TERUG NAAR ARTIKEL

DE (TOTALE) WERKELIJKHEID EN DE "OFFICIËLE" WERKELIJKHEID - CATHERINE AUSTIN FITTS

(DE GLOBAL B.E.M.-CONFERENTIE - DEEL II)

Door: Kees Deckers

November 2012


Dit is het tweede in een reeks van artikelen naar aanleiding van de "Breakthrough Energy Conference" - "EnergieDoorbraak-Conferentie". Een internationale conferentie met meer dan 18 sprekers over het gebruik van alternatieve energie en alternatieve bronnen van energie, die plaatsvond op 9, 10 en 11 november te Hilversum en georganiseerd werd door Global B.E.M. Global B.E.M. staat voor "Global Breakthrough Energy Movement" - "Wereldwijde Beweging voor EnergieDoorbraak".


Internetreferentie:
http://globalbem.com/conference

Tijdens de conferentie stonden de bronnen van energie centraal, die het gebruik van fossiele brandstoffen (steenkool, olie en gas) en hete nucleaire reacties onnodig kunnen maken. Zo kwamen ondermeer nulpunt-energie, koude kernfusie oftewel Lage Energie Nucleaire Reacties, geluid als bron van energie en orgon ter sprake.

En: Nee, de conferentie was niet alleen een bijeenkomen van van-de-wereld-vervreemde uitvinders, van fantasten en van dromers. Integendeel, aanwezig, ook onder de sprekers, bevonden zich wetenschappers, zakenmensen en mensen uit de politiek. Zo gaven onder andere Paul Hellyer (luchtvaartingenieur, voormalig Canadees minister van defensie, journalist, politiek commentator en met een levenslange interesse in macro-economie), Johan Oldenkamp (cognitief psycholoog en lijsttrekker van de S.O.P.N.), Judy Wood (professor werktuigbouwkunde) en Catherine Austin Fitts (eigenaresse van een bedrijf in beleggingsadviezen) een lezing.

Allen zoekend naar een energiedoorbraak, die pure nood-zaak is. Pure nood-zaak om de wereldwijde problemen met onze huidige bronnen van energie op te lossen. Gebaseerd op slechts de energiebronnen fossiele brandstoffen en hete nucleaire reacties zijn rampen, oorlogen en machtsspelletjes van enkelingen op multinationaal bedrijfsniveau en nationaal en unie-nationaal regeringsniveau de gevolgen van het huidige energiebeleid.

Allen daarom ook zoekend naar nieuwe wegen om deze nieuwe bronnen van energie ten goede te laten te komen aan elke, individuele mens op Aarde. Weg van de Centralisatie van Macht, die op dit moment vanuit een kleine groepering van mensen plaatsvindt. Een groepering, die daarmee op dit moment de gehele mensheid in haar greep probeert te krijgen. Terug naar een Decentralisatie, waarbij de eigen energie van elke mens weer aan hemzelf toebehoort. Waarbij de eigen energie weer vrij voor hem te gebruiken is. Vrij om op zijn eigen manier en wijze te delen met anderen. Niet be-paald en be-perkt door een kleine groepering van mensen, die hem vertelt hoe hij zijn eigen energie wel mag en moet gebruiken en hoe niet. En terug naar een Decentralisatie, waarbij alternatieve energie en energiebronnen elke, individuele mens weer de kansen en mogelijkheden in eigen handen geeft. Niet om alleen een lang en prettig leven te kunnen leiden in een eigen, veilige leefomgeving, maar ook om met die energie zich te kunnen ontwikkelen in eigenheid. Tot een mens, die, zonder verplichtingen, contributies kan leveren aan zijn medemensen, vanuit de eigen wens, de eigen wil en het eigen hart.

In dit artikel geef ik een samenvatting van de lezing van Catherine Austin Fitts. Daaraan toegevoegd geef ik mijn eigen impressies, gedachten en vraagtekens in de vorm van terzijdes. Deze terzijdes geef ik cursief aan.

De lezing van Catherine Austin Fitts, met de titel "Imagining the Reinvention of Everything" - "Denkbeelden vormend over de Heruitvinding van Alles", had als hoofdthema de terugkeer van Centralisatie van Macht naar Decentralisatie van Macht. Haar idee om dit te bereiken gaat uit van het weer in eigen handen van families, buurten, kleine bedrijven, kleine dorpen en gemeenschappen brengen en houden van geld, en daarmee ook van kracht. Zoals in de programma-aankondiging van haar lezing staat: "Doorbraakenergie-technologie is meer dan nieuwe technologie. Het is deel van de heruitvinding van alles. Hoe door invoering van doorbraakenergie een overgang van een op schaarste en concurrentie gebaseerde economie naar een op overvloed en samenwerking gebaseerde economie ons allen tot profijt kan zijn."

