ALIEN THINKING
Door: Angela Hind
BBC News 2005
Vertaling: Paul Harmans september 2005
Niet veel wetenschappers zijn bereid de verhalen over buitenaardse ontvoeringen serieus te nemen, maar John Mack, een professor aan Harvard die vorig jaar bij een ongeluk in Noord Londen om het leven kwam, deed dat wel. Gedurende tien jaar op rij, in welke periode hij bijna zijn baan verloor, deed hij onderzoek naar het fenomeen en honderden mensen die beweren ontvoerd te zijn respecteren hem zeer.
Professor John E. Mack was een eminent psychiater en psychoanalyticus aan Harvard en won ooit de Pulitzer prijs, een wetenschapper wiens klinisch werk zich had gefocust op onderzoek naar dromen, nachtmerries en zelfmoord op jonge leeftijd.
John
E. Mack
Toen, in 1990, zette hij de academische gemeenschap op zijn kop omdat hij zijn onderzoek wilde publiceren waarin hij verkondigde dat mensen die beweren ontvoerd te zijn door buitenaardsen, absoluut niet gek waren. Hun ervaringen, zo zei hij, waren onvervalst. Zij waren niet geestelijk gestoord en leden niet aan waanideeën, zei hij en het was de verantwoordelijkheid van de academici en psychiaters om niet alleen wat zij zeiden serieus te nemen, maar tevens te trachten om te begrijpen wat deze ervaring exact inhield. En als de realiteit zoals wij die kennen het niet toestond om deze ervaringen serieus in overweging te nemen, dan zou het noodzakelijk zijn een verandering aan te brengen in onze gewaarwording van die realiteit.
“Wat zijn de andere mogelijkheden?” vroeg Mack zich af. “Dromen bijvoorbeeld werken niet op die manier. Die zijn zeer individueel en zijn gebaseerd op wat er op dat moment in het onderbewustzijn gaande is. Ik zal nooit zeggen: ja, er zijn buitenaardsen en zij ontvoeren mensen. [Maar] ik zou zeggen dat er hier een fascinerend, krachtig fenomeen bestaat waarvoor ik geen andere reden kan bedenken en dat is mysterieus. Op het moment weet ik niet wat het is, maar het lijkt mij dat het uitnodigt tot een diepgaand en nader onderzoek.”
Van
levensbelang
Voor veel mensen die beweerden dat ze ontvoerd waren, was John Mack
van levensbelang. Hij werkte met meer dan 200 van hen, inclusief hoger
opgeleiden, zoals psychologen, schrijvers, studenten en zakenmensen.
Velen hadden nooit eerder iemand anders over hun ervaringen verteld,
omdat ze bang waren belachelijk te worden gemaakt door familie, vrienden
of collega’s. En hier was uiteindelijk een zeer gerespecteerde
psychiater die niet alleen bereid was te luisteren, maar datgene wat
zij vertelden ook serieus nam.
Een ontvoerde – of ‘ervaarder’, zoals zij liever worden genoemd – zei dat de buitenaardse ontmoetingen gewoonlijk plaatsvinden in hun woning en bij nacht. Het kan echter altijd en overal gebeuren. Ze vertellen dat zij niet in staat zijn zich te bewegen, ze krijgen het buitengewoon warm en blijken dan naar solide objecten te drijven terwijl hun logische brein ze vertelt dat zoiets niet kan. Het is gebruikelijk dat de ervaarder verteld dat hij wordt vergezeld door één of twee of meerdere mensachtige figuren die hem begeleiden naar een voertuig. Vervolgens worden ze onderworpen aan procedures waarbij instrumenten worden gebruikt om werkelijk elk deel van hun lichaam binnen te dringen, inclusief de neus, voorhoofdsholte, ogen, armen, onderbuik en genitaliën. Spermamonsters worden afgenomen en bij vrouwen worden bevruchte eitjes ingebracht of weggehaald.
