloofwaardige/acceptabele ontkenning). Oftewel, de topmens zegt tegen
de middenmens: "Die ondermens en dat groepje ondermensen moeten
gestopt worden. Vertel mij niet hoe, maar doe het. O ja, ik weet verder
van niks." Wat wel nodig is, is het volgende: Een landelijke en meermalen herhaalde persconferentie, waarin die zogenaamde regeringsleiders en topmensen aan de totale bevolking van de Verenigde Staten van Noord-Amerika duidelijk en onomwonden verklaren dat vanaf heden, en met een terugwerkende kracht tot meer dan vijftig jaar geleden, openlijk en vrij gesproken kan en mag worden door elke mens van dat groepje staten over alle U.F.O.-verschijnselen en alles wat daar betrekking op heeft en kan hebben. En dat per direct daadwerkelijk en onbevooroordeeld en voor elke mens op elk moment openbaar in te zien en te volgen wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan naar het totale U.F.O.-fenomeen. Geen geheime onderzoeken, geen geheime conclusies, geen geheime resultaten, geen geheime agenda's. Maar... dat is niet eens een doel van Dhr. Alexander. Integendeel. We weten wat zijn enige doel is, de onderklasse "verzoenen" met de lieve en aardige topklasse, die van niets weten. Disclosure oftewel openbaring voor de ondermensen is absoluut geen doel van Dhr. Alexander. Zo zegt het artikel op de webplek van de Huffingtonpost: "Alexander zoekt er niet naar om de regering zover te krijgen dat zij onthullen dat sommige U.F.O.'s buitenaardse voertuigen kunnen zijn. Hij wil alleen een atmosfeer bevorderen, waarin leden van het leger zich comfortabel voelen om over hun ervaringen te praten." Het artikel besluit met: "Als een officiële brief voor amnestie zou voortkomen uit Alexander's inspanningen, dan zo oppert hij zouden de resultaten in een aantal richtingen kunnen gaan." "Ik denk dat er sommigen zullen zijn die informatie hebben en geloven dat zij er niet over mogen praten, die zich dan vrij zullen voelen om dit te doen," legde hij uit. "Daartegenover, denk ik, dat er een aantal anderen zullen zijn die eerlijk gezegd verhalen hebben verzonnen en die zeggen dat zij bedreigd zijn geworden, die dan of naar voren zullen moeten komen en dit zullen moeten uitleggen, of, meer waarschijnlijk, die zullen verdampen en die zullen wegrennen om zich te verstoppen." Uit deze afsluitende opmerking van Dhr. Alexander blijkt dat er toch een tweede doel is voor hem om deze onterechte amnestie-verlening aan te vragen. Daar ga ik straks verder op in. Laat het hier duidelijk zijn dat nooit sprake zou hoeven zijn van een dergelijke amnestie-verlening in een open en betrouwbare samenleving. En helemaal niet voor het ongewild getuige zijn en verplicht geheimhouden van U.F.O.-ervaringen. Een open en betrouwbare samenleving met bijvoorbeeld die befaamde "Freedom of speech", waarover Noord-Amerikanen als "Land of the Free" zo veelvuldig de mond van vol hebben. Als zij daadwerkelijk het "Land van de vrijen" zijn, met het recht op "Vrijheid van spreken" dan kan er geen enkele straf staan op het openlijk vertellen van je eigen ervaringen, en een oplossing geven door verlening van amnestie is dan ronduit bespottelijk. Dhr.