In tegenstelling tot het verhaal van Michael Tellinger en het UBUNTU Contributionisme (zie mijn eerste artikel: "Historische Veekralen" en UBUNTU Contributionisme - Michael Tellinger (De Global B.E.M.-Conferentie - deel I)) speelt geld wel een rol in de ideeën van Catherine Austin Fitts. Een belangrijke rol zelfs. Wat niet verwonderlijk is, gezien haar werkzaamheden in de loop der tijd. Beiden echter, Tellinger en Austin Fitts, zijn groot voorstander van decentralisatie. Beiden staan decentralisatie voor in plaats van centralisatie. Beiden willen de macht en de kracht, die de mensen uit handen hebben weg gegeven in de handen van slechts enkelen, weer terugbrengen waar ze thuishoort. Als naast het hoofdmotief: Ander energiegebruik en andere energiebronnen, één ander motief luid doorklonk tijdens de drie-daagse conferentie door Global B.E.M., de Wereldwijde Beweging voor EnergieDoorbraak, dan was het wel decentralisatie. Ook in de lezingen van Paul Hellyer en Brooks Agnews staat dit laatste motief: Stoppen met centraliseren van geld en van macht voorop.

Catherine Austin Fitts
Catherine Austin Fitts houdt van geld, zoals ze zelf zegt. Ze heeft een eigen bedrijf, Solari genaamd, een beleggingsadviesdienst, waar ze oprichtster en voorzitster van is (internetreferenties (22-11-12): http://solariadvisors.com/ en: http://solari.com/blog). Ze was directrice en lid van de Raad van Bestuur van de Wall Street investeringsbank, Dillon, Read & Co., Inc. Ze diende ook als adjunct-secretaresse van de commisaris van Volkshuisvesting en Federale Woningen in de eerste Bush Administratie en was de voorzitster van Hamilton Securities Group, Inc., een investeringsbank. Ze ontwierp en sloot tot op heden meer dan 25 miljard dollar aan transacties en investeringen en leidde portfolio- en beleggingsstrategieën voor 300 miljard dollar aan financiële activa en passiva.

Belangrijk voor haar is het decentraliseren van macht. Op haar webplek staat: "Onze missie is om u rijkdom te doen opbouwen op manieren die macht decentraliseren. Wij geloven dat persoonlijke en familierijkdom een cruciaal ingrediënt zijn voor zowel individuele vrijheid als gemeenschapsrijkdom." (internetreferentie (22-11-12): http://solari.com/about-us).

En: "Ik geloof dat we onze financiën en onze wereld tegelijkertijd hand in hand kunnen veranderen. Ik geloof dat we dit kunnen starten in onze levens en met familie, vrienden en collega's, waar we ook leven, en door onze netwerken op vele plaatsen. We kunnen dit doen door onze tijd en ons geld te focussen op een financieel intieme wijze -- ter ondersteuning van authentieke leiders en gevarieerde, uitstekende ondernemingen, die wij en onze netwerken kennen en vertrouwen -- die banen en financiële veiligheid creëren voor onze families en gemeenschappen, die onze kleine boerderijen en bedrijven versterken, en die positieve beleggingsrendementen genereren voor lokale en wereldwijde beleggers." (internetreferentie (22-11-12): http://solari.com/about-us).

Van een stervend systeem naar een nieuw geboren wordend systeem
Haar lezing deelt Catherine Austin Fitts in twee delen op. Het eerste deel gaat over "de wereld die stervende is". Het tweede deel over "de wereld die geboren wordt". De eerste wereld is voor haar de wereld, waarin alle macht en geld gecentraliseerd wordt in de handen van slechts enkelen. De tweede wereld is voor haar de wereld, waarin macht en geld gedecentraliseerd wordt, naar persoonlijke en familierijkdom. Haar vragen zijn daarbij: Hoe bouwen we bruggen tussen deze twee werelden? En hoe kunnen we bijdragen naar een positieve richting?

Austin Fitts verdeelt de werkelijkheid in tweeën:

In bovenstaande figuren toont zij een "officiële" werkelijkheid ingebed in een veel grotere werkelijkheid. Die "officiële" werkelijkheid geeft zij aan als een "red button", een "rode knop". Op dit moment is het deze "officiële" werkelijkheid, waar we grote problemen mee ervaren op alle gebieden en terreinen van onze samenleving. Maar wie van ons heeft het lef om die "rode knop" in te drukken en de "officiële" werkelijkheid stop te zetten? Wie is bereid die knop in te drukken?, vraagt ze aan het publiek. Vrijwel niemand, want dat betekent dat ook de eigen, persoonlijke zekerheden onzeker worden.

De "officiële" werkelijkheid en de werkelijkheid zijn niet hetzelfde. Vragen zijn wat de werkelijkheid is buiten de "officiële" werkelijkheid en hoe we beide werkelijkheden tot één kunnen maken. Vraag is ook: Wie reguleert de "officiële" werkelijkheid? Deze werkelijkheid wordt volgens Austin Fitts streng gecontroleerd door lijnen vanuit: technologie, geld en investeringen, kennis en bewondering.

Catherine Austin Fitts stelt dat het geldsysteem niet kan bestaan, niet kan werken zonder macht. Regeringen echter hebben geen idee hoe het werkt. Volgens haar hebben we dan ook geen economisch probleem. Zelfs niet op wereldniveau. Wat we hebben is een politiek probleem. De huidige rijkdom is net aan 1% van wat er mogelijk is aan rijkdom, omdat het slechts gebaseerd is op fossiele brandstoffen. De andere 99% aan rijkdom kan voortkomen uit "vrije energie". De vraag is echter: Zijn we in staat het op een wijze manier te gebruiken?

