PRINTBARE VERSIE

DE WAARHEID AAN HET LICHT: X-FILES WORDEN OPENBAAR

Artikel in The Observer van 06-01-08

Door: Mark Townsend

©UFO DATA januari/februari 2008

Vertaling: Paul Harmans december 2007 met toestemming van Russel Callaghan

www.ufodata.co.uk

Britse UFO-waarnemingen, onderzocht door een geheime tak van het Ministerie van Defensie, worden binnenkort onthuld en functionarissen zetten zich schrap voor een stormloop op de gegevens.

Zonder waarschuwing dook de oranje UFO in hun richting. De bemanning van de RAF bommenwerper zette een steile bocht in en meldde over de radio dat ze boven de Atlantic werden achtervolgd door een groot en mysterieus object. Het incident werd geclassificeerd als een UFO-waarneming en de details werden meteen weggeborgen. Nu, 30 jaar later, bevindt deze buitengewone ontmoeting zich onder de duizenden, voorheen geheime, gevallen in de X-Files van de regering die functionarissen binnenkort in zijn geheel zullen vrijgeven.

De gevallen, vele afkomstig van een onbekende tak van het Ministerie van Defensie welke onderzoek deed naar UFO-beweringen, zullen door het Ministerie van Defensie gepubliceerd worden, volgens functionarissen in een poging het labyrint van geruchten en op verkeerde informatie steunende speculatie rondom WhiteHall en haar beweerde betrokkenheid met UFO’s de kop in te drukken.

De publiekelijke vrijgave van het archief van het ministerie zal het ooit top-geheime werk van de inlichtingentak DI55 openbaren, wiens taak het was UFO-meldingen te onderzoeken en waarvan het bestaan tot voor kort door de regering werd ontkend. Verslagen van ongeveer 7000 UFO-waarnemingen, onderzocht door defensieambtenaren die elke UFO-bewering van de afgelopen 30 jaar hebben opgeborgen, bevinden zich onder de files die vrijkomen, waarmee een begin wordt gemaakt in dit voorjaar (2008).

De beslissing om Whitehall’s complete waslijst aan UFO-onderzoeken vrij te geven werd in december genomen nadat het Directorate of Air Space Policy, het regeringsagentschap verantwoordelijk voor het doorlichten van gevoelige dossiers, toestemming had gegeven voor de grootste vrijgave van documenten in de geschiedenis van het Ministerie van defensie. Nu is de regering bezorgd om een herhaling van de ongekende vraag ernaar en de crash van de website zoals het Franse nationale ruimteagentschap ondervond, toen die in maart 2007 haar eigen UFO-files vrijgaf. Computerspecialisten van de overheid denken echter een plan voor onvoorziene gebeurtenissen te hebben geschreven om een dergelijk scenario te voorkomen zodra de Britse dossiers uiteindelijk openbaar worden gemaakt.

Onder de eerste delen van de Britse gevallen bevinden zich de officiële regeringsdossiers van het beroemde Rendlesham incident, ook wel genoemd het ‘Britse Roswell’. Op een mistige nacht in 1980 melden verschillende getuigen dat een UFO lijkt te landen in het bos van Rendlesham, Suffolk. Er zijn beweringen dat het voertuig was bedekt met markeringen die leken op Egyptische hiëroglyfen en dat er aliens uit kwamen. Ondanks dat later iemand bekende dat hij het incident als bedrog had opgezet, zullen de files de geruchten kunnen waarmaken dat er op de plek van de gebeurtenis straling was gemeten. (‘Geruchten’ is wel wat zwak als aanduiding hiervoor. Nick Pope, de ambtenaar van het Ministerie van Defensie die persoonlijk op de UFO-afdeling onderzoek deed, heeft al diverse malen toegegeven dat er straling is gemeten en dat dat allemaal in de files is opgenomen, ik zou dat niet afdoen als een ‘gerucht’ zoals Mark Townsend in zijn artikel doet. Vert.)