Alexander, man van tegenspraken? Nu is Dhr. Alexander blijkbaar een middenklasse mens met veel contacten in de topklasse. Als hij dus beweert dat de U.F.O.-openbaring al op veel niveau's heeft plaatsgevonden, dan liegt hij simpelweg niet. Maar dat betreft alleen bepaalde niveau's op topklasse en middenklasse niveau. Let er op dat hij steeds over topniveau's praat en hierboven over officiële niveau's. Daadwerkelijke, openlijke verklaringen over de feitelijke waarheid rondom dit fenomeen is echter niet geopenbaard op het niveau van de onderklasse. Dat Dhr. Alexander onderdeel is van de middenklasse, met contacten op het hogere niveau, blijkt ook uit zijn opmerking dat hij weet dat: "de uiteindelijke oplossing voor UFO’s meer complex is dan de meeste mensen denken." Aan hem is blijkbaar de feitelijke waarheid rondom het U.F.O.-fenomeen geopenbaard, of hij doet het voorkomen, uit opschepperij en/of om andere redenen dat deze waarheid aan hem is geopenbaard. Desondanks vertelt hij niet openlijk in een artikel wat hij weet, maar probeert hij in dit artikel en al veel langer de onderklasse te overtuigen dat de topklasse goudeerlijk is en lief en dat de onderklasse deze geweldige mensen maar moet geloven en vertrouwen. Maar waarom zou het algemene publiek iemand geloven en vertrouwen, die suggereert dat hij zelf op de hoogte is van de waarheid omtrent het U.F.O.-fenomeen, maar die desondanks niet openbaart naar hen toe? En waarom zouden ze van daaruit überhaupt een amnestie-plan van deze mens geloven en voor betrouwbaar houden? Vooral omdat Dhr. Alexander in beide artikelen de ene tegenspraak na de andere uitspreekt. Zo zegt hij volgens het jongste artikel bijvoorbeeld:
In het oudere artikel verkondigt hij onder andere het volgende:
Uitgaande van deze twee artikelen verkondigt Dhr. Alexander al meer dan een jaar, alleen maar tegenspraken. Maar zijn het ook tegenspraken? Uiteindelijk liegt Dhr. Alexander nooit echt. Alles wat hij zegt is waar. Alles betreft namelijk schijnbare tegenspraken. Ze houden op tegenspraken te zijn, wanneer we inzien dat Dhr. Alexander de mensheid in tenminste drie klassen onderverdeeld en vervolgens generalisaties maakt, waar dat uitkomt, en specifieke gegevens toepast, waar dat uitkomt. Zo mag het in de topklasse kloppen dat er geen geheimhouding is, en generaliseert Dhr. Alexander dit naar alle klassen. Hij heeft het ook niet ervaren, omdat hij tot de middenklasse behoort, met veel contacten in de topklasse. En als er dan toch hier en daar sprake is van duidelijke geheimhouding, dan is het specifiek de schuld van een kleine groepering van luie agenten, die maar wat improviseerden. Dhr. Alexander heeft zo zijn excuus ook altijd al bij de hand: Mensen hebben zijn uitspraken gewoon verkeerd begrepen of uit zijn verband gerukt, als het er op aankomt. De verslaggever heeft het gedaan, die heeft hem verkeerd geciteerd. Toch
een tweede doel? "Hij wil alleen een atmosfeer bevorderen, waarin leden van het leger zich comfortabel voelen om over hun ervaringen te praten." "Ik denk dat er sommigen zullen zijn die informatie hebben en geloven dat zij er niet over mogen praten, die zich dan vrij zullen voelen om dit te doen," legde hij uit. "Daartegenover, denk ik, dat er een aantal anderen zullen zijn die eerlijk gezegd verhalen hebben verzonnen en die zeggen dat zij bedreigd zijn geworden, die dan of naar voren zullen moeten komen en dit zullen moeten uitleggen, of, meer waarschijnlijk, die zullen verdampen en die zullen wegrennen om zich te verstoppen." "Alexander zoekt er niet naar om de regering zover te krijgen dat zij onthullen dat sommige U.F.O.'s buitenaardse voertuigen kunnen zijn." Uit deze verklaringen van Dhr. Alexander lijkt het erop dat er toch een tweede, achterliggend doel is. Het U.F.O.-fenomeen is zo belangrijk en tegelijkertijd zo ingewikkeld, zoals Dhr. Alexander zelf beweert, dat de geheimhouding onder bedreiging van baanverlies, van ridiculisering en van verlies van leven moet worden teruggedraaid om allerlei ervaringen, die nu angstvallig worden verzwegen door de onderklasse, uitgesproken te krijgen voor nader onderzoek door de midden- en topklasse. Dat kan alleen wanneer de onderklasse niet meer het idee heeft dat zij door zich openlijk uit te spreken zichzelf en anderen in gevaar brengen. Kortom, de tot nu toe opgedrongen geheimhoudingsplicht heeft zich gewroken op de top- en middenklasse, doordat allerlei informatie daardoor ook niet meer bij hen terechtkomt. En daarnaast heeft deze noodlottige geheimhoudingsplicht er ook toe geleid dat er inderdaad mensen zijn, in alledrie de klassen, die er misbruik van hebben gemaakt om er zelf beter van te worden. Iets waar ook de onderzoekers in de midden- en topklasse voortdurend problemen van ondervinden en zelf ook weer misbruik van kunnen maken. Dit heeft er toe geleid dat een mogelijk ingewikkeld fenomeen nog vele malen ingewikkelder is geworden. En dat heeft Dhr. Alexander en mogelijk anderen achter hem tot het idee gebracht om dit te doorbreken. Maar dat moet zo doorbroken worden dat de topklasse het niet heeft gedaan, de middenklasse ook niet, op hooguit een paar luie agenten in het leger- en de spionagebedrijven na, maar dat het de onderklasse is die de eigenlijke schuldige is. Hoe doe je dat? Met slim woordspel. Je stelt een U.F.O.