Kijkend naar een derde plaatje van haar "officiële" werkelijkheid als rode knop, vraagt ze: "Wat hebben mensen het meest nodig? Wat is het meest gewenst?" Eén stap tot het bouwen van een brug is DUIDELIJKHEID, HELDERHEID, is haar antwoord.

In het plaatje is dus "Duidelijk" en "Het eens zijn" het meest gewenst. Daarna volgt "Duidelijk" en "Het oneens zijn". Het is nodig voor ons dat we een cultuur krijgen, waarin we duidelijk en helder kunnen communiceren, ook over ons "Het oneens zijn". De "officiële" werkelijkheid is de sociaal acceptabele zône, het sociaal acceptabele gebied. Dus proberen we met zijn allen in dat gebied te blijven. Maar de werkelijkheid is veel groter dan deze "officiële" werkelijkheid. Wie creëert eigenlijk de "officiële" werkelijkheid? Dat doen wij zelf!

Terzijde. Die grotere werkelijkheid van Austin Fitts noem ik de Totale Werkelijkheid Laten we de "officiële" werkelijkheid van Catherine Austin Fitts ook even met een andere term aanduiden. Met de term paradigma. Paradigma staat voor: stelsel van met elkaar samenhangende wetenschappelijke theorieën, zienswijze, filosofisch uitgangspunt, grondhouding en wereldbeeld.

Het plaatje van Catherine Austin Fitts ziet er dan als volgt uit:

Als we de "rode knop", de "officiële" werkelijkheid, zien als "de werkelijkheid van het het wereldbeeld waarin wij leven", hoe doorbreken we dan dit paradigma? Het huidige paradigma is vol met bewakers, die proberen te voorkomen dat wij door de grenzen van dit paradigma heen naar een nieuwe doorbreken. Austin Fitts heeft gelijk, dat wij allen medebewakers zijn van die grenzen. Niemand van ons wil in onzekerheid leven. Niemand wil daarom verandering. Verandering door het doorbreken van die grenzen. Verandering bijvoorbeeld door het gebruik van nieuwe vormen van energie en van nieuwe bronnen van energie. We drukken dus zeker niet zelf die "rode knop" in. Sterker nog, we houden met zijn allen ook nog eens angstvallig in de gaten, dat die "rode knop" niet wordt ingedrukt door een ander. Is dat niet het oude en bekende verhaal van Plato, de Mythe of Allegorie van de Grot? Zelfs het merendeel van de 99% houdt zich liever vast aan zekerheden, dan op die knop te drukken.

Kracht + Geld + Technologie = Centralisatie van Macht
Volgens Catherine Austin Fitts heeft een Coup d'État plaatsgevonden, een Staatsgreep. Kracht + Geld + Technologie = Centralisatie van Macht. Zo werkt bijvoorbeeld het Centrale Banksysteem. Austin Fitts noemt Sir James Goldsmith, die in 1994 in een interview het feit beschreef dat we letterlijk een nieuwe balans in het wereldwijde bestuur en de wereldwijde economie aan het aanbrengen zijn.

Terzijde. Het interview van Charlie Rose met Sir James Goldsmith en Laura Tyson staat op D.V.D., maar is ook in delen terug te vinden op YouTube onder de titel "A prophetic interview with Sir James Goldsmith in 1994" - "Een profetisch interview met Sir James Goldsmith in 1994" (internetreferentie (24-11-12): http://www.youtube.com/watch?v=4PQrz8F0dBI en: http://solari.com/blog/sir-james-goldsmith).

Vanuit die Coup d'État vindt een re-engineering, een opnieuw bouwen van het wereldwijde bestuur en van de wereldwijde economie plaats.

Wie financiert die Coup d'État? Dat doen wij zelf!

Met een plaatje geeft Austin Fitts dit als volgt aan:

Terzijde. Ik ben het eens met Catherine Austin Fitts dat wij inderdaad zelf de Coup d'État financieren. Maar niet alleen met geld. Ook met onze eigen kracht. We geven zelf onze eigen kracht uit handen en in de handen van weinigen, waardoor de formule: Kracht + Geld + Technologie leidt tot Centralisatie van Macht oftewel Macht van de Weinigen. Die weinigen gaan er vervolgens niet alleen de richting mee be-palen en be-perken en sturen, die wij allen moeten ingaan, maar gaan daarmee tegelijkertijd ons besturen. Wij laten ons door die weinigen zelfs leiden en (be)sturen naar de afgrond. Of zoals Paul Hellyer in zijn lezing zegt, onze zogenaamde leiders sturen hooguit een beetje naar rechts, of misschien zelfs een beetje naar links, maar ze blijven op die afgrond afstevenen, in plaats van een U-bocht te maken (zie mijn artikel: "Terwijl de G20 viool speelt, brandt de planeet" (De Global B.E.M.-conferentie - Deel III)).

Individuele mensen begrijpen vaak niet hoe gemakkelijk zij zelf de Centralisatie van Macht kunnen breken. Uitgaande van de bovenstaande optelsom mag blijken dat zij dat kunnen door zowel hun eigen Geld als door hun eigen Kracht op andere wijze te gebruiken. De Centralisatie van Macht wordt opgeteld, opgebouwd uit hun eigen werkKracht en hun eigen Geld. Besteed beide anders en de Centralisatie van Macht is gebroken. Ook Catherine Austin Fitts geeft dit aan in het vervolg van haar lezing.

