CANADESE CIRKEL IN GRASSEN & GEHERINTRODUCEERDE WILDE GRASVLAKTESOORTEN Door:
Nancy Talbott Vertaling: Stijn Van de Paer Bron: www.bltresearch.com
Hoewel deze zeer interessante formatie gemaakt was gedurende de eerste week van juni, was het fotografisch zorgvuldig gedocumenteerd op de 29ste juni door een lokaal academicus. Zijn foto's verstrekken bewijs van een zeer vloeiend (‘zoals waterrimpelingen in een bergstroom’) patroon doorheen de formatie, wat zeer karakteristiek is voor formaties die zich in grassen voordoen, maar ook regelmatig in graancirkels van andere plantsoorten waargenomen wordt.
Het leek me ook dat, ondanks dat deze foto's 3-4 weken gemaakt waren nadat geweten was dat de formatie zich in het veld bevond, de grassen zich in een uitzonderlijk goede conditie bevonden. Er is geen enkel bewijs dat ze gebroken of vertrapt waren, geen dode planten – hetgeen men zou verwachten zolang nadat een cirkel op mechanische wijze zou gemaakt zijn. Integendeel, de grassen zien er weelderig en best levendig uit. Vooral in enkele kleine cirkelvormige gebieden kunnen we zien dat de grassen dikwijls maar gedeeltelijk platgedrukt zijn (wederom zonder enig bewijs van schade), niet volledig platliggend op de grond. En vooral: hoe kan het dat de gedeeltelijk platgedrukte gebieden in de formatie, waarvan geweten is dat ze al 3-4 weken oud was, geen tekenen van kneuzingen of zwaardere schade vertonen als ze oorspronkelijk op een mechanische wijze aangemaakt zouden zijn? Men zou toch verwachten dat deze gebieden ondertussen volledig hersteld hadden moeten zijn – volledig rechtop staan na 3-4 weken – als ze zonder enige beschadiging op een mechanische wijze gemaakt hadden kunnen worden. In plaats daarvan, zien ze er volledig intact uit, als bij de originele vorming ervan.
In de achtergrond op de bovenstaande foto is er net achter de in de voorgrond gedeeltelijk platgewalste klont gras, een groot cirkelvormig gebied met opstaande grassen die omgeven zijn door een platgedrukte ring – de grote diameter van de opstaande planten is ongewoon voor de meeste graancirkels. De kleinere cirkelvormige onderdelen van de formatie die vrij vlak op de grond liggen zijn ook interessant. Het is goed te zien dat er in de kleine cirkels geen plantenschade is: let ook op het feit dat het centrum van de cirkel ontegensprekelijk niet met het geometrische middelpunt van de cirkel samenvalt, een karakteristiek die dikwijls aangetroffen wordt in veel graancirkels die achteraf aan de hand van wetenschappelijk onderzoek van plant- en/of grondstalen echt bevonden zijn.
In de hierboven afgebeelde half-cirkel, zie ik niet alleen bewijs van een off-set centrum, maar ook van een stervorming patroon in de planten die zich buiten de cirkel bevinden. Wat ook te zien valt in het stervormige patroon op de foto hieronder, dit is een relatief ongebruikelijk patroon.
Maar er valt nog meer op in deze wel zeer intrigerende gewasformatie. Het veld waarin deze graancirkel voorkomt is onderdeel van een natuurdomein, een gebied dat jaren geleden een wilde grasvlakte was. Volgens twee personen waarmee ik gesproken heb (die het veld kenden voor de formatie er was) kan men verspreid over de hele formatie geherintroduceerde klonten van ooit inheemse grasvlaktesoorten zien (foto hierboven). Zo goed en zo kwaad als men kan afgaan op deze anekdotische rapporten (en van Michael's foto's), lijkt het alsof deze geherintroduceerde grasvlaktesoorten niet platgelegd waren – het waren enkel de grassen (gezaaid door de boeren nadat de grasvlakte bewerkt en geploegd was) die platgedrukt waren. Als dit zich werkelijk in het veld heeft voorgedaan, kan dat de globale fragmentarische indruk van de formatie verklaren die te zien is op de luchtfoto's. Het kan ook van belang zijn voor diegenen onder ons die proberen te verstaan wat het graancirkelfenomeen betekent. In een tijdperk waarin milieuverontreiniging misschien een alarmerend niveau heeft bereikt (in dit geval misschien de aandacht trekkend op de mogelijke schadelijke effecten van pesticiden en genetisch gemodificeerde zaden), is deze formatie misschien een indicatie (ofwel van een spontaan resultaat ofwel opzettelijk gecreëerde boodschap) dat we met onze voedselbronnen omzichtiger moeten omspringen? Een laatste opmerking. Een buurtvrouw die de formatie tijdens een wandeling gevonden heeft, rapporteerde verlengde knopen in de platgewalste grassen van de hele formatie. Ze verzamelde plantmonsters uit verschillende delen binnen de cirkel en controleplanten van de rand van het veld, en verstrekte BLT de volgende foto's – welke duidelijk aantonen hoe groot de verlenging van de bovenste knopen van de platgelegde grassen waren.