-amnestie voor, voor degenen die bang zijn om hun verhaal te vertellen. Je beweert dat er vanuit de topklasse nooit een geheimhoudingsplicht is opgelegd. Je beweert dat er in de middenklasse een aantal luie agenten rond hebben gelopen, die hun werk op gemakzuchtige wijze hebben misbruikt door mensen uit de onderklasse te bedreigen en een geheimhoudingsplicht af te dwingen. Die geheimhoudingsplicht is er deels toch al, vanuit de contracten die deze mensen hebben ondertekend met betrekking tot de taken van hun eigenlijk baan. Die geheimhoudingsplicht heeft dit kleine aantal agenten onwettelijk verder uitgebreid naar de ervaring met een U.F.O. Het gebeurde tenslotte toch onder werktijd? Je suggereert tenslotte dat het de onderklasse zelf is, die schuldig is, omdat zij het zijn die hun mond gehouden hebben en omdat zij het merkwaardige idee hebben dat zij hun ervaringen geheim moeten houden. Daarvoor wordt dan om amnestie gevraagd door Dhr. Alexander. Omdat veel mensen allerlei nieuws klakkeloos slikken, vooral als het van zogenaamde deskundigen komt, zullen velen voor zoete koek slikken dat een dergelijke amnestie-verlening de eerlijke oplossing is. Wat het woord amnestie betekent is (vaag) bekend. En uitzoeken of die amnestie noodzaak is voor de mensen, die het krijgen aangeboden? Ach, dat zal wel. Die meneer Alexander heeft tenslotte een mooi militair pakkie aan met allemaal belangrijke militaire insignes erop. Dus hij zal wel deskundig zijn. En als nou op deze manier de problematiek kan worden opgelost, dan is dat toch prachtig? Het ego van Dhr. Alexander wordt gestreeld. Het algemene publiek krijgt weer een beetje meer fiducie en vertrouwen in hun regeringsleiders. De topklasse en middenklasse krijgen weer een betere doorstroming van U.F.O.-gerelateerde informatie voor verder onderzoek of wat zij er dan ook mee doen. En de onderklasse heeft het idee dat zij weer veilig(er) zijn en dat hun informatie uiteindelijk zal leiden tot de daadwerkelijke oplossing en openbaring van het fenomeen. Kortom, precies wat Dhr. Alexander zelf zegt, het is: "(E)en kosteloze, win-win-oplossing". Maar anderen kunnen terecht het idee krijgen van Dhr. Alexander en zijn hele relaas dat het hier om een vorm van desinformatie gaat. Het relaas is een mengsel van waarheden, halve waarheden en woordspel. Je zou zelf bijna kunnen denken aan een vorm van psychologische oorlogsvoering en mind control oftewel gedachtencontrôle: Als mensen dit maar slikken, dan komt alles goed en dan bereiken we dat. Een laatste voorbeeld van hoe makkelijk desinformatie werkt, is wel het fotootje dat bij beide artikelen geplaatst is, om ons te laten zien wie Dhr. Alexander is. Dat fotootje is de volgende:
Maar hoe ziet Dhr. Alexander er hedentendage daadwerkelijk uit? Een kleine Google-actie geeft onder andere deze beelden:
Dhr. Alexander is gepensioneerd. Hij is ex-kolonel. Waarom hem dan afbeelden alsof hij nog altijd kolonel is? In vol ornaat, met alle poespas-plaatjes en -etiketjes van zijn functie op zijn militaire jasje geplakt en geprikt. Waarom hem niet afbeelden zoals hij nu is? Een 75 jaar oude burger, die soms rondloopt in T-shirts met grijze buitenaardsen erop. Als de webplek van de "Huffingtonpost" wil beweren dat ze zo gauw niets anders konden vinden, dan is dat een leugen, getuige mijn zoekactie op Google van nog geen 10 seconden. Rest natuurlijk de mogelijkheid dat Dhr. Alexander zich in dit geval graag zo geëtaleerd wil zien. Of, welk beeld komt betrouwbaarder en geloofwaardiger over bij de mensen, die in deskundigheid vertrouwen? Kortom, mijn ongezouten mening, het gaat op geen enkel moment om amnestie voor de onderklasse. Het gaat er om dat de extreem doorgevoerde geheimhoudingsplicht rondom het U.F.O.-fenomeen en rondom vele andere zaken in de Verenigde Staten van Noord-Amerika averechts heeft gewerkt voor de topklasse en de middenklasse. Zowel averechts met betrekking tot het vertrouwen dat de onderklasse moet hebben in de topklasse, als met betrekking tot de obstructie die het heeft veroorzaakt in het nog altijd geheime onderzoek naar het U.F.O.