Ik ben het minder eens met Catherine Austin Fitts idee dat we van geld moeten houden. En dat door geld weer te decentraliseren naar families, kleine bedrijven, dorpen en gemeenschappen de oplossing is gevonden. Mijn gevoel zegt mij dat Michael Tellinger en de Ubuntu Liberation Movement (zie mijn artikel: "Historische Veekralen" en Ubuntu Contributionisme - Michael Tellinger (de Global B.E.M.-conferentie - deel I)) een veel beter voorstel hebben, door een stap verder te gaan met geen waarde te hechten aan iets, waardoor geld dus niet nodig is. Zoals zij zeggen, geld doet niets, het zijn de mensen die alles doen. Geld valt altijd op te potten, ook in families bij bepaalde familieleden, en in kleine leefgemeenschappen.

Als de Kracht (weer) in handen is van mensen zelf, als zij uitmaken waar zij hun eigen Geld voor gebruiken, dan blijft alleen nog Technologie in de optelsom over, waarmee Centralisatie van Macht kan plaatsvinden. Daarin ligt misschien nog wel het grootste probleem. Technologie is een niet te onderschatten mogelijkheid om macht te centreren. Ze wordt al heel lang door de weinigen, die profiteren van de totale optelsom gebruikt om op allerlei wijzen toegepast te worden, niet ten voordele van de gehele mensheid, maar ten nadele. In feite wordt Technologie in handen van de weinigen alleen maar op elke denkbaar mogelijke wijze omgezet in en toegepast als wapen. Niet alleen het geweer, niet alleen de atoombom, niet alleen de taser, maar ook elk poortje in de winkels, op de stations en vliegvelden en het gedwongen steeds verder overgaan van cash geld naar digitaal geld. Ook elke I- of andere pad en mobiele telefoon kunnen en worden als wapen misgebruikt, om elk moment van de dag exact te weten wat een mens doet, waar zij zich bevindt, wat zij koopt en met wie ze waar omgaat. Stap voor stap worden onze landen, unie's van landen en de gehele wereld op zó'n manier getechnologiseerd, dat de individuele mens geen handeling kan verrichten zonder bespioneerd te worden. De volgende stap kan zijn dat een computersysteem je 's ochtends vertelt wakker te worden, waar je die dag aan het werk moet, hoe je daar wel naar toe mag gaan en hoe niet, met wie je wel contact mag hebben en met wie niet enzovoorts.

Zie bijvoorbeeld het artikel: “Women inside Saudi Arabia stand up to guardianship laws” - “Vrouwen in Saoedi-Arabië staan op tegen voogdijwetten” (internetreferentie (28-11-12): http://womennewsnetwork.net/2012/11/27/women-saudia-arabia-guardianship-laws).

(WNN) Riyadh, Saoedi-Arabië: Kritiek op de Saoedi-Arabische regering en het ministerie van Binnenlandse Zaken is groeiende bij wereldwijde Vrouwen- en Mensenrechtenactivisten nu het gebruik van een app (toepassing) voor mobiel volgen-technologie is goedgekeurd door het Parlement van Saoedi-Arabië om vrouwen te volgen, die misschien willen reizen.

... de regering heeft kortgeleden de nieuwe technologie wettig goedgekeurd, die een alarm zendt aan de echtgenoot, of mannelijke voogd van elke vrouw, die het land probeert te verlaten. Afgelopen week begonnen berichten te verschijnen op de telefoons van mannen, die zichzelf beschouwen als de “voogden/bewakers” van vrouwen, die in of buiten hun aanwezigheid reizen.

Mannelijk voogdijschap in de regio is een voortdurende kwestie binnen Saoedi-Arabië, zei H.R.W. – Human Rights Watch (Toezichthouder op MensenRechten) in een openbare verklaring afgelopen augustus. “Onder het Saoedische systeem van mannelijk voogdijschap hebben de echtgenoot van een vrouw, de vader, een broer of zelf een minderjarige zoon de macht over hun vrouwelijke relaties van elke leeftijd, hun reizen, werk, huwelijk, officiële zaken of gezondheidszorg bijna naar hun eigen wil goedkeurend of weigerend,” gaf H.R.W. in hoofdlijnen aan.

Stap voor stap worden onze landen, unie's van landen en de gehele wereld op zó'n manier getechnologiseerd, dat de individuele mens geen handeling kan verrichten zonder bespioneerd te worden. De volgende stap kan zijn dat een computersysteem je 's ochtends vertelt wakker te worden, waar je die dag aan het werk moet, hoe je daar wel naar toe mag gaan en hoe niet, met wie je wel contact mag hebben en met wie niet enzovoorts.