Hybride
nakomelingen
“Heb ik getwijfeld aan mijn gezonde verstand?” vraagt Peter
Faust, een ervaarder en naaste vriend van John Mack. “Absoluut,
elke dag tot op zekere hoogte en voornamelijk omdat de meerderheid van
de wereld zegt dat je gek bent als je dergelijke ervaringen hebt. Maar
als ik de enige was die contact had met buitenaardsen, die intieme ervaringen
had met vrouwelijke buitenaardsen en hybride nakomelingen voortbracht,
dan zou ik zeggen: ik ben rijp voor het gekkenhuis, berg me op, ik ben
gek. En dat is hoe ik mij voelde toen ik voor het eerst dergelijke ervaringen
had. Mijn vrouw dacht dat ik de weg kwijt was. Maar toen begon ik naar
het fenomeen buiten mijzelf te kijken en realiseerde me dat honderden,
zoniet duizenden mensen exact dezelfde ervaringen rapporteerden. En
dat zorgde voor inzicht. Dat gaf mij hoop. Ik wist dat ik dit niet fantaseerde.”
De hele ervaring gaat vaak vergezeld van een verandering in het begrijpen door de ervaarder van de plaats die de mensheid inneemt in het universum. En het was dat, dat Mack ertoe dwong om zich af te vragen wie wij, tot in de diepste en ruimste zin, werkelijk zijn. “Ik kwam tot het besef dat het ontvoeringsfenomeen ons dwong, als wij onszelf serieus wilde nemen, om onze gewaarwording van menszijn opnieuw onder de loep te nemen, te kijken naar wie wij zijn in kosmisch perspectief,” zei hij.
Buitengewoon
werk
In 1990 werd John Mack’s boek ‘Abduction: Human Encounters
with Aliens’ (Nederlandse vertaling in 1995 ‘Ontmoetingen:
Contacten met Buitenaardse Wezens’.) gepubliceerd.
Het schoot naar de top van de bestsellerlijst en John Mack verscheen in radio en televisie programma’s. Harvard besloot dat het zo wel genoeg was. Mack kreeg een brief waarin stond dat er een onderzoek zou komen naar zijn studie van buitenaardse ontvoeringen. Het was voor de eerste maal in het bestaan van Harvard dat een professor met een vaste aanstelling onderzoek deed naar een dergelijk iets. John Mack besloot terug te vechten en huurde een advocaat in, Eric MacLeish.
“Het was ontstellend dat John dit mee moest maken,” zegt MacLeish nu. “En we maakten duidelijk dat als we een rechtzaak met alles erop en eraan zouden krijgen, wij er een geheel openbare zaak van zouden maken en we iedereen die ooit met John had gewerkt zouden oproepen – allemaal mensen die niets dan lof hadden voor zijn buitengewone werk en toewijding aan zijn patiënten – en ik denk dat Harvard zoiets helemaal niet in gedachten had.”
Er volgden 14 maanden van stressvolle en bittere onderhandelingen. “Zij trachtten mij te bekritiseren, mij het stilzwijgen op te leggen, door te zeggen dat ik door het steunen van wat deze mensen beweerden te ondervinden, ik hun mogelijke vervorming of waanidee bevestigde. Dus in plaats van een goede psychiater en hen een goede behandeling te geven, bevestigde ik door hen serieus te nemen, een waanidee en bracht ik hen letsel toe.” Zei Mack.
Het onderzoek haalde wereldwijd de voorpagina’s en uiteindelijk liet Harvard de zaak vallen en gaf men een verklaring uit waarin men verzekerde dat Mack de academische vrijheid had om te bestuderen wat hij wenste en tevens concludeerde men dat hij ‘een gerespecteerd lid van de Harvard Medische Faculteit was en bleef’.
Hij zette zijn werk en schrijven voort. Maar vorig jaar vond Mack de dood toen hij in Noord Londen uit een metrostation kwam en werd aangereden door een auto. Hij bezocht de stad om er een lezing te geven over het onderwerp waarvoor hij in 1977 de Pulitzer prijs won, T.E. Lawrence.
Maar Mack’s werk leeft voort met een instituut dat nu zijn naam draagt en de honderden mensen die zichzelf rekenen tot de ‘ervaardersgemeenschap’ behouden hun speciale genegenheid voor hem.
Zijn zoektocht naar een expanderend begrip van de werkelijkheid, welke ervaringen toestaat die niet bij de traditionele percepties en wereldse zienswijzen passen, is er een die hopelijk wordt voortgezet.
Boek John Mack: Ontmoetingen:
contacten met buitenaardse wezens
Boek John Mack: Passport To The Cosmos
ONTVOERINGEN PAGINA