DE DOOD VAN WETENSCHAPPERS Bill Hamilton Vertaald door Paul Harmans nov. 2003
Een ander lid van het team, Paul (of Pauley zoals hij werd genoemd) Ansen overleed een aantal jaren geleden bij een explosie die verschillende laboratoria en andere gebouwen verwoeste op Papoose. Steven Mostow kwam om bij een onbeduidend vliegtuigongeluk een paar dagen voordat besloten werd de informatie rond Burisch vrij te geven. Hij zou zich in een zeer goede positie bevinden om commentaar te geven over het werk van Burisch aan de vreemde cellen (Ganesh Particles), omdat hij samen met Burisch aan het Q94 document werkte. Mostow kraakte de getallen voor het document terwijl Burisch het schrijfwerk voor zijn rekening nam en het team in de richting leidde die noodzakelijk was voor het onderzoek. Hij werkte al voor project Aquarius toen het nog ‘GLEEM’ werd genoemd en hij werkte ook in het samenwerkingsverband met project ‘Pounce’. Mijn contact met hem was zeer beknopt en als ik het mij goed herinner was hij het die mij voorzag van een haastig gekopieerd exemplaar van het Q94-109A document, voordat het origineel aan de machthebbers zou worden voorgelegd voor goedkeuring. Voor zover ik het begrepen heb werd de eerste versie van het document door de machthebbers afgekeurd omdat Burisch een aanzienlijke hoeveelheid protest aantekende tegen het gebruik van menselijk weefsel afkomstig van lijken en het grote gevaar van kruisbesmetting in de experimentele plannen. Mostow, die als Burisch’s assistent werkte, hielp met het bijstellen van de kritiek in het document tot een aanvaardbaar niveau. Dat was in de tijd dat de kopie werd gemaakt die ik uiteindelijk in het geheim kreeg. Tot aan dit schrijven heb ik de identiteit van Mostow beschermd en gewoon gezegd dat ik het document van een anonieme bron had gehad. Zijn leven stond op het spel evenals zijn carrière, maar nu is hij dood. Ik heb niets gehoord van de toestand van Burisch’s oude chef in het Aquarius project, John McGuinnes. Ik ben er niet zeker van of het Mostow of McGuinnes was die de kopie van het document verbrandde. Maar McGuinnes had er zeker een reden voor; hij was moe van de machthebbers die het team waarvan hij leider was, dwong zich te schikken naar de gedragsnormen of eerder naar een gebrek daaraan tijdens de experimentele fase. De gehele Aquarius-werkgroep was in een algemene opstand gekomen omdat MJ12 trachtte de richting waarin het onderzoek ging en de protocollen over te nemen, in naam van het Committee of the Majority. En zij (MJ12) hadden McGuinnes onder druk gezet de dingen te doen zoals zij het wilden, om daarmee goede sier te maken bij het committee. Ik denk dat McGuinnes er uiteindelijk genoeg van kreeg en dat dat de reden was dat ik in het bezit kwam van het Q94-109A document. Tom Mack is ook dood. Hij had misschien niets kunnen vertellen over de cellen die onderzocht werden, maar hij was boven op de galerij toen Dan Burisch de schone en aangepaste ruimte (EBE Lab 2) binnenging om de huidmonsters af te nemen bij J-ROD. Burisch noemde de buitenaardse ‘Captive’ (gevangene). De anderen hadden verschillende bijnamen, sommigen noemden het ‘Staarman’, ‘Guest’, ‘Brighty’, ‘Bright Eyes’, ‘Blinky’, ‘Ash’ en zelfs ‘Stump’ (Stomp). Dat laatste was een beetje gemeen, maar wel grappig ook. Mack was getuige van het afnemen van het eerste deel van de ‘King-24’ huidmonsters die Burisch wegnam bij ‘Captive’. Daarom wist hij dat Burisch daar werkte. Ik heb ook redenen om te geloven dat hij evenzo aanwezig was op de galerij toen Burisch in elkaar zakte nadat Captive hem onvrijwillig een overstelpende mentale communicatieve gegevensoverdracht gaf. Enkele van de wetenschappers die diep bij het project betrokken waren zijn nog in leven, maar de meeste van hen zijn recentelijk omgekomen onder mysterieuze omstandigheden. Het voornaamste dat uitlekte van deze geheime basis was het Q94-109A conceptdocument. Ik noem het een concept omdat