Doorbraakenergie geeft inderdaad kansen om vanuit deze centralisatie weer terug te keren naar decentralisatie. Maar daar moeten we ook wel zelf bewust bij zijn en actie in ondernemen. Mijns insziens is de E-Cat-Technologie van Andrea Rossi bijvoorbeeld al grotendeels terecht gekomen in handen van dezelfde kleine groepering mensen, die ook alle fossiele brandstoffen in handen hebben. Ten eerste blijkt dat uit het feit dat deze E-Cat-Technologie momenteel al verder ontwikkeld wordt door een onderdeel van het militaire apparaat van Noord-Amerika. Ten tweede blijkt dat uit diverse korte artikelen op de webplek "E-Cat World" van Frank Acland, waarvan de vertalingen naar het Nederlands te vinden zijn op de webplek: "Energy Catalyzer Nl" van Paul Harmans. Zoals uit het artikel: "Reflections on the Pordenone Hot Cat Report" (Overdenkingen bij het Hot Cat verslag) van 14 oktober jongstleden (internetreferentie (27-11-12): http://www.e-catworld.com/2012/10/reflections-on-the-pordenone-hot-cat-report), waarin onder andere te lezen staat:

... Ik heb met interesse de discussies gevolgd of de E-Cat technologie geen open source zou moeten zijn en dat zoiets de beste en morele aanpak voor Rossi zou zijn. Mijn gevoel op dat gebied is dat gegeven de realiteit van de huidige bestaande en op de markt gebaseerde kapitalistische systemen in de meeste delen van de wereld, een traditionele, zakelijke benadering veel verstandiger is als het doel is deze technologie zo snel en ver en wijd als mogelijk is te verspreiden. Er zal een bundeling van kapitaal nodig zijn om de beste ingenieurs, wetenschappers en fabrikanten aan te trekken om deze technologie naar buiten, de wereld in te brengen en overal te krijgen waar het gebruikt kan worden. Investeerders die de fondsen voor deze operaties bijeen zullen brengen, zullen garanties willen hebben dat Rossi’s Intellectuele Eigendom niet zal worden weggegeven en zij daardoor geen enkele terugbetaling zullen zien. ...

Internetreferentie (27-11-12) (Vertaling Paul Harmans):
http://www.e-cat.co.nl/Tekstpagina/E-Cat14Oktober2012.htm

En uit het artikel: "Rossi: No More Interviews Until 1 MW Plant Made Public" (Rossi: Geen interviews meer totdat de 1 MW Centrale publiek is) van 13 november (internetreferentie (27-11-12): http://www.e-catworld.com/2012/11/rossi-no-more-interviews-until-1-mw-plant-made-public), waarin onder andere in een e-mail van Andrea Rossi zelf te lezen staat:

Ik ontvang momenteel vele verzoeken voor een interview, maar ik leg ze allemaal naast mij neer. De volgende opmerking geldt voor iedereen: Ik zal geen enkel interview meer geven, van welke aard ook, totdat de 1MW centrale voor burgerlijk gebruik aan het publiek wordt gepresenteerd. Deze beslissing is genomen in overleg met onze nieuwe Amerikaanse partner en het kartel dat Leonardo Corp. bezit. Wij denken dat elk interview in deze periode simpelweg nutteloos is, omdat we niets hebben toe te voegen aan wat we reeds hebben verteld, terwijl we een vreselijke hoeveelheid werk hebben te doen.
Ik zal wel de vragen van de lezers van het Journal Of Nuclear Physics blog blijven beantwoorden, omdat dit blog voor ons bruikbaar is, hier leren we vele keren iets van.

Hartelijke groeten,
Andrea Rossi

Internetreferentie (27-11-12) (Vertaling Paul Harmans):
http://www.e-cat.co.nl/Tekstpagina/E-Cat14November2012.htm

Als we op deze wijze onze nieuwe energiebronnen opnieuw uit handen geven aan de weinigen, dan mogen we straks misschien, schonere, veiligere energie en energiebronnen hebben, maar zeer zeker geen goedkopere of zelfs gratis energie. Toch kunnen we de Technologie wel uit de formule halen, die tot Centralisatie van Macht leidt. Namelijk door ons eigen Geld en onze eigen Kracht niet in Technologie en Technologie-ontwikkelingen te steken, die niet in onze eigen handen zijn.

Hoe wordt de Coup d'État gepleegd? Volgens Catherine Austin Fitts gebeurt dit door "currency debasement", geldontwaarding, het verlagen van de waarde van een munt. Ze spreekt vervolgens over Noord-Amerika, waar sinds de start van de Federale Reserve de spaarders op deze wijze 19 biljoen (19.000.000.000.000) dollars zijn kwijtgeraakt. Het systeem is eenvoudig. Neem een product, bijvoorbeeld een pot zure haring. Als na 5 jaar deze pot 10% kleiner is geworden en de kans om er salmonella van te krijgen 10% groter, terwijl de kosten van de pot gelijk zijn gebleven, dan spreekt men van geldontwaarding.

Terzijde. Je krijgt dus minder waar (goederen) in quantiteit en waarde in qualiteit voor je geld. Oftewel je geld is minder waard geworden.

Tegenover die geldontwaarding staat de voort-durend groeiende stapel van nieuwe "waardepapieren", wat Catherine Austin Fitts als volgt uitbeeldt:

Ze vermoedt dat voedsel en water de nieuwe olie-standaard gaan worden. Dat wil zeggen dat gemanipuleerd gaat worden met voedsel- en wateroverschotten en voedsel- en watertekorten, om de waarde van geld te reguleren. Ze spreekt daarbij over een wereldwijd, digitaal betaalmiddel, gebaseerd op een voedsel- en waterstandaard.