Een ander geval dat aan de inlichtingentak DI55 (de Britse versie van ‘Men In Black’) werd gemeld, bevat een serie meldingen die waren gezonden aan RAF Scampton, Lincolnshire, door de bemanning van een Vulcan bommenwerper op oefening boven de Golf van Biskaje op de vroege morgen van 26 mei 1977. Volgens documenten die The Observer mocht inzien, zagen vijf bemanningsleden, inclusief de captain, co-piloot en navigators, een object dat hun toestel naderde op een hoogte van 13.000 meter boven de Atlantische Oceaan. Het mysterieuze voertuig draaide daarna en volgde op een afstand van 7 kilometer de exacte koers van het vliegtuig.

De bemanning vertelde dat het object landingslichten leek te tonen, met een lang potlooddun licht aan de voorzijde, maar toen het naar hun toedraaide gingen de lichten plotseling uit, daarbij een verstrooide oranje gloed nalatend met een heldere fluorescerende groene stip aan de rechteronderzijde. Toen, volgens de overgeseinde gegevens aan Scampton, zag de bemanning dat een mysterieus object uit het midden van de gloed tevoorschijn kwam en een westelijke koers aannam… en op zeer hoge snelheid onder een hoek van 45 graden omhoog vloog.

De radar van de navigator van de Vulcan registreerde een interferentie op de plek waar de UFO zich bevond en dat bleef zo gedurende 45 minuten terwijl het vliegtuig op de terugweg naar Engeland vloog. Bij terugkomst in Engeland werd de film van de radar van het vliegtuig door de inlichtingendienst van de luchtmacht onderzocht. Ze vonden een sterke respons vanuit de richting van de waarneming. De UFO was gevangen als een langwerpige schaduw van een groot object dat op dezelfde hoogte als de Vulcan vloog. Een rapport van de inlichtingendienst werd nog dezelfde dag naar het Ministerie van Defensie gestuurd en daarin stond dat de bemanning niet in staat was een logische verklaring voor hun waarneming te verschaffen.

Ondanks dat het wordt aangekondigd als de volledige openbaring van de Britse UFO-files, blijft het wellicht toch de vraag of werkelijk alle informatie die men heeft, openbaar wordt gemaakt. Ondanks dat de waarneming van de Vulcan werd onderzocht door DI55, staan er geen details in het rapport van wat men na onderzoek vond of wat er met de radartape is gebeurd. De openbaring is volgens sommige experts waarschijnlijk een poging geloofwaardigheid te verschaffen aan de theorie dat dergelijke UFO-incidenten - eerder dan buitenaardse bezoeken - militaire activiteiten zijn, zoals raketlanceringen, het testen van prototypes van vliegtuigen en andere activiteiten gedurende de Koude Oorlog.

David Clarke, een docent in de journalistiek aan de Hallam universiteit en schrijver van Flying Saucers: A Social History of UFOlogy, zegt: “Er was beslist iets aan de hand, maar deze dossiers tonen echt aan dat de regering het ook niet wist. De vrijgave zal voor sommigen een bron van teleurstelling of rechtvaardiging zijn en anderen in verlegenheid brengen. Complotdenkers die denken dat verschillende regeringen in de wereld geheimen verbergen over de realiteit van aliens, zullen dit als weer een dekmantel van het Ministerie van Defensie zien en zullen mogelijk volharden in hun zichzelf onderhoudende ‘campagne voor de waarheid’, ondanks dat de waarheid in feite nu openbaar is.”

UFO-onderzoeker Joe McGonagle vertelt: “Er zal altijd een harde kern zijn die gelooft dat deze dossiers voor vrijgave voorbereid zijn en dat er binnen het leger een geheime afdeling bestaat welke een gescheiden bergplaats heeft met dossiers die niet worden vrijgegeven.”

UFO’s blijven één van de meest populaire onderwerpen voor de Freedom of Information aanvragen en de vrijgave zal zeker een massale reactie bij het publiek oproepen zodra de dossiers in de Nationale Archieven worden geplaatst. Clarke, die honderden FoI aanvragen heeft ingediend, ontdekte kortgeleden dat de regering van plan was 24 dossiers, aangemaakt door DI55, te vernietigen omdat ze besmet waren met asbest. Het waren niet alleen deze UFO-files die besmet waren, maar 63.000 dossiers met een geschat aantal pagina’s van 12.000.000 en het meeste daarvan was geclassificeerd als geheim en ze stonden allemaal op de lijst om vernietigd te worden.