-fenomeen. Ergo: De topklasse en delen van de middenklasse mensen mogen het wèl weten en de onderklasse mensen mogen het niet weten. Maar de laatsten moeten zich wel veilig genoeg voelen om hun ervaringen te vertellen en tegelijkertijd accepteren dat ze van de beide andere klassen nooit zullen te weten komen, wat het precies is dat zij hebben ervaren en waar het allemaal mee te maken heeft. Nee, zij moeten vertrouwen hebben en geloof in hun topmensen en middenmensen, want die zullen hen wel beschermen. Dat zijn altijd goedmenende, lieve mensen, bij wie altruïsme voorop staat en egoïsme nauwelijks voorkomt. En als een onderklasse mens ooit een stapje hoger komt, dan krijgt hij de feitelijke waarheid misschien toch nog eens in zijn leven te horen. Maar die kans is extreem veel kleiner dan dat een kind eindelijk volwassen verklaard wordt door zijn ouders en dus eindelijk ook mag roken, sex bedrijven en alcohol en drugs gebruiken. Ondertussen moeten zij maar luisteren naar en vertrouwen op die volwassenen, en moeten ze hopen en erop vertrouwen dat ze voordat ze volwassen zijn uitgelegd krijgen wat bijvoorbeeld roken, sex bedrijven en alcohol en drugs gebruiken allemaal inhoudt en wat de consequenties er van kunnen zijn. Of dat zelf maar uit zien te vinden. Samenvattend Daartoe heeft hij een plan bedacht om amnestie aan te vragen voor mensen in het leger, die getuige zijn geweest van U.F.O.-fenomenen, zoals de titel van het artikel op de webplek van de "Huffingtonpost" luidt. Maar deze titel: "U.F.O.-Amnestie: Ex-leger Kolonel John Alexander Zoekt Amnestie Voor Militairen Die Getuige Zijn Van U.F.O.'s" werpt meteen ook de vraag op: Waarom hebben deze militairen amnestie nodig? Hebben zij, omdat zij getuigen zijn geweest van een U.F.O.-gebeuren, dan iets strafbaars gepleegd? Anders gezegd: Als iemand ongewild een U.F.O.-ervaring heeft, is die persoon dan strafbaar? Nee. Waarom dan toch gebruik maken van het woord amnestie? Dhr.
Alexander is iemand die gelooft in het drie-klassen-systeem van de mensheid.
En hoewel Dhr. Alexander beweert dat hij maar één doel voor ogen heeft, kan er achter dat doel ook een tweede liggen, namelijk een ontstopping en ontwarring van de stroom van informatie van U.F.O.-getuigen van de onderklasse naar de hogere klassen, omdat die nu met allemaal foute veronderstellingen rondlopen en daardoor hun mond houden of er misbruik van maken. Nu zijn ontwarring en ontstopping goede zaken, maar die moeten niet alleen gelden voor de top- en middenklasse, maar voor alledrie de klassen, ongeacht rang of stand. Daar is Dhr. Alexander echter geen voorstander van. Voor hem géén informatie in twee richtingen, van beneden naar boven en van boven naar beneden, maar alleen informatie in één richting, van beneden naar boven. En voor dat laatste moet de U.F.O.-ervaarder zich wel prettig, comfortabel en veilig voelen. Mijn indruk is dat Dhr. Alexander met zijn plan in feite alleen maar wil bereiken dat er bij de ondermensen een herstel in geloof en vertrouwen in hun zogenaamde meerderen zal plaatsvinden, zodat opnieuw en nog altijd alleen die zogenaamde meerderen gebruik en daarmee misbruik kunnen maken van de werkelijkheid met betrekking tot het U.F.O.-fenomeen. Dat blijkt onder andere uit zijn uitspraak "dat de uiteindelijke oplossing voor UFO’s meer complex is dan de meeste mensen denken". Als Dhr. Alexander daadwerkelijk op de hoogte is van de werkelijkheid met betrekking tot U.F.O.'s in de Verenigde Staten van Noord-Amerika, dus als aan hem de disclosure of openbaring hierover is gedaan, zoals hij suggereert, laat hij dan onthullen in een artikel op de webplek van de "Huffingtonpost" wat die werkelijkheid is, in plaats van voorstellen over amnestie en andere niets onthullende woordspelletjes te spelen. Laat het helder zijn. De enige manier om regeringsleiders en de rest van de topklasse te verzoenen met de onderklasse is door de werkelijke feiten op tafel te leggen. Dat wil zeggen alle resultaten, alle bevindingen en alle eruit voortgekomen toepassingen van elk tot nu toe geheim gehouden onderzoek plus alle geheime resultaten, alle geheime bevindingen en alle eruit voortgekomen en geheimgehouden toepassingen van niet geheime gehouden onderzoeken plus alle eventuele contacten die al hebben plaatsgevonden, die momenteel plaatsvinden en die eventueel nog gaan plaatsvinden tussen Aardlingen en Niet-Aardlingen of wie er ook achter zit. Dat is de manier waarop je mensen met elkaar verzoent. Niet door onnodige en nutteloze handreikingen, die opnieuw alleen een klein en elitair groepje mensen ten goede komt.
|