het in feite het tweede concept was van het originele document dat gekopieerd werd, net voordat het naar de machthebbers werd gestuurd voor goedkeuring. Deze kopie werd naar buiten gesmokkeld en eind 1998 aan mij gegeven door een bron die ik niet genoemd heb omdat ik hem niet in gevaar wilde brengen. Nu hij er niet meer is, omdat hij één van de wetenschappers is die onlangs zijn overleden, is het veilig om te zeggen dat het Burisch’s vriend was die de moed had deze informatie aan het volk te openbaren. Waar heeft dit alles toe geleid? Dan Burisch is nog steeds in gevaar. Hij leeft onder gevangenisachtige omstandigheden om een afspraak na te komen die al jaren geleden stuk liep; een afspraak waar hij niets mee te maken had. Ik heb alles in het werk gesteld om mijn bronnen van binnen het project veilig te stellen, tenminste zij die nog in leven zijn. Ik heb verschillende retouradressen in de e-mails verwijderd die naar deze bronnen zouden kunnen verwijzen, alsook bepaalde unieke frases in de tekst die direct naar die persoon zouden verwijzen. Het is het beste dat ik kan doen. Zij weten zelf ook de gevaren die er verbonden zijn aan het zoeken van mijn hulp om deze afschuwelijke situatie te openbaren en te proberen hulp te krijgen voor Dan Burisch. Zij weten van de gruwelijke pogingen om zijn geheugen te manipuleren (om hem gemakkelijker onder controle te houden), medische behandelingen die resulteerden in aanvallen en een beroerte. Zij weten dat hij met de angst leeft dat ze hem zullen slaan, als hij weigert mee te werken aan de wensen van zijn superieuren en constant vreest voor zijn leven. Ik ben in het bezit van de originele röntgenfoto’s die zijn gemaakt van zijn gebroken hand, nadat zij hem in elkaar hadden geslagen en zijn hand opzettelijk, als waarschuwing, hadden gebroken. De huidige communicatiechef van het Starflower project lijkt de persoon te zijn waar hij de grootste angst voor heeft. Zij heeft bewezen meer bezorgd te zijn voor haar eigen optreden ten overstaan van het Committee of the Majority en het MJ12 personeel, dan voor het welzijn van Burisch. Zij heeft handig informatie weggemoffeld en ondertussen leugens vertelt aan haar superieuren en vervalste informatie doorgegeven in een poging om zichzelf buiten eventuele moeilijkheden te houden. Zij hoopt natuurlijk dat haar wanbeheer nooit het daglicht zal zien. Ik geloof dat enkele van degene die naar voren wilden komen om mijn hulp te vragen daarvan hebben afgezien, vanwege haar afschuwelijke wanbeheer. Ze wordt: ‘Gek’ genoemd en: ‘ze leeft in haar eigen wereld’. Ze praat innemend met hen die de macht hebben om te houden wat zij heeft. Majestic vertoont scheuren en breekt op in delen en hoe meer zij hun best doen om het bij elkaar te houden, hoe meer loyaliteit en informatie er verdwijnt. Dit alles zou niet mogen gebeuren in Amerika. Niemand zou gedwongen mogen worden op deze manier te leven (met angst voor hun leven en veiligheid) in een land waar we de mensenrechten koesteren en met onze constitutionele vrijheid. Dan Burisch wil niets meer dan de privileges van zijn zinvolle werk voor zijn land en zijn constitutionele rechten: leven, vrijheid en geluk. Deze zaken zouden niet aan willekeur onderhevig mogen zijn – zelfs niet voor een wetenschapper in dienst van de overheid – in onze sfeer van vrijheid. Het is lang geleden dat we moesten vragen om een regeringsonderzoek naar dit soort misbruik van macht en de activiteiten van hen die denken dat zij kunnen handelen op de manier waarop zij dat willen, liegen tegen het Amerikaanse volk en nooit, ooit verantwoordelijk gesteld te worden voor hun daden. Natuurlijk, zij mogen beweren dat ze het voor ons bestwil doen en het verbergen achter een geriefelijk schild van ‘nationale veiligheid’, maar uiteindelijk zal de waarheid zegevieren. Het Amerikaanse volk is niet dom en het heeft het recht om te weten. (Evenals de rest van de wereldbevolking. Vert.) |