Over tijd zegt zij, dat dit een belangrijke investering is. Ze legt dit uit met het volgende voorbeeld: Als 1 persoon 2 uur per dag televisie kijkt, is dat rond de 700 uur per jaar. In een land met 200.000 inwoners is dat 140.000.000 uur per jaar. Dat staat gelijk met 70.000 voltijdbaan arbeiders, die 50 weken lang 40 uur per week werken.

Terzijde. Ik vind het wat teleurstellend dat Catherine Austin Fitts het televisie kijken als voorbeeld gebruikt. Ten eerste kunnen we stellen dat als die 2 uur per dag televisie kijken 's avonds plaatsvindt, bijvoorbeeld van 21:00 tot 23:00 uur, dat die uren niet praktisch zijn voor veel bedrijven en soorten van werk om gebruik van te kunnen maken. Zelfs niet voor een klein bedrijf als bijvoorbeeld een winkel, welke overdag open is. Ten tweede is 2 uur televisiekijken per dag voor de meeste mensen nog altijd belangrijk om twee redenen, a. voor het verzamelen van informatie en van nationaal en internationaal nieuws en b. voor ontspanning en recuperatie. Anderen zullen hier het woord recreatie gebruiken, maar recuperatie staat voor herstel. En met herstel bedoel ik het loslaten van spanningen opgelopen op het werk of elders gedurende de dag. Daar moet niet zomaar aan gesleuteld worden, geknutseld door ideeën over arbeid. Ten derde, als er 50% minder reclames zouden worden uitgezonden, dan zou die 2 uur kunnen verminderen in 1,5 uur. Maar ja, zoals de Russen zeggen: "Herhaling is de Moeder van de Studie". Of in dit geval: "Herhaling, Reclame (re-clameren is opnieuw en opnieuw roepen) is de Vader van de Indoctrinatie". Austin Fitts' voorbeeld wijst alleen de individuele mens erop dat zij zou kunnen nadenken of halvering van 700 uur per jaar televisie kijken en de vrijkomende 350 uur voor werk gebruiken haar niet meer kan opleveren. Maar wie biedt haar geschikt werk aan, als zij niet zelf een eigen bedrijfje heeft?

Waarom gebruikt Austin Fitts niet de uren die velen nutteloos in auto's en openbaar vervoer zitten om elke werkdag van huis naar werk en weer van werk naar huis te gaan? Laten we dezelfde 200.000 mensen nemen van het zelfde land. En laten we aannemen dat daar inderdaad 70.000 mensen, de mensen van de zogenaamde arbeidsleeftijdsperiode, dat wil zeggen van ongeveer 16 tot 65 jaar, een voltijdbaan hebben van 40 uur per week en 8 uur per dag. En laten we stellen dat die voltijdarbeiders gemiddeld 2,5 uur reistijd per dag nodig hebben naar en van het werk. Dan is dat 70.000 arbeiders x 2,5 uur per dag x 5 dagen = 875.000 uren heen en weer reizen per week. Als die arbeiders 50 weken per jaar werken, dan komt dat op 43.750.000 uren forenzen-reistijd per jaar. Niet alleen kunnen al die arbeiders in die tijd niet bezig zijn voor hun werk, maar ze kunnen ook niet bezig zijn voor zichzelf. Elke arbeider is gemiddeld 2,5 uur per dag x 5 dagen in de week x 50 weken = 625 uur per jaar met niets anders bezig zijn dan met heen en weer reizen voor hun betaalde baan. Dat is 26 dagen oftewel bijna een hele maand en meer dan een maand in werkdagen. Stel nu eens dat elke arbeider zijn werk op niet meer dan een half uur lopen of fietsen van zijn huis zou vinden. Dan krijgen we de volgende berekening: 1 uur per dag x 5 dagen in de week x 50 weken = 250 uur per jaar. Dat is nog altijd 10,5 dagen met niets anders bezig zijn dan heen en weer reizen. Maar omdat het werk op loop- en fietsafstand is, zijn al die uren de zogenaamd broodnodige beweging, die een mens nodig heeft volgens alle machine-gym-verkopers. Benzine is niet nodig, dus de vervuiling door persoonlijk gebruik van auto's neemt drastisch af. Het scheelt onnodig verder verasfalteren van het land. Het scheelt behoorlijke bedragen in de eigen portemonnaie. Het levert ook 375 uur tijd op, die anders in files en verkeer moet worden doorgebracht. En het is één manier om de Coup d'État niet meer verder mee te financieren (zie ook mijn artikeltje: "De Fietscirkel" of dom blijven doordenken en doorgaan? (internetreferentie: http://worldwidebeingfreewebsite.com/kapitaal%20extremisme%2015.htm). Ook in die zin is decentraliseren naar kleine dorpen, buurten en gemeenschappen voor elke individuele mens pure winst.

Op dit moment zijn volgens Austin Fitts de hoofdtrends:
- Mensen zijn belangrijk;
- Eén wereld, meer mensen;
- Energiemarkten;
- Innovering en technologie.