Apicale knoopverlenging is de tot nog toe belangrijkste en meest grondig gedocumenteerde zichtbare plantverandering die in graancirkels wordt aangetroffen, Zie: http://www.bltresearch.com/plantab.html Men denkt dat het ontstaat als gevolg van microgolfstraling (één van de energieën die deel uitmaakt van de hypothese van het energiesysteem dat de oorzaak is van graancirkels) die het water in de plantenstengels zeer snel opwarmt tot stoom. Terwijl de stoom zich opbouwt in de bovenste apicale knopen, rekken en verlengen de weefsels – die de jongste en meest elastische zijn van een plantenstengel – zodat de stoom kan ontsnappen. Eens de stoom volledig verdampt is, zijn de topknopen plastisch vervormd in deze verlengde toestand. Alhoewel dit de eerste formatie was die de veldonderzoeker persoonlijk onderzocht had, wist ze te melden dat enorm verlengde knopen schijnbaar onmiddellijk in alle delen van de formatie die ze onderzocht voorkwamen (een observatie die een week later door een tweede en meer ervaren onderzoeker bevestigd werd). Ze observeerde, en fotografeerde, ook een mogelijke knoopverandering op de tweede knoop onder de zaadkop, welke ze dacht dat het begin was van, of een andere vorm van expulsiegaten. (Expulsiegaten zijn holtes die letterlijk ter hoogte van de knopen van binnenuit ontploft zijn, meestal in de lagere knopen van de plantenstengel – ook veroorzaakt door de microgolfstraling die het vocht binnenin de knopen verhit. Het vocht dat omgezet wordt in stoom in deze lagere knopen kan niet ontsnappen door de veel sterkere vezels van de onderste knopen uit te rekken – waarbij de externe vezels exploderen.) Expulsiegaten komen niet voor in alle formaties die blootgesteld zijn aan deze microgolfstraling, omdat we denken dat er sprake moet zijn van verschillende microgolf intensiteitsniveau's van geval tot geval en ook de veranderlijke hoeveelheid vocht dat zich in de plantenstengels moet bevinden moet van invloed zijn.
We hebben niet voldoende data om zeker te zijn dat deze specifieke knoopverandering te maken heeft met de blootstelling van deze planten aan het energiesysteem dat verantwoordelijk is voor deze graanformatie. De donkere gebieden rond de knoop zijn een aanwijzing dat een veel voorkomend opportunistische schimmel ustilago (waarvan de spore zich vasthechten aan de binnenkant van de plantenstengel om vervolgens een secretie af te scheiden en zich te vermenigvuldigen, wat het weefsel uiteindelijk donkerbruin of zwart maakt) aanwezig is – wat suggereert dat er op zijn minst een heel klein gaatje van de buitenste vezels van de plantenstengel tot het vochtige interieur reikt. Maar in dat geval hebben we niet voldoende bewijs om zeker te zijn. Globaal bekeken is dit een zeer interessante en complexe gewasformatie. Het is spijtig dat we niet vroeger van het bestaan ervan afwisten, anders hadden we een intensievere evaluatie kunnen maken, maar ik ben toch iedere betrokkene dankbaar voor de hulp tijdens het verzamelen van de informatie die we nu hebben.
|