Nadat ze het probleem aan Clarke hadden toegegeven, koos het Ministerie van Defensie voor het opzetten van een 3 miljoen Pond kostend project waarbij de dossiers digitaal werden gescand en opgeslagen voordat ze werden vernietigd. Het scannen van de 24 besmette dossiers van DI55 werd vorig jaar voltooid, en het is bekend dat namen van beambten erin worden weggelaten.

Ondanks dat de overheid terughoudend blijft in het praten over haar inlichtingenwerk betreffende UFO’s, is het bekend dat DI55 al sinds de jaren ’60 volledig betrokken was bij het onderzoek naar vliegende schotels. Experts geven toe dat zij nauw hebben samengewerkt met de veiligheidsdiensten MI5, MI6 en GCHQ om bewijs te verzamelen voor en het inschatten van potentiële bedreigingen voor Engeland.

De beslissing van Engeland om haar dossiers te openbaren kan ertoe leiden dat de Amerikaanse regering dat ook zal doen. Een groep voormalige piloten en regeringsbeambten drong er kortgeleden bij het Pentagon op aan om het onderzoek naar beweerde UFO-waarnemingen te heropenen.

UFO zaken
1980 Rendlesham Forrest, Suffolk. Amerikaanse militairen beweren een buitenaards voertuig te hebben gezien en de landingsplaats ervan.

1984 Minsk, USSR. Piloten van Aeroflot zeggen dat zij achtervolgd werden door een gloeiende vorm.

1989 Bonnybridge, Schotland. Brandweerlieden meldden dat objecten op hen afschoten en op het laatste moment wegdraaiden.

1990 Brussel, België. Twee F-16 gevechtspiloten vertellen dat ze waren betrokken bij een 75 minuten durende achtervolging van een UFO.

http://www.uk-ufo.org/downloads/filelist.pdf

www.ufodata.co.uk


Nawoord ufowijzer
Een heel goed artikel, zoiets kom je niet vaak tegen in een krant.

Wat betreft de uitspraken van David Clarke het volgende. Het moet gezegd dat Clarke een goede onderzoeker is, maar hij heeft wel altijd de neiging gehad het UFO-fenomeen voornamelijk toe te schrijven aan geheim militair gedoe. Ik haal maar weer Nick Pope aan, die geeft ook toe dat de echt belangrijke UFO-dossiers en –kennis bij de Amerikanen is te vinden. Engeland heeft wellicht net als veel andere landen dossiers en onderzoek aan grote broer Amerika afgestaan en overgelaten. Dus om nu te beweren dat er geen regeringen zijn die geheimen achterhouden gaat mij persoonlijk iets te ver. Kijk maar eens naar wat er de laatste tijd allemaal niet over Roswell naar boven is gekomen, maar waarbij de Amerikaanse regering en luchtmacht gewoon bij haar verklaringen blijven dat het een ballon en crashtest dummy’s waren. Ook de ufoloog Stanton Friedman heeft zo zijn bedenkingen bij de Britse vrijgave, hij kent de verdoezelpraktijken van geheime- en inlichtingendiensten van luchtmachten en Ministeries van Defensie als zijn broekzak (en weigert waarschijnlijk sindsdien zijn handen nog in zijn zakken te stoppen).

Dit is wat Stanton op 28 februari (2008) antwoordde op de vraag van André Skondras of echt alles van de Britse UFO-files zal worden geopenbaard:

“Ik ben geen helderziende. Ik heb echter geen redenen gebaseerd op het verleden om te denken dat er een volledige disclosure zal plaatsvinden… zoals generaal Bolender zei dat meldingen van UFO’s die de nationale veiligheid kunnen aantasten geen deel uitmaken van Project Blue Book. Er is dus geen reden te denken dat het echte spul onthuld zal worden door het Ministerie van Defensie of door de Fransen of door de USA.”