Met betrekking tot de trend dat mensen belangrijk zijn geeft ze aan dat wij de media laten be-palen wie onze helden zijn. Wij be-palen dat niet zelf. De media be-palen en be-perken wie wij dienen te bewonderen. Daarom is Austin Fitts op haar eigen webplek begonnen met het Solari Report, waarin zij zèlf haar helden aanwijst. Als voorbeeld noemt zij een school in Rusland, die door de schoolkinderen zelf is gebouwd, en waarin de schoolkinderen zichzelf les geven (internetreferentie (25-11-12): http://solari.com/blog/the-school-humanity%E2%80%99s-new-future).

Terzijde. Deze school staat in Tekos, Rusland en is door jonge mensen zelf gebouwd onder leiding van de stichter Mikhail Shchetinin. Er zijn geen volwassen leraren. Kinderen zijn zelf verantwoordelijk voor hun onderwijs. Ze koken onder andere hun eigen maaltijden, doen administratief werk en schrijven hun eigen leerboeken. Ze leren zichzelf alles, wat ze in hun verdere leven nodig hebben (internetreferentie (19-11-12): http://www.deepsnowpress.com/school.htm en: http://loveforlife.com.au/node/5173).

Met betrekking tot de trend: Eén wereld, meer mensen, zegt Catherine Austin Fitts dat de hoeveelheid mensen op Aarde groeit, met als gevolg dat er een druk komt te staan op de energiebronnen en grondstoffen. Maar volgens haar is er desondanks geen dreiging tot ineenstorting. Zij geeft, omdat het normaal is om tòch dergelijke percentages te gebruiken, dat hooguit een 5% kans. Volgens haar houdt het systeem zichzelf gezond door delen van de wereld te composteren. Er is volgens Austin Fitts momenteel zelfs een trend dat de Middenklasse groeit.

De IJslolly-Index
Ze stelt vervolgens de vraag aan het publiek hoeveel procent van de mensen uit een gemeenschap geloven dat hun kind veilig alleen van huis naar de dichtsbijzijnde ijsboer kan lopen, daar een ijsje kopen, en weer alleen terug naar huis kan lopen.

Dit percentage plaatst zij op een index. En dan ziet het er als volgt uit:

In de '50-jaren van de vorige eeuw stond de Dow Jones-Index nog op 150. De "Popsicle-Index" (IJslolly-Index), zoals zij dit noemt, was toendertijd nog zeer hoog. Veel mensen geloofden toen nog, dat hun kinderen veilig op straat konden lopen en zelf een ijslolly konden kopen bij de ijsboer. Tegenwoordig staat de Dow Jones-Index op 12.800 en meer, maar het percentage mensen dat nog gelooft dat hun kind zelf veilig een ijslolly kan kopen is zeer laag. Dit alles heeft te maken met het centraliseren van bedrijven en ondernemingen. Er is een voort-durende verschuiving van eigenaarschap van lokaal naar gecentraliseerd bezit en in handen van enkelen.

Het centaliseren verschuift geld en geldstromen uit de kleine ondernemingen, uit de buurten, kleine dorpen en gemeenten en uit de families naar slechts enkelen. Het leidt ertoe dat die weinigen alles beheersen, in hun macht hebben en gaan reguleren. Denk aan de agrarische sector, de gezondheidszorg enzovoorts.

De vraag is: Hoe kunnen wij dit veranderen? Hoe kunnen we deze trend omkeren? Hoe kunnen we de individuele en familierijkdom weer terugkrijgen? Daarmee begint Catherine Austin Fitts het tweede deel van haar lezing, over "de wereld die geboren wordt".

Van Centralisatie naar Decentralisatie
Kunnen we decentraliseren? Dat is de vraag. Catherine Austin Fitts stelt dat we duizenden modellen nodig hebben van wat zij Financiële Ecosystemen noemt. En niet slechts één.

Als aspecten voor een gezond Financieel Ecosysteem noemt zij:
- Wet en Cultuur - respect voor het individu;
- Verantwoordelijkheden en Rechten;
- Transparantie (zonder dit loont misdaad) en Privacy;
- Een gezond betaalmiddel - dit kan, indien het werkt, een zeer bruikbaar werktuig zijn, een zeer verfijnd middel tot communicatie;
- Markten - wanneer deze transparant zijn, zijn ze goed in communicatie;
- Eigen vermogen versus Schuld;
- Positieve rendementen over sectoren;
- Optimalisatie van plaatselijke economieën.

Austin Fitts ziet decentralisatie als het op één lijn brengen van Financiële Ecosystemen met levende Ecosystemen, zoals een buurt, dorp en een kleine stad. Het idee van een Wereldwijde EnergieDoorbraak past hier zeer goed in. De vraag met betrekking tot alternatieve vormen en bronnen van energie is: Hoe kunnen we deze toepassen op een decentraliserende manier? Eén basiselement is: We dienen heel klein te denken! Een ander element is: Stop met het financieren van de groten!

Terzijde. Mijn interpretatie daarbij is haar plaatje, dat leidt tot de formule: Kracht + Geld + Technologie = Centralisatie van Macht, aldus te wijzigen:

Koop lokaal, koop in lokale winkels, ga naar lokale reperateurs enzovoorts. Gebruik maken van "Crowdfunding" (publieksfinanciering) en privé-eigendom behoren ook tot de mogelijkheden. En gebruik maken van en zoeken naar "vrije energie" is een andere mogelijkheid.

Daarnaast kan optimalisatie van plaatselijke economieën plaatsvinden door niet het grootste deel van de totale economische rendementen aan de belegger te geven, alsof hij dit verdiend heeft. Maar door deze rendementen te verdelen over een ieder, die daaraan daadwerkelijk heeft meegewerkt.

Terzijde. Zolang wij dit niet doen zullen de weinigen op zeer eenvoudige wijze en zonder zelf veel Kracht te gebruiken grote kapitalen aan Geld naar zich zelf kunnen blijven toetrekken. De gevolgen? Zie daarvoor bijvoorbeeld mijn artikel: "Kapitaalextremisten - kleinzielig en respectloos" (internetreferentie: http://worldwidebeingfreewebsite.com/kapitaal%20extremisme%2017.htm).

Als een belangrijk boek om te lezen, noemt Austin Fitts het werk van Robert Axelrod, getiteld: "The Evolution of Cooperation" (De Evolutie van Samenwerking), uit 1984:

The Evolution of Cooperation biedt waardevolle inzichten in de eeuwenoude kwestie of ongedwongen samenwerking ooit mogelijk zal zijn. Alom geprezen en veel bediscussieerd, onderzoekt dit klassieke boek hoe samenwerking kan ontstaan in een wereld van zelfzuchtige egoïsten - of dat nu superpowers zijn, bedrijven of individuen - wanneer er geen centrale autoriteit is die toezicht houdt op hun acties. Het probleem van samenwerking staat centraal op veel verschillende gebieden. Robert Axelrod vertelt over de beroemde computertournooien, waarin het samenwerkingsprogramma Tit for Tat (Leer om Leer) (internetreferentie (27-11-12): http://en.wikipedia.org/wiki/Tit_for_tat, mijn toevoeging) haar verbazende overwinningen optekende, legt de toepassing ervan uit op een breed spectrum van onderwerpen en geeft aan hoe de lezers zowel samenwerkingsprincipes in hun eigen leven kunnen toepassen als samenwerkingsprincipes kunnen leren aan anderen.

Internetreferentie (26-11-12) (Eigen vertaling):
http://books.google.nl/books/about/The_Evolution_of_Cooperation.html?id=KFf2HXzVO58C&redir_esc=y
http://www-personal.umich.edu/~axe

Economische Oorlogsvoering is Wereldwijd het Boegbeeld
Met de uitspraak: "We live in a World where Economic Warfare is Paragon" - "We leven in een Wereld waar Economische Oorlogsvoering het Boegbeeld is", beëindigde Catherine Austin Fitts haar lezing. Ze heeft aan de hand van de formule Kracht + Geld + Technologie = Centralisatie van Macht laten zien hoe de huidige situatie, het huidige systeem heeft kunnen ontstaan. Met die formule heeft een groepering mensen, de 1%, een Coup d'État, een Staatsgreep kunnen plegen. De 99% heeft die Staatsgreep zelf meegefinancierd. Stap na stap is het Geld en de Kracht van elke individuele mens meer en meer vanuit hun eigen handen, in de handen van slechts enkelen terechtgekomen. De 1% is daardoor niet alleen in staat om het merendeel van de mensheid, de 99%, te beheersen, maar ook te (be)sturen in de richting die zij zich wensen. Zij heeft dus de Staatsgreep aangegrepen en misbruikt om haar eigen wil door te duwen. Dat leidt stap na stap tot een Centralisatie van Macht in de vorm van een wereldwijd bestuur en een wereldwijde economie. Een systeem dat nu stervende is.

In haar lezing heeft Catherine Austin Fitts vervolgens aangegeven, hoe we van deze Centralisatie van Macht weer terug kunnen naar een Decentralisatie van Macht. De lijnen zijn eenvoudig. Maar de meeste mensen durven ze niet aan, omdat het leidt tot veranderingen, die onzekerheid met zich meebrengen. Men blijft liever binnen de sociale acceptabele zône leven, wat Austin Fitts de "officiële" werkelijkheid noemt, dan op de "rode knop" te drukken om de grenzen van die werkelijkheid te verruilen voor een wijdsere werkelijkheid met ongekende, nieuwe mogelijkheden. Een werkelijkheid, waarin elke individuele mens weer vrij kan zijn om zelf te beslissen hoe en voor wat zij haar eigen Geld en haar eigen Kracht gebruikt.

De lijnen, de stappen zijn, zoals gezegd, eenvoudig. En in handen van elke mens. Stop met het financieren van de groten! Koop bij lokale bedrijven! Gebruik crowdfunding en privé-eigendom als middelen om kleine bedrijven en ondernemers, buurten, dorpen en kleine steden weer kansen te geven. Gebruik deze middelen ook om zoekers naar en uitvinders van nieuwe energiebronnen en vrije energie te steunen. Gebruik de vrije energie weer om de duizenden kleine Financiële Ecosystemen, die op deze wijze ontstaan, weer verder mee te steunen. Kortom: Druk de rode knop in! En een nieuw systeem wordt geboren.

TERUG NAAR ARTIKEL