Stanton Friedman

Zoals journalist Mark Townsend in zijn artikel ook al aangeeft, ontbreken in het dossier dat hij mocht inzien cruciale gegevens over de eigen bevindingen van DI55 betreffende de waarneming van de Vulcan bemanning en aanwijzingen over waar de radartape is gebleven. Misschien dat die gegevens alsnog vrijkomen, maar we moeten daarvoor eerst de werkelijke openbare publicatie afwachten en niet net als Clarke al een definitieve conclusie in het voordeel van de Britse regering trekken.

Clarke mag dan wel beweren dat militairen en regeringsmensen ook niet wisten wat het voor objecten waren, het blijft dan alsnog de grote vraag waarom men er mee omging zoals men dat deed en in vele gevallen nog doet. Waarom worden zaken als topgeheim geclassificeerd als het niets anders is dan misschien het licht afkomstig van een afgeschoten raket die in de ochtendmist de verkeerde kant opging, of om maar eens een beroemde ‘oplossing’ te noemen, een weerballon die neerstortte? Dus omdat men niet wist wat de eigen militaire piloten soms zagen, gaf men wel opdracht om dat dan maar neer te schieten (schieten op een eigen prototype?), deed een geheime tak van het Ministerie van Defensie daar wel naarstig onderzoek naar en borg het dossier, zonder haar eigen conclusies daaraan toe te voegen, als topgeheim op en smeet de radarband in de kolenkachel?

Clarke denkt dat we vandaag de dag nog steeds alle vertrouwen in de overheid hebben, dus als ministers en beambten met opgeheven bleke handjes en ontwijkende blik zeggen: “Dit is echt alles, meer hebben we niet,” dan is het volgens Clarke wel erg dom om te denken dat er misschien toch nog een klein kluitje documenten, met net een beetje betere gegevens, ergens in een kluis ligt. Welke documenten nu net hadden kunnen verklaren waarom men al die tientallen jaren zo stiekem zeer uitgebreid onderzoek naar UFO’s deed en naar buiten toe de zaak als belachelijke nonsens afdeed. Iets waar de wereldwijde media graag aan meewerkten door constant kleinerende en lachwekkende artikelen aan het adres van de UFO-gemeenschap te wijden. De media, de waakhond van de maatschappij, lieten zich zo kortzichtig als een hond met grauwe staar voor het propagandakarretje van agentschappen en enkele regeringsleden spannen en hebben nu wellicht moeite om dat toe te geven, want ondanks de stroom positieve UFO-informatie die vrijkomt, vertikken ze het er iets over te melden, een enkele uitzondering daargelaten.

Het is een algemeen bekend gegeven dat van al die overheidsdiensten die onderzoek naar UFO’s deden (en nog doen) de interne conclusies zijn dat het met grote waarschijnlijkheid buitenaardse toestellen zijn, die onder intelligente besturing staan en een techniek aan boord hebben waarvan het kwijl ze met sloten tegelijk uit de mond liep/loopt. In een race om maar vooral te trachten zo snel mogelijk die techniek voor zichzelf alleen te kunnen hebben, deed men het naar buiten toe voorkomen dat je wel heel gestoord moest zijn om in UFO’s te geloven en je moest nog gestoorder zijn om te denken dat de regering er een agentschap op nahield dat er onderzoek naar deed. Ja, ja, overheden en vertrouwen, neem het mij niet kwalijk dat ik er niet één vertrouw. Maar ja, ik geloof volgens de debunkers dan ook in complottheorieën en dan zit er een steekje aan je los. Je wilt niet weten hoe blij ik ben met dat bepaalde losse steekje, dat zou bij iedereen los moeten zitten, zou je eens zien hoe hard de wereld er op vooruit ging, overigens, slechter als nu kan bijna niet, met dank aan de ‘betrouwbare’ overheden en een aantal fenomenen en gebeurtenissen die zij als complottheorieën afdoen!


UFO PAGINA

Pagina Laatst Toegevoegde Artikelen